Η Ευγενία Περιορή γεννήθηκε στο Διδυμότειχο το 1926 και ήταν κόρη του Παναγιώτη Περιορή και της Φανής Τσιορτζόρη ή Τσορτσόρη, είχε επίσης και μία αδελφή την Διαμαντούλα. Ο πατέρας της καταγόταν από το Φανάρι της Κομοτηνής και βρισκόταν στο Διδυμότειχο ως κρατικός υπάλληλος, όπου γνώρισε την Φανή, η οποία καταγόταν από το Διδυμότειχο. Το σπίτι της Ευγενίας βρισκόταν επί της οδού Κανάρη (κοντά στο σημερινό κέντρο του Διδυμοτείχου). Όσον αφορά τα παιδικά και ιδιαιτέρως τα εφηβικά της χρόνια, ήταν πολύ δύσκολα, καθώς συνέπεσαν με την περίοδο της Γερμανικής κατοχής.
Σύμφωνα με μαρτυρίες που συλλέξαμε, από γειτονικά και συγγενικά της πρόσωπα (από την κα Χρυσούλα σύζυγο του αείμνηστου Σταύρου Τσορτσόρη, και τον κο Παναγιώτη Ντεκίδη), η Ευγενία Περιορή σε ηλικία 15 έως 17 ετών, κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής, ενεπλάκη στην Εθνική Αντίσταση, δίχως αυτό να γίνει αντιληπτό από τους οικείους της. Όλοι εξεπλάγησαν, όταν οι Γερμανοί συνέλαβαν την Ευγενία και την φυλάκισαν. Ο λόγος για τον οποίο συνελήφθη, είναι διότι βρέθηκε να πλαστογραφεί δημόσια έγγραφα, σφραγίζοντάς τα, με τον πάτο από ένα φλιτζανάκι του καφέ, κι έτσι ως ένα βαθμό ξεγελούσε τις αρχές. Θα πρέπει να τονίσουμε, ότι η αιτία της σύλληψής της, καταδεικνύει την τόλμη αλλά και την ευρηματικότητά της. Προφανώς η πλαστογράφηση αυτή θα αφορούσε κάποιο είδος κατοχικού εγγράφου ελευθέρας μετακίνησης, έτσι ώστε π.χ. να μπορεί κάποιος να προσεγγίσει τα σύνορα και να περάσει παράνομα από την Ελλάδα στην Τουρκία, και από κει στη Μέση Ανατολή.
Παρενθετικά να επισημάνουμε, ότι ο προορισμός αυτός (αν και επικίνδυνος), ήταν συνηθισμένος κατά την εποχή της κατοχής, καθώς τον ακολούθησε και ο μετέπειτα μεγάλος Έλληνας αρχαιολόγος Μανόλης Ανδρόνικος, ο οποίος επεδίωξε να διοριστεί καθηγητής στο γυμνάσιο του Διδυμοτείχου με σκοπό να διαφύγει, όπως και διέφυγε στη Μέση Ανατολή, πρακτική που όπως θα δούμε και παρακάτω εφάρμοσε και η Ευγενία Περιορή.
Οι Γερμανοί φυλάκισαν τη νεαρή κοπέλα, στα κρατητήρια, που βρισκόταν στο κτίριο του Ψαλτόπουλου, επί των οδών (σήμερα) Κόρζωνος και Κολοκοτρώνη. Εκεί στα κρατητήρια η Ευγενία, μπόρεσε να αποδράσει, ξεγελώντας τους φρουρούς με ένα τέχνασμα, και για ένα χρονικό διάστημα κατάφερε να κρυφτεί και να μη συλληφθεί. Έπειτα μαζί με την γιαγιά της (Ευγενία) και την αδελφή της (Διαμαντούλα), διέφυγαν μέσω Τουρκίας και βρέθηκαν στην Αίγυπτο.
Μετά την απελευθέρωση και αφού είχε πεθάνει η μητέρα της, η Ευγενία σπούδασε στο Ισραήλ αρχαιολογία καθώς επίσης θέατρο και σκηνοθεσία στη Σχολή Χαμπιμά. Τα επόμενα χρόνια επέστρεψε στην Ελλάδα, και ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Επίσης επιδόθηκε και στην εκμάθηση ξένων γλωσσών (αγγλικά και εβραϊκά). Παράλληλα με τις σπουδές της στην Αθήνα, ασχολήθηκε και με το θέατρο, συμμετέχοντας στο θίασο του Λαϊκού Θεάτρου του Μάνου Κατράκη παίζοντας στα έργα «Ευγενία Γκραντέ», «Άνθρωπος του Διαβόλου», «Αρραβωνιάσματα», «Οθέλλος», «Βαθιές είναι οι ρίζες», «Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας» και «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται».
