Αν στην Τουρκία βιάζουν την Αγία Σοφία,

στην Πολιτική Ελλάδα, βιάζουν τη Σοφία

 Των Χρήστου Κηπουρού και Πασχάλη Χριστοδούλου{*}

 

Μέσα στην αυριανή ημέρα πρόκειται να δοθεί προς ανάρτηση το ηλεκτρονικό μας βιβλίο, σε μορφή PDF, αποτελούμενο από 12 κείμενα, που έχει ως τίτλο:  Η Αγία Σοφία “ουκ εάλω”, μετά του προλόγου, του οποίου τον τίτλο, δεν χρειάζεται να πούμε από σήμερα.

Η Ελλάδα αντί να “νίπτει τας χείρας της”, επικαλούμενη  πως η μετατροπή του Ναού της του Θεού Σοφίας σε τζαμί, δεν συνιστά ελληνοτουρκική διαφορά, ήταν και είναι στο χέρι της να πάρει εκείνες τις πολιτικές πρωτοβουλίες για την κατάπτωση στην πράξη, και την εν συνεχεία ακύρωση της νέας αυτής Τουρκικής βεβήλωσης.

Το ότι η μετατροπή δεν συνιστά Ελληνοτουρκική διαφορά, είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι το “εάλω” της ίδιας της πολιτικής Ελλάδας των τελευταίων δεκαετιών. Και όχι βέβαια μόνο της προχθεσινής, της χθεσινής ή της σημερινής της εκδοχής.

Γιατί αν δεν συνέβαιναν όλα αυτά, η χώρα μας είχε και έχει πολλά κλειδιά στα χέρια της ώστε να ανοίξει πόρτες. Όχι τόσο για να ακουστεί από βήματα ευρείας ακροάσεως που η ίδια αποκαλεί “διεθνοποίηση”, μετά της όποιας οπτικής και κάθε άλλης μορφής πολιτικής επικοινωνίας, όσο για να επιτύχει επιβολές πολιτικών και κυρίως δικαστικών αποφάσεων εις βάρος του προφητεύοντος Ερντογάν, μετά της Τουρκίας.

Διεξοδικά αναπτύσσουμε στο νέο μας αυτό βιβλίο, ένα προς ένα τα επιχειρήματα ως προς το τι μπορεί να κάνει η Ελλάδα και δεν το κάνει ούτε κατά διάνοια. Εξ ων και η σχέση της με τη Σοφία, που λέγαμε. Την ερμηνεία της ως ικανότητα, σύμφωνα με την αρχαιοελληνική έννοια, και εφόσον η πολιτική, κατά το Δημόκριτο, είναι η πιο σπουδαία τέχνη, όλα αυτά παραπέμπουν στην απουσία της πολιτικής ικανότητας. Αυτή είναι που βιάζεται βάναυσα από εκείνους που δεν τη διαθέτουν. Αυτή είναι η Πολιτική Ελλάδα, όπως έλεγε κάποτε ο Σημίτης, χωρίς όμως το Πολιτική.

Δηλαδή πότε θα έκριναν ότι πρέπει να κάνουν κάτι? Μήπως μόνο αν οι Τούρκοι ξαναέκαναν τζαμί ένα μνημείο σαν τον Παρθενώνα? Ε, λοιπόν και η Αγία Σοφία είναι ο Παρθενώνας της χιλιετούς Ρωμανίας. Πέραν από αρχιτεκτόνημα και λαμπρό παγκόσμιο μνημείο καθώς και επί πολλούς αιώνες Θρησκευτικός χώρος λατρείας της ενιαίας Χριστιανοσύνης, υπήρξε στη συνέχεια για άλλους τόσους αιώνες, η Ορθόδοξη Μεγάλη Εκκλησία της του θεού Σοφίας.

