Τέλος στην αλλαγή ώρας από το 2021 έχει δώσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.Με ψήφους 410 υπέρ και 192 κατά η ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο ενέκρινε την πρόταση της Επιτροπής Μεταφορών και Τουρισμού («TRAN») για τη διακοπή του ισχύοντος συστήματος εξαμηνιαίων αλλαγών της ώρας, μεταξύ της εποχής του καλοκαιριού και του χειμώνα.
Οι χώρες-μέλη έχουν περιθώριο μέχρι τον άλλο μήνα, Απρίλιο του 2020 να αποφασίσουν ποια ώρα θα κρατήσουν. H αλλαγή ώρας πρέπει να σταματήσει την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου 2021 για τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που θέλουν να διατηρήσουν μόνιμα τη θερινή ώρα, ενώ για τα κράτη – μέλη που επιθυμούν τη χειμερινή ώρα, η αλλαγή θα γίνει την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς.
Θυμίζουμε ότι το Φεβρουάριο του 2018 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζήτησε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με ψήφισμά του, να προβεί σε «διεξοδική αξιολόγηση της ισχύουσας οδηγίας σχετικά με τις ρυθμίσεις για τη θερινή ώρα και να υποβάλει πρόταση για την αναθεώρησή της». Η Κομισιόν διοργάνωσε δημόσια διαβούλευση το καλοκαίρι του 2018, στην οποία συμμετείχαν 4,6 εκατ. Ευρωπαίοι πολίτες , εκ των οποίων το 84% τάχθηκε υπέρ της διακοπής των εξαμηνιαίων αλλαγών , ενώ το 16% εναντίον.
Ως εκ τούτου, τα ξημερώματα της Κυριακής 29 Μαρτίου 2020 θα πρέπει να γυρίσουμε όλοι τα ρολόγια μας μία ώρα μπροστά. Συγκεκριμένα, στις 3 τα ξημερώματα της τελευταίας Κυριακής του Μαρτίου θα γυρίσουμε το ρολόι μας ώστε να δείχνει 4 π.μ. Η ώρα αλλάζει πάντα την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου (μία ώρα μπροστά) και την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου (μία ώρα πίσω).
Η θερινή ώρα
Η θερινή ώρα (αγγλικά: Daylight Saving Time, DST, μτφ: Ώρα Οικονομίας Ηλιακού Φωτός) είναι η αλλαγή της ώρας που ένα κράτος διαλέγει να υιοθετήσει για ένα χρονικό διάστημα του έτους. Η αλλαγή αυτή γενικά είναι κατά μία ώρα μπροστά από την ηλιακή ώρα. Βασίζεται σε ένα σύστημα που σκοπό έχει την καλύτερη αξιοποίηση του φωτός της ημέρας για εξοικονόμηση ενέργειας.
Σήμερα το τμήμα του παγκόσμιου πληθυσμού που χρησιμοποιεί τη θερινή ώρα αποτελεί μειοψηφία καθώς σχεδόν όλες οι Ασιατικές και Αφρικανικές χώρες δεν συμμετέχουν.
Εναλλακτικά της θερινής ώρας θα μπορούσαμε να ξυπνούσαμε μία ώρα νωρίτερα την θερινή περίοδο για να εκμεταλλευόμαστε περισσότερο το ηλιακό φως. Αυτό όμως θα προκαλούσε αντιδράσεις. Η λύση ήταν να τυποποιηθεί το σύστημα της θερινής ώρας. Η πρώτη αναφορά που υπάρχει για χρησιμοποίηση της θερινής ώρας ήταν από τον Βενιαμίν Φραγκλίνο – Benjamin Franklin – σε ένα γράμμα του που δημοσιεύθηκε σε μία γαλλική εφημερίδα.Σε αυτό το γράμμα δεν υπάρχει αναφορά για αλλαγή της ώρας αλλά πρόταση να ξυπνούν οι άνθρωποι μία ώρα νωρίτερα!
Η πρώτη φορά που προτάθηκε το ζήτημα σοβαρά ήταν από τον William Willett στο άρθρο του «Waste of Daylight» που δημοσιοποιήθηκε το 1907 αλλά τελικά δεν κατάφερε να πείσει την Βρετανική κυβέρνηση. Αν και πραγματοποιήθηκε τελικά η ιδέα του, τελικά δεν κατάφερε να την δει να πραγματοποιείται, γιατί πέθανε το 1915.
