Η χθεσινή είδηση της καταδίκης πρώην βουλευτή της ΝΔ, έστω και πρωτόδικα, με την επιβολή της ποινής των 13 χρόνων με αναστολή, για την συμμετοχή του στο λεγόμενο «παραδικαστικό κύκλωμα» μάλλον δεν ήρθε για κανέναν συμπολίτη μας ως «κεραυνός εν αιθρία».

Δεν πρόκειται άλλωστε για τον πρώτο  – ούτε τον τελευταίο πιθανότατα – πρώην πολιτευτή που έρχεται στη δημοσιότητα η καταδίκη του για σοβαρά, πολύ σοβαρά αδικήματα. Αυτό που βλέπουμε σήμερα να «σκάει», είναι στην πραγματικότητα τα «απόνερα» τη μεγάλης φούσκας που έσκασε με πάταγο στον τόπο μας,  με αφορμή τον ερχομό της οικονομικής κρίσης πριν λίγα χρόνια και συμπαρέσυρε τα πάντα στο διάβα του. Μεταξύ άλλων, τη «φούσκα» μιας επίπλαστης ευημερίας που υπήρχε στη χώρα, χωρίς όμως παραγωγική βάση ή συγκρότηση, αλλά και τη «φούσκα» όλου του παλαιού πολιτικού συστήματος που είχε μάθει να επιβεβαιώνει τη διατήρησή του «στα πράγματα», με κάθε μέσο και κόστος.

Ο καταδικασθείς χθες, φαίνεται πως ήταν μία τέτοια χαρακτηριστική περίπτωση. Αλλά μήπως είναι ο μόνος; Μήπως έχει περάσει πολύς καιρός από την οριστική καταδίκη πρώην Υφυπουργού του Πασόκ για τοκογλυφία και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος; Μήπως χρειάζεται να παραπέμψω σε άλλες κραυγαλέες περιπτώσεις όπως αυτές του κ. Τσοχατζόπουλου ή του πρώην Δημάρχου Θεσσαλονίκης κ. Παπαγεωργίου; Μήπως χρειάζεται να μιλήσω για τις έρευνες που βρίσκονται σε εξέλιξη από την ελληνική δικαιοσύνη για σωρεία σκανδάλων του παρελθόντος;

Το εντυπωσιακότερο δε όλων είναι η αλαζονεία που συνεχίζουν να επιδεικνύουν οι εκπρόσωποι του παλαιού πολιτικού συστήματος. Συμπεριφέρονται σαν να μην συμβαίνει τίποτα από όλα τα παραπάνω. Συνεχίζουν να θεωρούν εαυτούς ως «νόμιμους ιδιοκτήτες της χώρας», ότι αυτοί θα συνεχίσουν να είναι «στα πράγματα» ότι και να γίνει, ότι και αν χρειαστεί.

Είναι στην πραγματικότητα το μήνυμα που θέλουν να περάσουν στην ελληνική κοινωνία: ότι και να λέτε, ότι και να κάνετε, «μονά-ζυγά» θα είναι πάντα δικά μας.

Θεωρώ ότι υποτιμούν πολύ την δυναμική της ελληνικής κοινωνίας. Ότι παραγνωρίζουν, την επιθυμία της ελληνικής κοινωνίας να περάσει  η χώρα σε μια νέα δημιουργική περίοδο, μακριά από τις παθογένειες και τις στρεβλώσεις του παρελθόντος.

Και για αυτό εκτιμώ ότι αυτές οι «λογικές» που θέλουν να κρατήσουν τη χώρα δέσμια του παρελθόντος, δέσμια μιας κατάστασης συνδιαλλαγής, μίζας ή ρεμούλας, είναι που τελικά θα ηττηθούν.

Μια για πάντα. Είναι στο χέρι μας.

Προηγούμενο άρθροΓιώργος Κουκουράβας: “24 άρρωστα πεύκα και πικροδάφνες κόβονται και στη θέση τους θα μπουν 64 – Θα φυτευτούν 54 δέντρα και στο δημοτικό parking”
Επόμενο άρθροΗ Μένια Νικολαΐδου στην παράταξη “Δήμος για Όλους – Πρώτα Εσύ!”