Κύπρος 74.Οι ορδές του Αττίλα επελαύνουν, γιατί οι πολιτικοί μας έχουν αποφασίσει πως η «Κύπρος κείται μακράν»….Στην τουρκική λαίλαπα αντιτάσσουν τα στήθη τους οι ανώνυμοι Έλληνες στρατιώτες , που έχουν πάει να υπερασπιστούν το έδαφος της Κύπρου. Μανώλης Μπικάκης , είκοσι χρονών παλικάρι τότε βρέθηκε στο χάος των μαχών εκείνης της σκοτεινής για τον Ελληνισμό εποχής .Με ένα ΠΑΟ( Πυροβόλο Άνευ Οπισθοδρομήσεως) και 8 βλήματα .Βρίσκεται μόνος του σε ύψωμα στα Δυτικά της Λευκωσίας , στην περιοχή του Άγιου Δομέτιου. Απέναντί του βλέπει να πλησιάζει μία Ίλη τουρκικών αρμάτων και ένα τάγμα πεζικού .Η Ελληνική ψυχή του δεν σκέφτηκε ούτε μία στιγμή να εγκαταλείψει τον χώρο παρ ότι οι όλμοι και οι σφαίρες πέφτουν βροχή. Το πρώτο πυρίκαυστο βλήμα καταστρέφει το πρώτο άρμα και οι τούρκοι φαντάροι τρέχουν πανικόβλητοι να φυλαχτούν. Ο Εύστροφος και Ελληνόψυχος καταδρομέας αλλάζει θέση έρποντας με το δυσκίνητο ΠΑΟ για να μη στοχοποιηθεί. Από την νέα του θέση σημαδεύει το δεύτερο τουρκικό άρμα , που έγινε λαμαρίνες και φωτιά. Η σύγχυση κι ο πανικός ζωγραφισμένη στα μάτια των αντιπάλων .Ο Έλληνας καταδρομέας μόνος έναντι πολλών…Και όμως βρίσκει τρόπο με το θρυλικό του ΠΑΟ να καταστρέψει και άλλα τέσσερα τουρκικά άρματα με ισάριθμες εύστοχες βολές .Εκατόμβη νεκρών από το απέναντι στρατόπεδο. Όσοι έντρομοι τούρκοι επέζησαν , ασμένως προσπάθησαν να καλυφθούν σε παρακείμενο κτίριο. Ο σύγχρονος «Νικηταράς» όμως με τα δύο τελευταία βλήματα μετέτρεψε σε πύρινη κόλαση το καταφύγιο των οθνείων εχθρών , στέλνοντας τους «τράνζιτ» στο επέκεινα. Μόνη αυτή η Ελληνική ψυχή κατάφερε να αποτρέψει περικύκλωση της Λευκωσίας και αποκοπή της πρόσβασης με το αεροδρόμιο της Λευκωσίας.
Μετά την συνταρακτική αυτή μάχη , που δεν τολμούν να την φανταστούν ούτε οι πιο σκληροτράχηλοι κομάντος , ο Μανώλης ενώθηκε και πάλι με την μονάδα του και μετά την εισβολή επέστρεψε στην πατρίδα.
Όμως από εδώ και πέρα αρχίζουν τα περίεργα …Παρ ότι ο Διοικητής του τον πρότεινε για να παρασημοφορηθεί , το «Ελλαδικό» κράτος , το κράτος των προσκυνημένων πολιτικών αλλά και επίορκων κυβερνητών, ουδέποτε τον τίμησε. Οι στρατηγοί, όλοι εκείνοι που την νύχτα της εισβολής είχαν γίνει παγοκολώνες , αφήνοντας με την απραξία και την ένοχη σιωπή τους την μαρτυρική Κύπρο στα χέρια φανατισμένων αλλοθρήσκων ,τον άφησαν να ξεχαστεί και μαζί με αυτόν, τον ανώνυμο ήρωα λησμόνησαν και την απαράμιλλη προσφορά του στην Κύπρο.
