<Διεθνής ημέρα για την εξάλειψη της Βίας κατά των γυναικών….. Η πρόληψη, το μεγάλο ζητούμενο του μέλλοντος>
Η γράφουσα την στήλη, δεν εκτιμά ιδιαιτέρως τις διεθνείς ημέρες. Άνευ ουσίας συνήθως,
δίνουν την ευκαιρία μόνον για ευχολόγια και προβολή συγκεκριμένων θέσεων της νέας
τάξεως πραγμάτων και του δικαιωματισμού. Η 25 η Νοεμβρίου ,από το 1991, μετά από
απόφαση της γενικής συνελεύσεως του ΟΗΕ, θεωρείται «Διεθνής Ημέρα για την εξάλειψη
της βίας κατά των γυναικών». Προτάσεις για το μέλλον, στέγες φιλοξενίας, συνδρομή της
πολιτείας στις έχουσες δεχθεί κακοποίηση γυναίκες, ήταν κάποια από αυτά που
κοινοποιήθηκαν στην χώρα μας, σημαντικά μεν, αλλά έχοντα μόνον χαρακτηριστικά
επουλωτικά της βελτιώσεως της ζωής της κακοποιηθήσης γυναικός και όχι προλήψεως
των κακοποιήσεων. Η κοινή λογική λέει ,ότι σε ένα οργανωμένο κράτος του 21 ου αιώνος, ο
αλληλοσεβασμός μεταξύ των ανθρωπίνων όντων, θα ήτο το υπάρχον και όχι το ζητούμενο.
Το ημερήσιο πρόγραμμα των κέντρων προσχολικής ηλικίας, των νηπιαγωγείων, των
σχολείων της πρωτοβαθμίου και δευτεροβαθμίου εκπαιδεύσεως, όφειλε να έχει βιωματική
διδασκαλία αυτοεκτιμήσεως, αυτοσεβασμού και αλληλοσεβασμού μεταξύ των μαθητών.
Αν ανατρέξουν οι υπεύθυνοι του Υπουργείου παιδείας, για την δημιουργία των
εκπαιδευτικών προγραμμάτων στην εκπαιδευτική μέθοδο της Μαρίας Μοντεσσόρι, της
μεγάλης Ιταλίδος παιδαγωγού, θα κατανοήσουν ευκόλως, ότι είναι απαραίτητη η άσκηση
στον αλληλοσεβασμό, μεταξύ των νηπίων, πόσο μάλλον μεταξύ των μαθητών όλων των
βαθμίδων εκπαιδεύσεως. Είναι λυπηρό να διδάσκονται την ανεκτικότητα και να
εκπαιδεύονται σἀυτήν και όχι τον σεβασμό και την αγάπη μεταξύ τους οι μαθητές. Είναι
πέραν πάσης λογικής η έλλειψη πρόνοιας καλλιέργειας ισοτίμων σχέσεων μεταξύ των
παιδιών. Είναι αδιανόητο, να μην παρακολουθούν οι νέοι, υποψήφιοι σύζυγοι και γονείς
σεμινάρια εκπαιδεύσεώς τους στον αλληλοσεβασμό και στην μη διάκριση των παιδιών
τους ανά φύλο. Η χρήση των ηλεκτρονικών μέσων, δίνει τη δυνατότητα ,για συνεχή
εκπαίδευση ,υπενθύμισης των αρχών του σεβασμού μεταξύ των ανθρώπων.
Το παράδειγμα της αποδόσεως των μέτρων κατά της κακοποιήσεως των ζώων από τους
ανθρώπους, είναι ενθαρρυντικό, έστω και αν αφορά σε μικρή σχετικά χρονική περίοδο
ισχύος τους.
Θεωρείται επιβεβλημένη και η διαρκής ενημέρωση για τις σχέσεις των ανθρώπων.
Μιλώντας για την βία κατά των γυναικών, καλόν είναι να τονίζεται η ιερότητα της
μητρότητος και της μοναδικότητος κάθε γυναικός, να φέρει στον κόσμο έναν άνθρωπο.
Είναι σημαντικό να γίνεται αυτή η διάκριση, έστω κι αν δεν γίνεται ευκόλως αποδεκτή από
τους δικαιωματιστές. Η γυναίκα είναι η μοναδική δυνατότητα συνεχίσεως υπάρξεως του
ανθρωπίνου γένους, τη συνδρομή του ανδρός. Δημιουργεί μέσα στο σώμα της, το θαύμα
της ανθρώπινης ζωής, εγκυμονεί και τίκτει τον άνθρωπο. Αυτό το θαύμα ,πρέπει να
τονίζεται, να προβάλλεται ,να δημιουργεί εικόνες οικείες για όλους ,να προκαλεί και να
επιβάλλει από μόνο του τον σεβασμό.
