Πολλά έχουν γραφεί και ειπωθεί, τα τελευταία εικοσιπέντε χρόνια, για την ανάπλαση της παραλιακής ζώνης της Αλεξανδρούπολης .
Είναι γεγονός, ότι για την υλοποίησή της υπήρχε πράγματι πρόβλημα καθώς ο συγκεκριμένος χώρος, από το 1966 ήταν χαρακτηρισμένος ως χερσαία ζώνη λιμένα (ΦΕΚ 447 Β/18-7-1966) και για οποιαδήποτε επέμβαση ή κατασκευή, απαιτούντο πολύπλοκες διαδικασίες μέσα από τη νομοθεσία ‘’περί αιγιαλού και παραλίας’’ (Α.Ν 2344/1940 και στη συνέχεια Ν. 2971/2001).
Όμως, τα προβλήματα επιδέχονται λύσεις. Και για το συγκεκριμένο πρόβλημα υπήρχαν τρεις εναλλακτικές λύσεις :
- Τροποποίηση της ΧΖΛ (άρθρα 21 και 22 Ν. 2971/2001)
- Προγραμματική σύμβαση (άρθρο 25 Ν. 2971/2001 και άρθρο 100 Ν. 3852/2010)
- Παραχώρηση χρήσης ΧΖΛ (άρθρο 24 Ν. 2971/2001 και άρθρο 34 Ν. 3153/2003)
Όλες, περνούσαν μέσα από τη συνεργασία των δυο εμπλεκομένων Φορέων, του Δήμου Αλεξανδρούπολης και του Λιμενικού Ταμείου (ΟΛΑ ΑΕ, από το 2001).
Δυστυχώς και από τις δυο πλευρές κατά καιρούς, διατυπώνονταν εσφαλμένες απόψεις και οι προτεινόμενες λύσεις ήσαν «μεσοβέζικες», όπως αυτή του «πρωτοκόλλου συνεργασίας» που ακούστηκε κάποια στιγμή, καθώς δεν είχε νομική υπόσταση και θα δημιουργούσε προβλήματα αντί να τα λύσει.
Επί χρόνια, Δήμος και Φορέας Διαχείρισης του λιμανιού, βρίσκονταν σε διαρκή αντιπαράθεση που διανθιζόταν και από τα παράπλευρα θέματα της ‘’λαϊκής αγοράς’’ και του ‘’χώρου στάθμευσης’’.
Για την ιστορία αναφέρω ότι το 1993 Δήμαρχος και Πρόεδρος Λιμενικής Επιτροπής κατέληξαν στα ποινικά δικαστήρια της Αλεξανδρούπολης για τη διαμάχη τους αυτή. Επίσης το 2003, η αριθ. 388/2003 Απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αλεξανδρούπολης, σχετικά με διένεξη για τη χερσαία ζώνη του λιμένα, μεταξύ άλλων έγραφε, … πρέπει να σημειωθεί ότι οι αρμόδιοι φορείς ( Ελληνικό Δημόσιο, ΟΛΑ, Λιμεναρχείο κλπ) οφείλουν να ρυθμίσουν οριστικά τους χώρους δικαιοδοσίας τους ….
Από το καλοκαίρι του 1993, που αναδείχτηκε το πρόβλημα της παραλιακής, στην αρχή ως Λιμενάρχης αλλά και μετά ως απλός πολίτης, το βίωσα σε όλες του τις διαστάσεις. Αναφέρω χαρακτηριστικά τις παραινέσεις των Υπουργών Εμπορικής Ναυτιλίας, το 1993 και το 2002, κατά την επίσκεψή τους στο λιμάνι, στους επικεφαλής του Δήμου και του Λιμενικού Ταμείου (ΟΛΑ Α.Ε), για την οριστική επίλυση του προβλήματος μέσα από την τροποποίηση της χερσαίας ζώνης λιμένα. Για τη λύση αυτή έχω και προσωπική εμπειρία, ως Λιμενάρχης Καλαμάτας το 1997, που συμμετείχα στην έκδοση Απόφασης τροποποίησης χαρακτηρισμένης χερσαίας ζώνης του λιμένα Καλαμάτας, μήκους 2,5 χιλιομέτρων, η οποία αποδόθηκε στο Δήμο (ΦΕΚ 539 Δ/19-7-1999), πρότεινα με σθένος αυτή τη λύση.