Μέσω του θεάτρου γνώρισε και τον σύζυγό της, τον Βασίλη Καράσογλου, επίσης ηθοποιό, με τον οποίο παντρεύτηκαν στις 20 Ιουλίου του 1963 και απέκτησαν ένα γιο. Διέμεναν στην Αθήνα, αρχικά στη συνοικία των Αμπελοκήπων, και τα τελευταία χρόνια στο Μαρούσι.
Το γεγονός της ενασχόλησης της Ευγενίας Περιορή με το θέατρο, ήταν κάτι το οποίο δεν μπόρεσε ποτέ να της το συγχωρήσει η γιαγιά της. Με τα συντηρητικά δεδομένα της εποχής, ιδιαιτέρως δε στην επαρχία, δεν περιποιούσε τιμή για κάποιον να έχει συγγενή μια ¨θεατρίνα¨. Η γιαγιά της έφτασε στο σημείο, όταν κάποια φορά η Ευγενία επισκέφθηκε τη γενέτειρά της, να μην τη δεχθεί στο σπίτι και έτσι την ανάγκασε να επιστρέψει εσπευσμένα στην Αθήνα, όπου την ακολούθησε και η αδελφή της Διαμαντούλα. Η αντιμετώπιση αυτή της γιαγιάς της, υπήρξε καταλυτική στο να κοπούν οι γέφυρες επικοινωνίας της Ευγενίας με την ιδιαίτερη πατρίδα της το Διδυμότειχο, καθώς σύμφωνα με τις μαρτυρίες, μετά το γεγονός αυτό, τα επόμενα χρόνια επισκέφθηκε το Διδυμότειχο μόνο για μία φορά.
Όσον αφορά την επαγγελματική σταδιοδρομία της Ευγενίας Περιορή, θα πρέπει να αναφέρουμε, ότι αργότερα εγκατέλειψε το θέατρο και ασχολήθηκε με το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Ξεκινώντας μια έρευνα σε όλο τον ελλαδικό χώρο, περπάτησε την ελληνική γη από το βορειότερο ως το νοτιότερο άκρο της. Κατέγραψε με την κινηματογραφική κάμερα όλες τις αρχαιότητες, όλα τα μουσεία, όλους τους ιστορικούς τόπους και τα βυζαντινά μνημεία. Μίλησε με τους απλούς ανθρώπους του τόπου μας, κατέγραψε θρύλους και παραδόσεις, ήθη και έθιμα, όπως εκείνη τα είδε και θησαύρισε την σοφία του λαού μας. Τη γνώση αυτή τη μετέφερε στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Τα κείμενα, η σκηνοθεσία, η κινηματογράφηση, το μοντάζ ακόμα και η μουσική τους επένδυση ήταν δική της. Η δράση της αυτή την κατατάσσει ως μία από τις σημαντικότερες λαογράφους και συγγραφείς καθώς και ως μια από τις σπουδαιότερες μορφές παραγωγής προγραμμάτων πολιτισμού της ελληνικής ραδιοφωνίας και τηλεόρασης.
Το 1956 αρχίζει την συνεργασία της με το ΕΙΡ (Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας) για το οποίο γράφει τις ραδιοφωνικές εκπομπές «Χαμένοι πολιτισμοί» που μεταδόθηκε την περίοδο 1957 – 1958, τις «Μεγάλες φυσιογνωμίες» (1958 – 1960) και την «Ελληνική Λαογραφία» (1960 -1962). Παράλληλα όμως λόγω της μεγάλης επιτυχίας που σημείωσε η πρώτη της σειρά εκπομπών άρχισε την συνεργασία της και με την ΥΕΝΕΔ (Υπηρεσία Ενημερώσεως Ενόπλων Δυνάμεων) για την οποία έγραψε τις εκπομπές «Λαογραφικά» (1958 – 1961), την κλασική σειρά «Ελληνική Μυθολογία» (1961 – 1972), που αποτέλεσε σπουδαία ραδιοφωνική επιτυχία όπως φανερώνει η διάρκειά της και που φέρεται να μεταδόθηκε σε 15 χώρες, «Κύπρος, το νησί της Αφροδίτης» (1965 – 1968), και τα «Ταξίδια στη χώρα των θεών και των ηρώων» (1967 – 1971).
