Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης E-001443/2024
προς την Επιτροπή
Άρθρο 144 του Κανονισμού
Εμμανουήλ Φράγκος (ECR), Γαλάτω Αλεξανδράκη (ECR)
Τις τελευταίες οκτώ δεκαετίες παρατηρείται σταθερά μια φυγή πληθυσμών από την ύπαιθρο προς τα αστικά κέντρα.
Με βάση στοιχεία του ΟΗΕ, φαίνεται ότι μόλις 30% του πληθυσμού διεθνώς ζούσε στις πόλεις το 1950 και προβλέπεται να ανέλθει στο 66% το 2050.
Τα χωριά συρρικνώνονται ή και εξαφανίζονται. Αράδαινα Σφακίων, Καλάμι Ηρακλείου, Σφενδύλι Ηρακλείου, Κρανιώνας Καστοριάς, Ελεούσα Ρόδου, Παλιά Πλαγιά Αιτωλοακαρνανίας, Μαυρονόρος Ιωαννίνων και Γάβρος Κορεστείων είναι μερικά από τα ελληνικά χωριά που – για οικονομικούς, γεωλογικούς ή ιστορικούς λόγους – εγκαταλείφθηκαν πλήρως.
Αρχιτεκτονικά αριστουργήματα και τρόποι ζωής ξεχνιούνται και παραμερίζονται, καθώς ο χρόνος και η τεχνολογία τα προσπερνούν. Ενδεχομένως η μαζική εκβιομηχάνιση και οι διαθέσιμες θέσεις εργασίας στις πόλεις να θέτουν τη ζωή στην ύπαιθρο υπό αμφισβήτηση, όμως και η ζωή στις πόλεις αντιμετωπίζει ανοικονομίες κλίμακας, με τα υπερβολικά υψηλά ενοίκια να καθιστούν δυσκολότατη τη ζωή εκεί για τους πολίτες. Το αίτημα των πολιτών για καλύτερη ποιότητα ζωής εκτός πόλεων ενισχύεται. Ιταλία, Ισπανία και Πορτογαλία έχουν προβεί σε πρωτοβουλίες για την επανακατοίκηση των εγκαταλελειμμένων χωριών.
Ερωτάται η Επιτροπή:
- 1.Στηρίζει τις πρωτοβουλίες αποκέντρωσης;
- 2.Παρέχονται κάποιου είδους επενδυτικά πλαίσια ή κάποια κίνητρα στις περιφέρειες για την επανακατοίκηση και οργανωμένη αξιοποίηση των εγκαταλελειμμένων χωριών;
- 3.Υπάρχουν διαθέσιμα ευρωπαϊκά προγράμματα που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει η Ελλάδα για να ξαναδώσει ζωή στα εγκαταλελειμμένα ή πολύ μικρά χωριά της;