Η ζωή πήρε πάλι τους κουρασμένους ρυθμούς της. Ο Μανώλης επέστρεψε αθόρυβα και ταπεινά στην λεβεντογέννα Κρήτη. Παντρεύτηκε , έκανε οικογένεια και εργαζόταν ως οικοδόμος στο νησί .Δεν ζήτησε ποτέ , τίποτε, δεν θέλησε δάφνες και τιμές, ζώντας σιωπηλά ως αυθεντικός ήρωας την εποποιία του, συνέχεια των ευκλεών προγόνων του! Μοίρα κακή έδωσε και άφησε την τελευταία του πνοή το 1994 στον δρόμο καρμανιόλα Κορίνθου –Πατρών σε τροχαίο δυστύχημα. Υπήρξε θύμα σε έναν από τους δολοφονικούς δρόμους που επί σειράν ετών καταβρόχθισε πολλούς Έλληνες λόγω των κακοτεχνιών αλλά και της ληστρικής αδιαφορίας των εκτραφέντων από την κίβδηλη δημοκρατία μας , μεγαλοεργολάβων. Των σύγχρονων τρωκτικών του Δημοσίου χρήματος που με στόχο τις παρατάσεις και αναχρηματοδοτήσεις δεν δίσταζαν να θυσιάζουν ψυχές στον μυσαρό Θεό της ασφάλτου. Εκείνος , ο ήρωας , έδωσε την ψυχή του για την Ελλάδα αλλά η σάπια πολιτεία μας του έστησε «καρτέρι θανάτου» στον πιο πάνω δρόμο…Σε αυτόν τον Ήρωα ,με το όνομα του γραμμένο με χρυσά γράμματα δεν δόθηκε ούτε ένα παράσημο , ούτε μια έστω πενιχρή σύνταξη στην χειμαζόμενη οικογένεια του με δύο μικρά παιδιά. Ξεχάστηκε από τους εμετικούς πολιτικάντηδες που ένας-ένας έδειχνε τις χάρες του…
Αθήνα 2018.Το πολιτικό σύστημα της χώρας , παίζει τα ρέστα του. Καταρρέει μέσα από το σκάνδαλο Novartis.Η κυβέρνηση σε ρόλο σταυροφόρου της δήθεν κάθαρσης παίζει το παιχνίδι των άθλιων κοσμοεξουσιαστών , που μέσα από το σκάνδαλο για τα φάρμακα-λες και είναι το μόνο!-προδιαγράφει την πολιτική εξόντωση αντιπάλων. Η εικόνα στον περίφημο ναό της κοινοβουλευτικής ανομίας ζοφερή αλλά και αποπνικτική συνάμα για κάθε σκεπτόμενο Έλληνα. Η προανακριτική επιτροπή στήθηκε .Η Βουλή σε ρόλο Εισαγγελέα παρέπεμψε τους πολιτικά μελλοθάνατους στην επιτροπή, έστω κι αν παραβιάζεται ασύστολα το Σύνταγμα και οι Νόμοι με τους ανώνυμους προστατευόμενους μάρτυρες. Λίγη σημασία έχει . Αρκεί ,ότι μέσα από αυτήν την διάτρητη διαδικασία , τίθενται στην χλεύη ενός ολόκληρου λαού. Τελικά μάλλον δεν θα γίνει τίποτε. Προφανώς και το σκάνδαλο θα κονιορτοποιηθεί στις συμπληγάδες πέτρες του άρθρου 86 του Συντάγματος. Οι εγκαλούμενοι , ποιούντες την αθώαν περιστεράν , οδύρονται και κραυγάζουν περί της αθωότητας των. Όμως δεν πείθουν, αντίθετα ο ρημαγμένος και εξαθλιωμένος λαός αντιλαμβάνεται το μεγάλο φαγοπότι που είχε στηθεί από την μεταπολίτευση και μετά και που τον οδήγησε στα βράχια των μνημονίων. Τα σκάνδαλα παρήλαυναν το ένα μετά το άλλο. Τι Siemens ,τι εξοπλιστικά , τι χρηματιστήριο , τι κτηματολόγιο , τι δομημένα ομόλογα και άλλα πολλά «ων ουκ εστι αριθμός».Δεν φτάσαμε τυχαία στην χρεοκοπία, αφού ο εξωτερικός Δανεισμός γιγάντωνε σαν την λερναία ύδρα. Και μετά, τα ψεύτικα στοιχεία και μετά το έλλειμμα και στο τέλος τα μνημόνια. Η συντριπτική πλειοψηφία των «πατέρων του Έθνους» φάνηκαν ανάξιοι και πολύ μικροί στην προ ολίγων ημερών συνεδρίαση. Όλοι αυτοί οι «πολιτικοί νάνοι» με τον βίο και πολιτεία τους έφτασαν την χώρα στο μεγαλύτερο αδιέξοδο της. Αδιέξοδο αξεπέραστο , όταν τα Εθνικά θέματα κυριαρχούν (Αχαλίνωτος επεκτατισμός και επιθετικότητα της Τουρκίας , ονοματοδοσία των Σκοπίων με το συνθετικό Μακεδονία, θρασύτητα Αλβανίας και άλλα πολλά ).Κι όμως αντί να ομονοήσουν , αντί να είναι ένα σώμα , μια γροθιά απέναντι στον ορατό πια εχθρό, με στόχο την προστασία του Έθνους , εξαπολύουν χολή και ειρωνείες ο ένας στον άλλο….