Από το 1964 αρχίζει την συνεργασία της με το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου για λογαριασμό του οποίου έγραψε τις εκπομπές «Ιστορικές Στιγμές» (1964 – 1966), «Παιδικό Θέατρο» (1964 – 1966) καθώς και τα πέντε ακόλουθα θεατρικά έργα για το ραδιόφωνο: «Η μπόρα πέρασε», «Έγκλημα τον Απρίλη», «Αθανάσιος Διάκος», «Το ξόδι» και «Το πέτρινό μας σπίτι», ενώ για την τηλεόραση έγραψε επίσης τις εκπομπές «Για να γνωρίσουμε την Ελλάδα» (1969 – 1972) , «Οι ρίζες της φυλής μας» που άρχισε να μεταδίδεται το 1975 και «Θρύλοι και μουσική» (1984). Επίσης είχε κάνει πολλές διασκευές κινηματογραφικών σεναρίων για τη ραδιοφωνία που μεταδίδονταν στις θεατρικές εκπομπές “Το θέατρο της Τετάρτης” και “Το θέατρο της Κυριακής”.
Δουλεύοντας ακατάπαυστα για πάνω από 40 χρόνια, έγραψε και σκηνοθέτησε συνολικά 2.324 θεατρόμορφες ραδιοφωνικές εκπομπές, στις οποίες τους ρόλους ερμήνευσαν μεγάλοι ηθοποιοί του ελληνικού θεάτρου. Έγραψε επίσης και σκηνοθέτησε πέντε θεατρικά έργα για το ραδιόφωνο, ενώ για την τηλεόραση έκανε 496 κινηματογραφικά ντοκιμαντέρ τα οποία είχαν ιστορικό, αρχαιολογικό και λαογραφικό χαρακτήρα. Η σειρά, όμως, με τη μεγαλύτερη ακροαματικότητα, που κράτησε 7 χρόνια και μεταδόθηκε σε 15 χώρες σε όλο τον κόσμο, ήταν η «Ελληνική Μυθολογία». Συνεργάστηκε, επίσης, με τα MED/Media της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καταγράφοντας σε βίντεο τον πολιτισμό της Μεσογείου. Η Ευγενία Περιορή διακρίθηκε και βραβεύτηκε για πολλά από τα ντοκιμαντέρ και τις ραδιοφωνικές εκπομπές της, σε πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.
Οι τηλεοπτικές εκπομπές που έχει παρουσιάσει και στις οποίες συμμετείχε είναι οι παρακάτω :
Για να γνωρίσωμε την Ελλάδα ΤΕΔ 1969
Μύθοι, θρύλοι, παραδόσεις ΥΕΝΕΔ 1974
Οι ρίζες της φυλής μας ΥΕΝΕΔ 1978
Θρύλοι και μουσική ΕΡΤ2 1984
Το πολύ γνωστό περιοδικό «Ντομινό» στις 29 Ιουν 1978, αναγνωρίζοντας την προσφορά της Ευγενίας Περιορή στον πολιτισμό, της αφιέρωσε ένα άρθρο με τίτλο ¨Οι ρίζες της κρατούν από το θέατρο¨, το οποίο παραθέτουμε παρακάτω : «Πολλές φορές βλέπουμε στην μικρή μας οθόνη διάφορα πρόσωπα που πολύ επιτυχημένα παρουσιάζουν τις εκπομπές τους. Κάθε τόσο παρουσιάζουμε στους αναγνώστες μας τα πρόσωπα αυτά, λέγοντας συγχρόνως και ορισμένες από τις καλλιτεχνικές τους ιδιότητες. Σήμερα φιλοξενούμενή μας είναι η Ευγενία Περιορή που παρουσιάζει γράφει και σκηνοθετεί με επιτυχία την τηλεοπτική εκπομπή ¨Στις ρίζες της φυλής μας¨. Η Περιορή όμως για όσους δεν το ξέρουν τους πληροφορούμε ότι τελείωσε την Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Έπαιξε δε στα έργα ¨Βαθιές είναι οι ρίζες¨, ¨Ο Χριστός ξανασταυρώνεται¨, ¨Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας¨, ¨Ευγενία Γκραντέ¨ κ.α. Έχει επίσης μια θαυμάσια θητεία στο ραδιόφωνο».
