Τηρώντας το τοπικό έθιμο οι κάτοικοι της Δαδιάς με ευλάβεια συνόδευσαν πεζοί, την παραμονή των Θεοφανείων, την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Δαδιάς από το γειτονικό Μοναστήρι στο χωριό τους.

Το έθιμο αυτό γινόταν πολύ παλιά σε όλη τη Θράκη αλλά με τα χρόνια ξεχάστηκε ή σταμάτησε λόγω έλλειψης νέων… Στη Δαδιά δεν σταμάτησε και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα με μεγάλη κατάνυξη και με τη συμμετοχή όλων των νέων του χωριού.

Το απόγευμα της παραμονής των Φώτων, οι κάτοικοι του χωριού πορεύονται 3.χλμ με τα πόδια προς το μοναστήρι της Δαδιάς το οποίο είναι αφιερωμένο στο Γενέθλιον της Θεοτόκου, για να πάρει τη θαυματουργή Της εικόνα…

Σε πομπή, τη μεταφέρουν στην είσοδο του χωριού όπου γίνεται επίσημη υποδοχή.

Στη συνέχεια η πομπή κατευθύνεται στην πλατεία όπου εκεί υποδέχονται και τις εικόνες του Αγίου Αθανασίου και του Προφήτου Ηλία και τέλος φτάνει στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου πολιούχου της Δαδιάς.

Εκεί ψάλλετε Παράκληση προς την Παναγία και πολλές απ΄ τις γυναίκες ξαγρυπνούν, συντροφεύοντας την εικόνα όλη τη νύχτα. Την ημέρα των Φώτων και μετά την λειτουργία, τα παλικάρια του χωριού, παίρνουν το Σταυρό και όλα τα εικονίσματα από το Ναό και παίρνουν θέση στον αύλειο χώρο όπου και αγιάζονται τα νερά.

Προπορεύεται η Θαυματουργή εικόνα της Παναγίας και ακολουθεί ο μεγάλος ξύλινος Σταυρός, τον οποίο διεκδικεί κάθε χρόνο ένας νέος του χωριού από κάθε γειτονιά , με την απαραίτητη προϋπόθεση, να σχηματίζει κύκλο η σειρά των γειτονιών, διότι θεωρείται γρουσουζιά να γυρίσει ο κύκλος προς τα πίσω… Τελικά ο νέος που σηκώνει το Σταυρό εκ μέρους όλης της γειτονιάς, προσφέρει κόλλυβα τα οποία διαβάζονται στην εκκλησία και μοιράζονται « υπέρ ευκαρπίας της Γής και της υγείας των ανθρώπων».

Στη συνέχεια γυρνούν τρέχοντας σ όλο το χωριό φωνάζοντας « ντράγκα-ντράγκα Κύριε Ελεεεεεεεεεέησον!!!!!!!!!!!!.», διώχνοντας έτσι τα «ζούζουλα» και τα κακά πνεύματα.

Οι γυναίκες που δεν μπορούν να πάνε στην εκκλησία βγαίνουν από τα σπίτια με τα θυμιατά κα ι θυμιατίζουν ..

Οι εικόνες περνούν από όλα τα εκκλησάκια και παρεκκλήσια του χωριού, τον Αη Γιάννη, το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία , την παλιά εκκλησία του Αγ. Αθανασίου και καταλήγουν στο Ναό του Αγ. Νικολάου κάνοντας τρείς κύκλους πάντα γύρω από το Ναό, για να καταλήξουν και πάλι πίσω και να επανατοποθετηθούν στην θέσης τους.

Τα παλληκάρια βγαίνουν από την εκκλησία, πίνουν κονιάκ και τρώνε «ζαχαρούδεις» κα ι στη συνέχεια με πρώτο τον Ιερέα αλλά και με όλους τους πιστούς ψάλλουν τα κάλαντα των Θεοφανείων.,

Πιάνονται σταυρωτά και σε ρυθμό ζωναράδικου χορεύουν πρώτα στην αυλή της εκκλησίας και στη συνέχεια, πάντα χορεύοντας, κατευθύνονται στην πλατεία όπου και ξεκινάει το γλέντι με ορχήστρα(η οποία παίζει τα κάλαντα των Θεοφανείων σε όλους τους ρυθμούς, δηλ, (συγκαθιστό, ζωναράδικο ) και με τη συμμετοχή όλων των παρευρισκομένων .

΄Εντονα συναισθήματα θρησκευτικής ευλάβειας γεμίζουν τις ψυχές…Οι φωνές σκορπίζονται σ’ όλο το χωριό. ..

Το σημαντικό είναι ότι το έθιμο αυτό δεν το αναβιώνουν απλά, αλλά το συνεχίζουν ,κρατάει χρόνια , δεν σταμάτησε ποτέ και μάλιστα με τη συμμετοχή νέων ανθρώπων.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!
Ντράνγκα-Ντράνγκα Κύριε ελεεεεεεεεέησον
Κάλαντα Θεοφανείων Θράκης _Δαδιάς(με κάποιες παραλλαγές σε κάθε χωριός)
Σήμιρα τα Φώτα κι φουτισμός
κι χαρά μιγάλη στουν Κύριου μας
Σήμιρα η κυρά μας η Παναγιά
σπάργανα στα χέρια κι γιο κρατεί
Κι τα θυμιατήρια στα δάχτυλα
κι τουν ΄Αγιου Γιάννη παρακαλεί
-Δύνασαι ΄Αγιε Γιάννη μου Πρόδρομε
να βαφτίσεις το ΕΝΑ ΘΕΟΥ παιδί?
-Δύναμαι κι παραδύναμαι..
Μα έχου του καρτέριου ως του πουρνό
Για ν΄ανέβου πάνου στουν ουρανό
για να ρίξου αγιασμό κάτου στη γή
Για ν΄αγιάσουν βρύσεις κι τα νιρά
να καταπραϋνουν τα είδουλα…
΄….τότε θα βαφτίσου Θιού πιδί

ΠΗΓΗ www.didymoteicho.net

Προηγούμενο άρθρο«Άφρισε» η θάλασσα στην Αγία Παρασκευή
Επόμενο άρθροΑθανάσιος Τσώνης: “Σε έναν κόσμο που βάλλεται από δοκιμασίες, ας είναι οδηγός μας το Φως της πίστης, της αγάπης και της αλληλεγγύης!”