Αν η άκρη του νήματος βρίσκεται στο ιερότατο αυτό χώρο, παράλληλα με τη μη αναγνώριση που χρειάζεται να την εκφράσει άμεσα, κατά τα πρότυπα του εισβολέα Αττίλα στην Κύπρο, όταν δεν αναγνώρισε το ψευδοκράτος, οφείλει να επαναλάβει στην περίπτωση αυτή, παίρνοντας εκείνες τις πρωτοβουλίες για μια επιτυχή αντιμετώπιση του γειτονικού θηρίου. Από το Στρασβούργο, το Παρίσι και τη Χάγη μέχρι τη Γενεύη και τη Νέα Υόρκη, μετά των αρμόδιων διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων. Από το Διεθνές Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, την UNESCO  και το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, ως τις ανά τον κόσμο Διευθύνσεις του ΟΗΕ.  Και σε όλα αυτά, οφείλουν να προστεθούν  οι υπαρκτοί Ευρωπαϊκοί θεσμοί.

Αυτά είναι τα άλλα μέσα τα εκτός πολέμου όπου θα αναζητήσουμε την ειρήνη. Επίσης τα 12 μίλια στο Καρπάθιο και στο Νότιο Κρητικό πέλαγος, από τη Ρόδο, την Κάρπαθο, την Κάσο και την Κρήτη έως και το Καστελόριζο, αυτήν ακριβώς την ειρήνη προωθούν. Όπως τα ίδια διεθνή δικαστήρια μπορούν να το κάνουν εις βάρος της Τουρκίας, για το προσφυγικό.

Υπάρχει τέλος μια επιπλέον ηθική και μορφωτική διάσταση για το όλο θέμα, που μπορεί όχι μόνο να εμπνεύσει δικαστικούς αγώνες μέχρι την απόδοση δικαίου αλλά και να δείξει το δρόμο του “ουκ εάλω”.

Αν για το Θουκυδίδη που γράφει ότι κατά τη Σικελική εκστρατεία ο εκτός των Αθηνών Νικίας είπε προς τους Αθηναίους το: “άνδρες γαρ πόλις, και ου τείχη, ουδέ νήες ανδρών κεναί”, τα πράγματα δεν είναι διαφορετικά για το σημερινό Ναό της του Θεού Σοφίας αφού: “Ο Κύριος ο Θεός είναι ο Ναός. Ούτε διάκοσμος μετά εικόνων και ψηφιδωτών ούτε κενό κτιριακό αρχιτεκτόνημα ούτε  μαρμάρινο δάπεδο”.

Αυτή είναι άλλωστε και η παράφραση από την εποχή ακόμη της Αποκάλυψης του Ιωάννη, όπου σημειώνεται: “Ναόν ουκ είδον εν τη πόλει”, και “Ο γαρ Κύριος ο Θεός, Ναός αυτής εστίν”.

Εννοείται ότι αυτά δεν πρόκειται να τα καταλάβει ο γευδοπροφήτης, όσο και ιερόσυλος, Ερντογάν αλλά και πολλοί άλλοι. Ας μην τους ονοματίζουμε ξανά και ξανά.

Αυτοί λοιπόν αγνοούν ότι ο Ναός της του Θεού Σοφίας είναι ο ίδιος ο Κύριος ο Θεός. Εξ ου και το όνομα του Ναού. Και για το λόγο αυτό η Αγία Σοφία “ουκ εάλω”. Γιατί αλλιώς θα ήταν σαν να “εάλω” ο Θεός. Κάτι που επιβάλει να προσφύγουμε στη γνωστή φράση της καθομιλουμένης “για όνομα του Θεού” που παραπέμπει στο ίδιο το όνομα του Ναού.

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

 Πρόκειται για σημείωμα προδημοσίευσης του ηλεκτρονικού βιβλίου των συγγραφέων: Η Αγία Σοφία “ουκ εάλω”, Θράκη Ιούλιος 2020,

__________

{*} Ο πρώτος διετέλεσε Βουλευτής Έβρου {1993-2000}, ο δε δεύτερος Δήμαρχος Σουφλίου{1994-1998},

  

Θράκη 23 Ιουλίου 2020,

Προηγούμενο άρθροΜία 23χρονη πρόσφυγας/μετανάστρια από τη Συρία νοσηλεύεται με κορωνοϊό, στο νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης
Επόμενο άρθροΔυναμική παρέμβαση υπέρ των παλινοστούντων Ποντίων στο Ελληνικό Κοινοβούλιο από τον Ευριπίδη Στ. Στυλιανίδη