Από την Εκπομπή-αφιέρωμα στην ελληνική τηλεόραση που έγινε το 1996 με αφορμή την επέτειο των 30 χρόνων από την επίσημη έναρξη της λειτουργίας της, αλιεύσαμε και παραθέτουμε τα λόγια της ίδιας της Ευγενίας Περιορή, η οποία στο ερώτημα για το τι θυμάται από την θητείας της στην νεοσύστατη τότε Ελληνική τηλεόραση, ανέφερε τα εξής :
«Το τι θυμάμαι τώρα, δηλαδή τριάντα χρόνια να τα συμπυκνώσουμε μέσα σε κάποια λεπτά είναι βέβαια λίγο δύσκολο, άλλα πιστεύω πως θα έπρεπε να μιλήσουμε για το ξεκίνημα της Ελληνικής τηλεόρασης. Είναι εντελώς διαφορετικοί οι κανόνες που έχουμε σήμερα διότι εμείς ξεκινήσαμε ως ιδεολόγοι, ίσως να πει κανείς ονειροπόλοι. Θέλαμε να κάνουμε τηλεόραση, θέλαμε να δώσουμε πολιτισμό, ενημέρωση, παιδεία μέσα από την τηλεόραση. Δεν είχαμε την τηλεόραση σαν ένα επάγγελμα για να πάρουμε λεφτά, σήμερα είναι εντελώς διαφορετικά τα πράγματα. Θυμάμαι όλα αυτά τα παιδιά που είχαν μαζευτεί, τα περισσότερα ήταν νέα παιδιά, χωρίς καμιά επαγγελματική κατάρτιση μπορώ να πω. Είχαν όμως όνειρα, είχαν ιδανικά. Παλέψαμε, πραγματικά παλέψαμε, δηλαδή όταν λέω πάλη ήταν πραγματική πάλη, ο καθένας από το δικό του πόστο έκανε μια υπεράνθρωπη προσπάθεια ώστε το βράδυ από την τηλεόραση να βγει ένα καλό έργο, όποιο κι αν ήταν αυτό». Και στην ερώτηση που αφορούσε την συμβολή της τηλεόρασης στον πολιτισμό, είπε : «Είναι λάθος να πιστεύουμε, ότι τα προγράμματα τα πολιτιστικά, μέσα από την τηλεόραση είναι αντιεμπορικά, εγώ πιστεύω πως πραγματικά είναι λάθος και έχω κάποιες αποδείξεις, πράγματα που συνέβησαν σε μένα, πράγματα που είδα, γυναίκες και άντρες που συνάντησα, σε όλη την Ελλάδα να ζητούν πολιτιστικά προγράμματα, να ζητούν να μάθουν την ιστορία του τόπου τους αν θέλεις, την ιστορία του παρακάτω τόπου. Θα σας πω κάτι που για μένα τουλάχιστον ήταν συγκλονιστικό γιατί αποδεικνύει ότι οι άνθρωποι, οι απλοί άνθρωποι ειδικότερα, αυτούς που τους φλομώνουμε σήμερα με αστειάκια, αυτοί θέλουν πραγματικά πρόγραμμα πολιτιστικό. Ήμουν θυμάμαι στην ορεινή Γορτυνία με συνεργείο κι έκανα λήψη, και ξαφνικά από ένα μονοπάτι ανηφόρισαν δύο γέροντες, ένα ζευγάρι. Ήρθαν, στάθηκαν λίγο παρακολούθησαν τη λήψη που κάναμε και όταν τελειώσαμε μου είπε η γιαγιά : ¨ξέρεις εγώ ήρθα να σας δω, να πω καλημέρα να σας γνωρίσω, εγώ δεν έχω φύγει ποτέ από αυτά τα βουνά, από αυτόν τον ξερότοπο που βλέπεις, δεν ταξίδεψα ποτέ, βλέπω τις εκπομπές σου όμως και ταξιδεύω μαζί σου, γνωρίζω έτσι την Ελλάδα και θα ήθελα πολύ να γνωρίσω κι εσένα, γιατί πραγματικά μου δίνεις αυτό που δεν γνώρισα ποτέ, κι επειδή είμαι πάρα πολύ φτωχή και δεν έχω τίποτα να σου δώσω, σαν ανταμοιβή γι’ αυτά που μου δίνεις σου δίνω αυτόν τον κάδο¨ (ένα μεταλλικό οικιακό σκεύος)».
