Η κυρία με το Χάρο
Η κυρία Κατερίνα έλεγε και ξανάλεγε στην ,κατά δέκα χρόνια νεότερη φίλη της : ό,τι ήταν να δω στη ζωή το είδα ,έχω έτοιμα τα κλειδιά στην πόρτα, να τα παραδώσω στο Χάρο!
-Θα μπει κανείς και θα σε σκοτώσει .
-Καλά για χαζή με πέρασες από τη μέσα μεριά ,εννοείται!
-Δηλαδή ,για να καταλάβω ,πώς είναι ο Χάρος;
-Όπως μας μάθαιναν από μικρά ,ένας με κουκούλα και δρεπάνι.
-Δεν είναι έτσι που τα λες αλλά τέλος πάντων!
-Τέλος πάντων τόση ώρα μιλάμε και δεν μου είπες ένα καλό λόγο ,να μου δείξεις την αγάπη σου ,ότι δεν θέλεις να στερηθείς την παρουσία μου, τίποτα ,το διασκεδάζεις κιόλας!
Και καθώς μιλούσε βλέπει τη φίλη της να πέφτει κάτω «νεκρή». Κάλεσε γρήγορα τις πρώτες βοήθειες!
-Ελάτε γρήγορα Μεσολογγίου 106 .
-Ποια είστε ;
-Η κυρία με το Χάρο ,απάντησε σαστισμένη.
-Τι λέτε;
-Ελάτε ,είπε και κλείνοντας το τηλέφωνο μονολόγησε :ούτε δρεπάνια ούτε κουκούλες ,ούτε σειρά .Όταν έρχεται η στιγμή δεν την περιμένεις με τα κλειδιά ,δεν ξέρεις το πότε .Καλό ταξίδι αγαπημένη μου ,είπε και έσκυψε και τη φίλησε στο μέτωπο!
Ξαφνικά συνήλθε η «νεκρή» !
-Πλάκα μου έκανες τόση ώρα ;
-Πλάκα ναι, για να σταματήσεις αυτό το παραμύθι με τον… όξω από ‘δω! Στην ώρα έφτασε το ΕΚΑΒ .
-Πού είναι η άρρωστη;
-Αυτή ,η φίλη μου! Μάλλον λιποθύμησε ,δεν είναι καλά !
-Την ανέβασαν γρήγορα στο ασθενοφόρο ,χωρίς να πει κουβέντα, αλλά μέσα της σκεφτόταν :γιατί να πληρώνω ,ένα τσεκάπ θα το κάνω άνετα !
Την άλλη μέρα το πρωί πήγε στην κυρία Κατερίνα ,να ξεκαθαρίσει τα πράγματα.
-Καλά ,εσύ περίμενες το Χάρο ,εγώ βρέθηκα στο νοσοκομείο !
-Τι σου είπανε ;
-Εδώ που τα λέμε ,καλά που ήρθαν έτσι τα πράγματα. Έχω πίεση και πρέπει να παίρνω χάπι γιατί αλλιώς…
-Τέλος ,όλα καλά ,να ζούμε την κάθε μέρα μας και ό,τι πει ο Κύριος!
-Σωστά ό,τι πει ,όταν το πει .Εμείς, σιωπή!
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Φιλόλογος,συγγραφέας,κριτικός
