Συνέλληνες οι συνεχείς ταπεινώσεις μας από το κράτος που και μόνο «κράτος» δεν είναι τα τελευταία χρόνια έχουν πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας. Το ξέφραγο αμπέλι που έχουν δημιουργήσει με την ανοχή τους (οι Δημοκράτες κακής κοπής) προκαλεί συναισθήματα θλίψης, αλλά και οργής. Φυσικά οι άσπονδοι φίλοι μας εξ ανατολών, αλλά και οι όψιμα εμφανισθέντες Σκοπιανοί καπηλευόμενοι «Μακεδονία», όσο και οι μυσαροί Τσάμηδες που ονειρεύονται ανασύσταση της ανύπαρκτης εθνολογικά Τσαμουριάς έχουν αποθρασυνθεί και χτυπάνε αλύπητα αλλά και ανελέητα ένα ανύπαρκτο κράτος, αλλά και έναν θλιβερό λαό.
Τα φαινόμενα πρόκλησης και προπαγάνδας εναντίον του Ελληνισμού καθημερινά δεν έχουν τελειωμό, αντίθετα επιβεβαιώνουν την εθνική ταπείνωση που υφίσταται το έθνος μας από τα χαμερπή ανδρείκελα που μας κυβερνούν. Καθημερινά γεγονότα ενάντια στην Εθνική μας κυριαρχία, απειλές και προκλήσεις από τον συνεχώς αποθρασυνόμενο γείτονα εξ ανατολών, με αμφισβήτηση της Εθνικής μας ακεραιότητας, τόσο στο Αιγαίο, όσο και σε πάμπολλα ελληνικά νησιά, με δημιουργία γκρίζων ζωνών, με τις θρασύτατες απειλές, ότι θα μας συνθλίψουν, βρίσκουν χαλαρή, λεκτική μόνο αντιπαράθεση για το θεαθήναι στα δελτία ειδήσεων από τους θλιβερούς πολιτικάντηδες.
Την στάση αυτή την ανέχθηκε ο αποπροσανατολισμένος λαός μας αφού έγινε υπόδουλος του ψευδεπίγραφου καταναλωτισμού της δυτικότροπης και άφιλης κοινωνίας, μιας κοινωνίας που ήδη τρίζει ανοιχτά, αφού στηρίζεται σε γυάλινα πόδια. Γιατί να μιλήσει αφού πια ανοιχτά του σερβίρουν , όσα οι εξαρτημένοι πολιτικάντηδές μας προδοτικά προεξοφλούν!
Ο περισπούδαστος υπουργός Καμένος δεν σκέφτεται ούτε κατά διάνοια να πατήσει το έδαφος της βραχονησίδας των Ιμίων για να ρίξει από εκεί το στεφάνι για τους απολεσθέντες ήρωες. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε ριπές αυτομάτων τούρκικων πολυβόλων ,που ως γνωστόν έχουν στήσει επανδρωμένο πολυβολείο σε μια απόσταση αναπνοής από τα Ίμια. Και ο Διεμβολισμός πριν από λίγες ημέρες της ελληνικής ακταιωρού του Λιμενικού Σώματος από τούρκικο πολεμικό πέρασε στα ψιλά, έγιναν πάλι από τα πολιτικά μας φερέφωνα κάποιες χαλαρές διαμαρτυρίες και το θέμα ξεχάστηκε. Ούτε και αυτό βρήκε την πρέπουσα απάντηση προς τους θρασύτατους γείτονες μας. Αλλά και όταν σήμερα το πρωί συνελήφθησαν σε ελληνικό έδαφος δύο ένστολοι μας από τούρκους για δήθεν παράνομη είσοδο στην Τουρκία, πάλι η αντίδραση μας ήταν χαλαρή,-αλήθεια με τον επανενταχθέντα στους κόλπους της Αριστεράς Φ. Κουβέλη θα κάνουμε αντίσταση;! Μέσα από κατανυκτική οινοποσία, πως; – πάλι ξεκινήσαμε τις δαιδαλώδεις διπλωματικές διαδικασίες,(η πρόξενος μας αφίχθη εκεί όπου κρατούνται οι ένστολοι και οι Μεμέτηδες λέτε να φοβήθηκαν;!) ενώ αυτό το γεγονός σε άλλες παλαίφατες εποχές θα αποτελούσε αιτία πολέμου.
Όμως τώρα τίποτα, ένας μουδιασμένος και αξιοθρήνητος λαός, που έχει πάψει να έχει ηρωικό τρόπο ζωής, βλέπει μόνο τα φαινόμενα της εθνικής ταπείνωσης να πληθαίνουν και σιωπά. Δυστυχώς αλλά στο συνολικό υποσυνείδητο του μογιλάλου πλήθους υπάρχει μόνο απέραντη θλίψη, ανασφάλεια, αβεβαιότητα για ό,τι του έχουν προκαλέσει με την άθλια συμπεριφορά τους τόσα χρόνια οι ανθέλληνες πολιτικάντηδες. Ηττοπάθεια και κατήφεια συνοδεύουν δυστυχώς ως μόνιμη επωδός του φοβισμένου πλήθους .
Η βλάβη μας ως λαού και ως έθνους και με το πρόσφατο φαινόμενο «απαγωγής» των δύο ενεργεία στρατιωτικών μας και μάλιστα μέσα από Ελληνικό έδαφος, είναι σχεδόν μη αναστρέψιμη. Που ακούστηκε να γίνεται απαγωγή στρατιωτών μέσα από την ίδια τους τη χώρα; Για πρωταπριλιάτικο ανέκδοτο φαντάζει αλλά δεν είναι! Η πιο μεγάλη βλάβη όμως είναι η απολεσθείσα τιμή ενός έθνους. Δυστυχώς Συνέλληνες αλλά την τιμή δεν τη διεκδικείς σε διπλωματικά γραφεία, η τελευταία είναι ανεκτίμητη και διεκδικείται μόνο στα πεδία των μαχών. Δεν το είπε τυχαία το «Πόλεμος Πατήρ πάντων εστί» ο εξ Εφέσου Ηράκλειτος.
Φυσικά και οι δύο ένστολοι μας δεν πρόκειται να επιστρέψουν ποτέ,-ή μάλλον όχι σύντομα- οι μαραθώνιες διαπραγματεύσεις είναι προ των πυλών, οι Τούρκοι είναι όμως αποφασισμένοι με το θράσος που τους διακρίνει να ανταλλάξουν τους δύο δικούς μας με τους οκτώ τούρκους αντιφρονούντες αξιωματικούς. Να μου το θυμηθείτε, έτσι θα πάει η ιστορία, θα κλιμακωθεί ακόμα περισσότερο, αλλά η διπλή Πασχαλιά είναι μπροστά μας. Το διακύβευμα πολύ μεγάλο. Αποκατάσταση ή απώλεια της τιμής ενός Έθνους; Εμείς επιλέγουμε!