Εκτός από το Ραδιόφωνο και την τηλεόραση η Ευγενία Περιορή ασχολήθηκε με μεγάλη επιτυχία και με την συγγραφή ιστορικής, λαογραφικής και θρησκευτικής λογοτεχνίας για μικρούς και μεγάλους, ορισμένα από τα έργα της είναι τα παρακάτω :
“Το τραγούδι των κυμάτων”, συμμετοχή σε συλλογικό έργο, (1999),
“Μείνατε ώδε και γρηγορείτε”, (2000),
“Ταξίδι με τον Πήγασο στο Βουραϊκό και τα Καλάβρυτα”, (2001),
“Ταξίδι με τον Πήγασο στην αρχαία Κόρινθο και τον Ακροκόρινθο”, (2001),
“Ταξίδι με τον Πήγασο στη Γορτυνία και την Κρήτη”, (2001),
“Τα λυχνάρια τ’ ουρανού”, (2001),
“Στο πέρασμα των θεών”, (2001),
“Στην Πάρο και τη Νάξο”, (2001),
“Στην Αστυπάλαια και την Κάλυμνο”,(2001),
“Στη Δήλο και την Άνδρο”, (2001),
“Η εκδίκηση των θεών”, (2001),
“Στο πέρασμα των θεών”, (2001),
“Το αστέρι στάθηκε στη Βηθλεέμ”, (2003),
“Η Παρθένος της Ναζαρέτ”, (2003),
“Το αστέρι στάθηκε στη Βηθλεέμ”, (2004),
“Ολυμπία – Στο δρόμο της δόξας”, (2004),
“Όλα γεννήθηκαν από το φως και την αγάπη”, (2005),
“Οι αγνοί έγιναν αθάνατοι και αστέρια”, (2005).
Η Διδυμοτειχίτισσα Ευγενία Περιορή, εξεμέτρησε το ζην την 1η Αυγούστου 2007. Η εφημερίδα Καθημερινή της αφιέρωσε ένα άρθρο στις 2 Αυγούστου για να τιμήσει τη μνήμη της, με τίτλο : «Στερνό αντίο στην Ευγενία Περιορή», το παραθέτουμε παρακάτω :
«Από τις πιο γλυκιές και πολιτισμένες παρουσίες της παλιάς κρατικής τηλεόρασης (αλλά και του ραδιοφώνου) ήταν η Ευγενία Περιορή, άνθρωπος με μεγάλη μόρφωση και ευαισθησία, που επί αρκετά χρόνια στη δεκαετία του 1970 έμπαινε στα ελληνικά σπίτια με τις επιμορφωτικές εκπομπές της. Η Ευγενία Περιορή έχασε τη μάχη χθες λίγο μετά τα μεσάνυχτα στο σπίτι της στο Μαρούσι και κηδεύεται αύριο, Παρασκευή, στο Νεκροταφείο Αμαρουσίου, στις 6 μ.μ. Είχε μεγάλη αγάπη στον τόπο μας, στην Ελλάδα, που την είχε γυρίσει απ’ άκρη σ’ άκρη, μιλώντας με απλούς ανθρώπους, καταγράφοντας έθιμα και δοξασίες, που μετέφερε στο κοινό με τρόπο εύληπτο και ελκυστικό. Άλλωστε ένα από τα χαρίσματά της ήταν ο γλυκύς της λόγος και η γαλήνια μορφή της. Είχε σπουδάσει αρχαιολογία, θέατρο και σκηνοθεσία. Είχε μάλιστα συνεργαστεί με το Λαϊκό Θέατρο του Μάνου Κατράκη, ερμηνεύοντας διάφορους ρόλους. Αυτό, όμως, που την τραβούσε ήταν η έρευνα του μυθικού, αρχαίου και λαϊκού πολιτισμού. Άφησε το θέατρο και άρχισε να γυρνάει όλη την Ελλάδα. Με κάμερα -και εκείνα τα χρόνια οι δυσκολίες ήταν πολλές- κατέγραψε τόπους και δραστηριότητες που αποτελούν σήμερα ντοκουμέντα. Δεν ξέρουμε αν το κρατικό κανάλι έχει διαφυλάξει στο αρχείο του αυτά τα πλάνα. Στο ραδιόφωνο δούλεψε πάνω από 40 χρόνια, έγραψε και σκηνοθέτησε πάνω από 2.324 ραδιοφωνικές εκπομπές και συχνά καλούσε σπουδαίους ηθοποιούς για δραματοποιημένα κομμάτια. Στην τηλεόραση έκανε 496 ντοκιμαντέρ. Η πιο δημοφιλής εκπομπή της, που κράτησε μάλιστα επτά χρόνια, ήταν η «Ελληνική Μυθολογία», που είχε μεταδοθεί και σε 15 χώρες. Εγραψε ακόμη πολλά βιβλία, κυρίως για παιδιά, που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Φυτράκη». Ο ήχος της φωνής της έδειχνε τον πολιτισμό της».