Μανώλης Μπικάκης, βίος ταπεινός γεμάτος Ελλάδα, με περιεχόμενο και με στόχο. Να υπερασπιστεί την Πατρίδα. Την Πατρίδα των πολλών ανωνύμων Ελλήνων. Το μέγεθος του απαράμιλλου θάρρους του ,απερίγραπτο , δεν το χωράει ανθρώπου νους , το είδατε!
Τα πολιτικά κνώδαλα όλης σχεδόν της Μεταπολίτευσης , ανθρωπάρια χωρίς ήθος , χωρίς πατρίδα ,χωρίς αξίες ,χωρίς αρχές. Εκείνες τις πατροπαράδοτες από τους παλαίφατους χρόνους, αυτές που απέδειξε πως είχε ο ήρωας Μανώλης .Τα πολιτικά ανδρείκελα της ψευδεπίγραφης δημοκρατίας μας στο διάβα των σαράντα και πλέον χρόνων κατέδειξαν, ότι ο βίος τους δεν είναι ένδοξος αλλά γεμάτος εξαρτήσεις ,παραχωρήσεις προκειμένου να περνούν καλά αυτοί και το σόϊ τους … Ξεπουλάνε τα πάντα. Απέδειξαν , ότι οι ξένοι πάτρονες τους κρατάνε καλά δεμένους από παντού. Όταν έλθει η ώρα όμως τους τα βγάζουν στην φόρα. Εκεί είναι που τρέμουν! Γι αυτό προχθές στον «ναό της ανομίας» είδαμε όλοι να βγάζουν άναρθρες κραυγές. Είδαμε βέβαια και τους κυβερνητικούς κήνσορες , ξαφνικά μετριοπαθείς, με γλυκύτητα και χωρίς κομπασμό , δίνοντας την εντύπωση , πως σφυρίζουν αδιάφορα. Γιατί έχουν φροντίσει οι οθνείοι Αλάστορες να τους έχουν κι αυτούς πιασμένους από παντού. Σε αυτή την απερίγραπτη κατάντια συμπαρατάσσονται και άλλοι θλιβεροί επώνυμοι από άλλους φορείς. Με την ένοχη σιωπή τους ,τουλάχιστον οι ταγοί του κλήρου και στρατού, αποδεικνύουν πόσο σάπιο είναι το «βασίλειο της Δανημαρκίας»!
Βίοι όχι παράλληλοι λοιπόν. Βίοι αντίθετοι! Ο βίος του Μανώλη Μπικάκη αλλά και πολλών άλλων ανωνύμων παλικαριών που πάλεψαν και παλεύουν για πατρίδα και ξεχασμένες αξίες , τους οδηγεί στην καταξίωση της συλλογικής συνείδησης ενός λαού! Υπάρχει αλήθεια τίποτε καλύτερο από την αθανασία;! Οι χθαμαλού ήθους πολιτικοί μας όμως ή καλύτερα πολιτικάντηδες της αισχρής και ψευδεπίγραφης ποδηγετούμενης δημοκρατίας μας , αυτήν που στηλίτευσε ο Ισοκράτης στους λόγους του και έψεξε ο Πλάτωνας στα μνημειώδη έργα του , οδηγούνται ανεπιστρεπτί στα κολαστήρια της ανελέητης τιμωρού ιστορίας μέσα από την ανθρωποφαγία, που επιλέγουν τώρα πια οι στυγνοί από την αντιπέρα όχθη του Ατλαντικού αφέντες τους .Όλα έχουν τίμημα θλιβεροί πολιτικάντηδες και ήλθε ή ώρα να γελάσει το χειλάκι του πικραμένου λαού…Βλέπετε η Νέμεση δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει !
