Μπορούσαμε και μπορούμε ακόμη και τώρα, με μια σειρά από έξυπνες, όσο και σοβαρές κινήσεις να μπλοκάρουμε την προώθηση και εφαρμογή των Τουρκικών σχεδίων στην Ανατολική Μεσόγειο.
Δεν φταίει η Αίγυπτος. Βλέπει τι στάση κρατάει η Ε. Ε. απέναντι στην Τουρκία, και δεν μπορεί να μην επηρεάζεται κατά κάποιο τρόπο. Βλέπει άλλωστε και την Ελλάδα των διερευνητικών. Ε, και δεν μπορεί να είναι Ελλαδικότερη της Ελλάδας.
Εμείς φταίμε. Εμείς δεν κάναμε όσα χρειάζονταν στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως φυσικά και στο Αιγαίο. Γι αυτό τα πράγματα οδηγούν ολοταχώς προς μια νέα Μαδρίτη σε αμφότερους αυτούς τους ιστορικούς χώρους. Και μάλιστα επαυξημένη, σε σχέση με την προηγούμενη.
Εμείς κάναμε μισή και ανάλατη συμφωνία με την Αίγυπτο {1}, αφήνοντας τελικά το Καστελόριζο, στους πέντε ανέμους. Εμείς φταίμε και κανείς άλλος.
Ας απαντήσει η κυβερνητική Ελλάδα. Τι έκανε απέναντι στον πλαστογραφημένο, μετά χρήσεως και επόμενα πλιατσικολόγο χάρτη της λεγόμενης “Γαλάζιας Πατρίδας”. Και τι έκανε επίσης για όλα αυτά, η Αντιπολιτευτική Ελλάδα;
Και τι έκαναν αμφότερες, για την Τουρκική ιδέα της πολυμερούς διάσκεψης για την Ανατολική Μεσόγειο, που στήριξε η Γερμανία μετά των φίλων, και την Ελλάδα να ακολουθεί κατά πόδας;
Όταν μάλιστα γνωρίζει ότι ως προς το χάρτη της “Γαλάζιας Πατρίδας”, η μη μήνυση κατά της Τουρκίας, θα ισοδυναμεί με προδοσία {2}, και ότι δεν πρόκειται για “διαφιλονικούμενη περιοχή”, που λέει η Γερμανίδα Καγκελάριος! Όπως ούτε το δίκαιο της θάλασσας είναι “διαφιλονικούμενο!! Με υφυπουργούς μέλη της Γερμανικής ορχήστρας, να αναφέρονται στην ακεραιότητά μας!!!
Και αυτό πότε: Όταν σύμφωνα με την ιστορία των “διαφιλονικούμενων”, π. χ. από τις διμερείς έως τις πενταμερείς διασκέψεις, η γούνα του Ελληνισμού έγινε αγνώριστη, από τα καψίματα.
Τα μόνα που δεν καίγονται τελικά στην Ελλάδα, είναι τα καμμένα χαρτιά. Που ούτως ή άλλως δεν μπορούν να καούν. Σαν εκείνα τα ισόβια πολιτικά πρόσωπα, που ανεξαρτήτως χώρων, επιμένουν στην παροιμία: “το γουδί το γουδοχέρι κλπ”.
Δεν φταίει η Αίγυπτος. Αρκούσε η χθεσινή δήλωση του Αιγύπτιου Προέδρου για τα περί της εποικοδομητικής συνεργασίας στα διάφορα θέματα, συμπεριλαμβανομένων των ενεργειακών τομέων. Σαν να άναβε πράσινο φως, ως προς το να κάνουμε κάτι μαζί.
Και ποιο άλλο κάτι ενδιαφέρει τον Ελληνισμό στην Ανατολική Μεσόγειο, από το να μην υπάρξει περίπτωση έξωσής του, από τη συγκεκριμένη θάλασσα;
Βέβαια το θετικότερο θα είναι να υπάρξει μια νέα τμηματική συμφωνία ως προς τις θαλάσσιες ζώνες, ανάμεσα στις δύο χώρες, {Βλέπετε Χάρτη Α΄, όπου η προτεινόμενη ζώνη είναι με χρώμα κίτρινο} ανατολικά του 28ου Μεσημβρινού και μέχρι τα όρια της διακρατικής συμφωνίας Κύπρου Αιγύπτου. Όμως μπορούμε όλα αυτά να τα διεκδικήσουμε μέσα από την πολιτική μας. Εφόσον βέβαια, την αποκτήσουμε. Στο κάτω κάτω της γραφής, δεν είναι και Τουρκία, η Αίγυπτος.