Επίλογος
Η Διδυμοτειχίτισσα Ευγενία Περιορή υπήρξε : σκηνοθέτης, αρχαιολόγος, ηθοποιός, λαογράφος και συγγραφέας καθώς και μια από τις σπουδαιότερες μορφές παραγωγής πολιτιστικών προγραμμάτων της ελληνικής ραδιοφωνίας και τηλεόρασης. Θα πρέπει να επισημάνουμε, ότι συνέβαλε τα μέγιστα ώστε τα μέσα αυτά, να προσφέρουν απλόχερα ποιοτικές εκπομπές πολιτισμού. Ειδικότερα στα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια, η συμβολή της Ευγενίας Περιορή στο να ενημερωθούν και να ¨ταξιδέψουν¨ μέσω της τηλεόρασης, οι απλοί άνθρωποι της περιφέρειας, οι οποίοι δεν είχαν εύκολη πρόσβαση στην εκπαίδευση και δεν διέθεταν τα οικονομικά μέσα, για να ταξιδέψουν και να γνωρίσουν τα πολιτιστικά μνημεία της πατρίδας μας, ήταν εξόχως σημαντική.
Αυτονόητα την κατατάσσουμε ανάμεσα στις μεγάλες μορφές που ασχολήθηκαν με το ραδιόφωνο και την τηλεόραση στην πατρίδα μας, και αυτονόητα επίσης, κατέχει μία θέση ανάμεσα και στις μεγάλες προσωπικότητες του Διδυμοτείχου. Για το λόγο αυτό, προτείνουμε να δοθεί σε μια οδό της πόλης το όνομα της Ευγενίας Περιορή, έτσι ώστε να παραμείνει η μνήμη της στην ιστορική συνείδηση των πολιτών.
Πιστεύουμε πως ήρθε ο καιρός για την ιστορική πόλη του Διδυμοτείχου, ο Δήμος, οι Φορείς και οι Σύλλογοι, να αναλάβουν τις πρέπουσες πρωτοβουλίες και να αναδείξουν όλες τις πτυχές της ιστορίας της πόλης καθώς και τα πρόσωπα που διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο εντός και εκτός των (Διδύμων)τειχών. Πολλά από τα πρόσωπα αυτά (σε συνδυασμό με τον μνημειακό πλούτο) μπορούν να ωθήσουν την πόλη σε μια πολιτιστική εξωστρέφεια, η οποία με τις κατάλληλες ενέργειες θα ευνοήσει την τουριστική ανάπτυξη και την οικονομία της, με άμεσο και ζητούμενο κέρδος την παραμονή των νέων ανθρώπων στο Διδυμότειχο.
Για την συγγραφή του παρόντος κειμένου, ευχαριστώ πολύ την κα Χρυσούλα Τσορτσόρη και τον κο Παναγιώτη Ντεκίδη, για τις πληροφορίες που αφορούσαν τα παιδικά και εφηβικά χρόνια της Ευγενίας, τον κύριο Παντελή Αθανασιάδη για τις συμβουλές του σχετικά με την έρευνα στο αρχείο της ΕΡΤ και στο Δημοτολόγιο, καθώς και τους κους Δημήτριο Μπούρα και Παναγιώτη Κατσανούδη, οι οποίοι εργάζονται στο Δημοτολόγιο του Δήμου Διδυμοτείχου και αφιέρωσαν πολύτιμο χρόνο από την εργασία τους, ώστε να βρούμε στοιχεία για την Ευγενία Περιορή.
ΠΗΓΕΣ
el.wikipedia.org
ellinikoskinimatografos.gr
www.biblionet.gr
www.ishow.gr
www.protoporia.gr
http://www.kathimerini.gr
archive.ert.gr