Δυστυχώς, αυτό δεν έγινε εδώ και η ευθύνη βαρύνει από κοινού Δήμο και ΟΛΑ. Πρωτίστως δε, τη Δημοτική Αρχή των ετών 2007-2008, καθώς τότε έγιναν όλες οι προβλεπόμενες από τη νομοθεσία διαδικασίες για την τροποποίηση της χερσαίας ζώνης του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης και στη σχετική Απόφαση (ΦΕΚ 369/19-8-2008) δεν προβλέφτηκε να αποδοθεί στο Δήμο, ο χώρος δυτικά της χερσαίας ζώνης.
Το λάθος αυτό ίσως αποβεί και μοιραίο για την παραλιακή της Αλεξανδρούπολης, εξ αιτίας των περίφημων «μνημονίων».
Ειδικότερα, με την αριθ. 195/27-10-2011 Απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής (ΦΕΚ 2501 Β /4-11-2011), και τα 12 λιμάνια – Οργανισμοί Λιμένα ΑΕ (περιλαμβάνεται και η Αλεξανδρούπολη) περιήλθαν για «αξιοποίηση» στο Τ.Α.Ι.ΠΕ.Δ Α.Ε, ως απόρροια του Ν.3986/2011«Επείγοντα μέτρα εφαρμογής μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2012-15» (ΦΕΚ 152 Α/1-7-2011) του γνωστού ως «δευτέρου μνημονίου». Είναι χαρακτηριστικό τι αναφέρει το άρθρο 2 παρ 9 του Ν.3986/2011: «Η μίσθωση ή η παραχώρηση μπορεί να καταγγέλλεται κατά παρέκκλιση κάθε άλλης διάταξης. Η καταγγελία επιφέρει τη λύση της μίσθωσης ή της παραχώρησης δυο μήνες από την επίδοσή της στο μισθωτή ή σε εκείνον στον οποίο παραχωρήθηκε». Επίσης με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΦΕΚ 175 Α/7-9-2012), η οποία επικυρώθηκε με το Ν.4092/2012, και στους 12 Οργανισμούς Λιμένα ΑΕ, καταργήθηκε το ελάχιστο ποσοστό το οποίο κατείχε το Δημόσιο. Με απλά λόγια για το τι θα γίνει στην παραλιακή της Αλεξανδρούπολης, τον πρώτο λόγο τον έχει το ΤΑΙΠΕΔ.
Μετά την πρώτη ’προγραμματική σύμβαση’ και μάλιστα 35ετη, μεταξύ Δήμου Αλεξανδρούπολης και Λιμενικού Ταμείου, που συζητήθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο Αλεξανδρούπολης, στις 26 Μαρτίου 2001, ακολούθησαν πολλές άλλες, αλλά άκαρπες.
Η σημερινή Δημοτική Αρχή, μας διαβεβαίωνε ότι με την Απόφαση που πάρθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2012, το πρόβλημα ‘’ανάπλαση της παραλιακής ζώνης’’, έβρισκε επιτέλους τη λύση του.
Μάλιστα, με την πανηγυρική υπογραφή της ’προγραμματικής σύμβασης’ μεταξύ Δήμου και Οργανισμού Λιμένα (Ο.Λ.Α Α.Ε),τη Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012, φάνηκε ότι όλα τελείωσαν και το μόνο ζητούμενο ήταν η χρηματοδότηση του έργου.
Άραγε, τέσσερα χρόνια μετά, τι νόημα είχε το αριθ. 2 θέμα του εκτάκτου Δημοτικού Συμβουλίου Αλεξανδρούπολης που πραγματοποιήθηκε το μεσημέρι της Τρίτης 23 Φεβρουαρίου 2016, και ενέκρινε και πάλι τη σύναψη της νέας (;) προγραμματικής σύμβασης μεταξύ του Οργανισμού Λιμένος Αλεξανδρούπολης και του Δήμου, με αντικείμενο και πάλι την ανάπλαση της δυτικής χερσαίας ζώνης του Λιμένα ;
Μήπως τώρα πήραν και την έγκριση του ΤΑΙΠΕΔ που δεν υπήρχε στην προηγούμενη ή μήπως περιμένουν τη νέα δομή του ΤΑΙΠΕΔ με τον “Ξένο πρόεδρο” που θέλουν να μας επιβάλλουν οι δανειστές για να κρατάνε πιο καλά τα κλειδιά της δημόσιας περιουσίας ;
Τελικά, μετά από πόσα χρόνια η ανάπλαση της δυτικής χερσαίας ζώνης θα παραδοθεί στους δημότες της Αλεξανδρούπολης ;
Δεν γνωρίζουν ότι ο δρόμος του αύριο οδηγεί στη λεωφόρο του ποτέ ;
Αλεξανδρούπολη 24 Φεβρουαρίου 2016
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Υποναύαρχος ΛΣ (ε.α)