Ευκαιρίες υπάρχουν. Μια από αυτές είναι η πρόσφατη διακήρυξη της Αιγυπτιακής Αρχής, με την δημοπράτηση για έρευνα και εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, σε εικοσιτέσσερα οικόπεδα. Ηπειρωτικά και θαλάσσια.
Στα τελευταία αυτά τρία των οποίων, EGY-MED-W11, EGY-MED-W17 & EGY-MED-W18 {3}, στην Αιγυπτιακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, της από κοινού μας απόφασης, καθώς και λίγο ανατολικότερα το τρίτο εξ αυτών, πρόκειται να λάβουμε μέρος. Ο λόγος για την ευθεία σύνδεσης του σημείου Α της Ελληνοαιγυπτιακής ΑΟΖ, με το αντίστοιχο γράμμα της Κυπροαιγυπτιακής ΑΟΖ. Όπου όχι μόνο μπορούμε, αλλά και οφείλουμε να προχωρήσουμε σε νέα επίθεση ενεργειακής φιλίας και συνεργασίας με την Αίγυπτο. Άλλωστε η μόνη μονομερής και αυθαίρετη γραμμή δεν είναι αυτή, αλλά η Τουρκική.
Πρόκειται για το προσφερόμενο πεδίο, για το Ελληνικό ζεύγος σεισμογραφικού και γεωτρύπανου. Και όταν μπει το νερό -συγνώμη- το φυσικό αέριο, στο αυλάκι, και στις Ελληνοαιγυπιακές σχέσεις, τότε μπορεί να έρθει και η σειρά των άλλων ρυμοτομημένων θαλασσίων ενεργειακών οικοπέδων και τετραγώνων. Των Ελλαδικών. Από το Νότιο Κρητικό Πέλαγος έως το Ιόνιο, μετά των δικών τους ΑΟΖ. Τόσο την Ιόνια, όσο και την Κρητική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη {4}, που μπορούσαμε ήδη να έχουμε κάνει, εδώ και μήνες.
Εάν πάντως στη μηχανολογία, είναι γνωστά τα Γαλλικά κλειδιά, στην ενεργειακή πολιτική, τα Ελληνικά κλειδιά, εκτός από αναγκαία, είναι και σωτήρια για την ύπαρξη και ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού στην Ανατολική Μεσόγειο.
Είναι ένας μοναδικός τρόπος να υπάρξει επέκταση της ήδη υφισταμένης συμφωνίας Ελλάδας Αιγύπτου, από τον 28ο Μεσημβρινό έως τις θαλάσσιες ζώνες Κύπρου και Αιγύπτου, με δύο ακόμη θετικά στοιχεία. Το ένα είναι η ανεμπόδιστη χάραξη και κατασκευή του East Med. Το άλλο, με βάση το Ελλαδοκυπριακό μνημόνιο {5}, θέτει σε νέες βάσεις στη θαλάσσια ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα {Βλέπετε Χάρτη Α΄,}, και την υλοποιεί επίσης.
Αντί για την έξωση και το Ελληνικό αντίο στην ανατολικότερα του 28ου Μεσημβρινού Μεσόγειο, να πει το αντίο η Τουρκική παρουσία στην ίδια θάλασσα. Στο χέρι μας είναι να το επιχειρήσουμε.
Παρεμπιπτόντως και σε πολλά άλλα φταίει η Ελλάδα. Ακόμη και στο ότι δεν μετονόμασε την Αλεξανδρούπολη, δίνοντας το όνομα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αντί για το όνομα του γνωστού εκείνου διαδόχου του θρόνου. Και στη συνέχεια να προχωρήσουμε, μέσα από τη διπλωματία των πόλεων, στην αδελφοποίηση της Αλεξάνδρειας με την Αλεξανδρούπολη, που με τα ονόματά τους, θα τιμούν ένα και το αυτό όνομα, μετά της ιστορίας του.
Να ανοίξει ένα νέο ιστορικό κεφάλαιο στις σχέσεις των δύο χωρών, με την παγκόσμια ποιητική ομορφιά που προσδίδει επί τόσες δεκαετίες, ο Αλεξανδρινός, όσο και Έλληνας Κ. Π. Καβάφης.
Σημειώσεις
2} Η συμφωνία με την Αίγυπτο, μπάζει από τρεις μεριές, ο. π.,