Διάγουμε περίεργες εποχές, που ο κοινός λόγος, ο εκφραζόμενος μέσω σκέψεων κοινής
λογικής, αμφισβητείται στην καλύτερη περίπτωση ,ή λοιδορείται. Το αυτονόητο
διαστρέφεται και το παράλογο προβάλλεται ως το σημαντικό ,νέο και ελκυστικό. Όσες
στέγες κακοποιημένων γυναικών και αν δημιουργήσουμε, όσες εκπομπές ενημερωτικές κι αν γίνουν με το εξαιρετικό σύνθημα <Σπάσε την σιωπή> τα αποτελέσματα θα
εξακολουθούν να είναι πτωχά. Ιδιαιτέρως την σημερινή εποχή, που οι προσμείξεις των
πληθυσμών ,γεμίζουν την Ευρωπαϊκή κοινωνία, πόσο μάλλον την Ελληνική, αφού η χώρα
μας αποτελεί είσοδό τους στην Ευρώπη, με ανθρώπους στην πλειοψηφία τους, ζωώδους
κουλτούρας και ελλείψεως σεβασμού. Η καταπιεσμένη γυναίκα της μανδήλας του χιτζάμπ
και της μπούργκας, όσες φορές κι αν της επαναλάβεις το <σπάσε την σιωπή>, άλλες τόσες
θα κωφεύει. Αυτό, διότι έμαθε να δέχεται ότι είναι το κατοικίδιο του αφέντη της και η
καλύτερη ζωή που αναζήτησε ερχόμενη στην Ευρώπη δεν φροντίζει κανείς να ξεκινήσει από
τα απλά, την υποδοχή της ως ένα ελεύθερο άτομο, που ακολουθεί τους κανόνες της χώρας
φιλοξενίας της. Κάπως έτσι λοιπόν ,θα συνεχισθεί ο κύκλος των παροχών, με σκοπό την
ανακούφιση των κακοποιημένων γυναικών, ενώ στην κοινωνία θα παράγονται στρατιές
άλλων εχουσών δεχθεί βία. Το πρόβλημα έχει γιγαντωθεί, έχει απλώσει ρίζες παντού, κι η
σύγχρονη κοινωνία κωφεύει και προσπαθεί να θεραπεύσει τα κλαδιά του δένδρου. Κανείς
δεν εξηγεί στους νέους ότι η ελευθεριότητα που τους προτείνεται στις σχέσεις τους, δεν
είναι ελευθερία, ότι η ανοχή στο νοσηρό δεν είναι αγάπη, αλλά οδηγεί στον πνευματικό
τους ακρωτηριασμό ,ότι η πραγματική αγάπη στηρίζεται στον αλληλοσεβασμό, στην κοινή
πορεία προς το μέλλον με έναν σύντροφο που γνωρίζει να σέβεται και να εκτιμά την
ελεύθερη βούληση της συντρόφου του. Ευτελή συναισθήματα όπως η ζήλια, που η
ανθρώπινη αδυναμία , η έλλειψη αυτογνωσίας και αυτοεκτιμήσεως δημιουργεί, δεν έχουν
σχέση σε μία υγιή σχέση, όπως δεν έχει θέση και το βίαιο ξέσπασμα ,λεκτικό ή εν τη πράξει.
Εάν λοιπόν ,ενδιαφέρει την κοινωνία μας ,να δημιουργήσει υπευθύνους πολίτες, υγιείς
άνδρες και γυναίκες, οφείλει να ξεκινήσει από τα κέντρα νηπιακής αγωγής με παράλληλη
διαρκή ενημέρωση και των γονέων.
Η ανθρώπινη οντότητα είναι ,ό,τι ιερότερο και ομορφότερο υπάρχει. Η αγάπη μεταξύ των
δύο φύλων, ύψιστο συναίσθημα- αγαθό, περιλαμβάνει την αλληλοεκτίμηση, τον
αλληλοθαυμασμό, την οικειότητα, την διάθεση για μοίρασμα σκέψεων, πράξεων και
αγαθών, την σωματική έλξη μα πάνω απ’ όλα τον αλληλοσεβασμό. Αμβλύνει τον έξωθεν
προερχόμενο πόνο, γαληνεύει τις ψυχές και οδηγεί σε μονοπάτια κοινών δημιουργημάτων.
Η βία, αποτελεί έκφραση προβληματικών χαρακτήρων, άνευ αυτοεκτιμήσεως και
αυτοσεβασμού, και η ανοχή στην έκφρασή της, αποτελεί έγκλημα κατά του εαυτού μας.
Αδήριτη είναι πλέον η ανάγκη της εκπαιδεύσεως των Ελληνοπαίδων στην αναζήτηση της
πραγματικής αγάπης, έχοντας αναπτύξει προηγουμένως τον αυτοσεβασμό.