Η πρώτη φορά που εφαρμόστηκε η ιδέα ήταν από την γερμανική κυβέρνηση κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου από 30 Απριλίου ως 1η Οκτωβρίου του 1916.
Λίγο μετά το Ηνωμένο Βασίλειο ακολούθησε εφαρμόζοντας τη θερινή ώρα από 21 Μαΐου ως 1η Οκτωβρίου 1916. Αργότερα, στις 19 Μαρτίου του 1918, το Αμερικανικό Κογκρέσο καθιέρωσε την τυπική χρήση των χρονικών ζωνών και επισημοποίησε την αλλαγή της θερινής ώρας για όλον τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Το μέτρο αυτό όμως καταργήθηκε αμέσως, λόγω της δυσαρέσκειας του κόσμου.
Εφαρμογή στην Ελλάδα και Ευρώπη
Στην Ελλάδα η θερινή ώρα εφαρμόστηκε για πρώτη φορά, δοκιμαστικά, το 1932 και συγκεκριμένα από τις 6 Ιουλίου μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου όπου τα ρολόγια είχαν τεθεί μία ώρα μπροστά. Στη συνέχεια όμως εγκαταλείφθηκε αυτό επειδή από τις 15 Ιουλίου (π.ημερ.)/28 Ιουλίου (ν.ημερ.) στις 04:00 ώρα, του 1916, τα ρολόγια στην Ελλάδα είχαν τεθεί 25 λεπτά μπροστά στην εισδοχή της ώρας ζώνης. Έτσι η διαφορά σε σχέση με το φως του Ήλιου που καθορίζει και τον πραγματικό χρόνο γινόταν πολύ μεγάλη κυρίως στα δυτικά τμήματα της χώρας και περισσότερο στη Κέρκυρα. Τούτο είχε ως συνέπεια να εγκαταλειφθεί.
Στα επόμενα χρόνια είχε υιοθετηθεί η μετατόπιση της ώρας έναρξης λειτουργίας πολλών δημόσιων υπηρεσιών και καταστημάτων κατά μισή ώρα, στη χειμερινή περίοδο.
Στη δεκαετία όμως του 1970, μόλις δύο χρόνια μετά την ενεργειακή κρίση που ξέσπασε στην Ευρώπη το 1973 αποφασίστηκε η υιοθέτηση του μέτρου της θερινής ώρας από μεγάλο μέρος των κρατών της Ευρώπης συμπεριλαμβανομένης τότε και της Ελλάδας με έναρξη το 1975.
Η αλλαγή της ώρας, σύμφωνα με την οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης που υποχρεώνει όλα τα κράτη μέλη να τηρήσουν με νόμο, γίνεται, πλέον, την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου στη 1 π.μ. ώρα Γκρίνουϊτς (GMT) και τελειώνει την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου του ίδιου έτους πάλι στη 1 π.μ. ώρα Γκρίνουϊτς. Επομένως η αλλαγή είναι ταυτόχρονη για όλα τα κράτη μέλη τα οποία έχουν υιοθετήσει το μέτρο. Η Ισλανδία δεν έχει υιοθετήσει το μέτρο. Λόγω του υψηλού γεωγραφικού πλάτους η ανατολή και η δύση του ήλιου αλλάζουν κατά πολλές ώρες στη διάρκεια του έτους και η επίδραση της αλλαγής του ρολογιού κατά μία ώρα θα ήταν, σε σύγκριση, μικρή.
Η Ρωσία, όπως όλα τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη ακολουθούσε τις ίδιες ημερομηνίες αλλαγής με αυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλαζε στις 2 π.μ. ώρα Μόσχας (3 π.μ. θερινή ώρα τον Οκτώβρη).
Από τις 27 Απριλίου 2011 και με διάταγμα του Ρώσου προέδρου Ντμίτρι Μεντβέντεφ καθιερώθηκε η θερινή ώρα Μόσχας (+4 UTC) καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Ο πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν αποφάσισε την χρήση μόνιμης χειμερινής ώρας αρχίζοντας από τις 26 Οκτωβρίου 2014. Ακόμη, την περίοδο Μάρτιο-Απρίλιο 2016 ορισμένες περιοχές άλλαξαν ώρα, κάτι σαν επαναχρησιμοποίηση μόνιμης θερινής ώρας. Αργότερα, η περιφέρεια Νοβοσιμπίρσκ άλλαξε από την ζώνη ώρας +6 στην +7 στις 24 Ιουλίου 2016, και τον Δεκέμβριο του 2016 η περιφέρεια Σαράτοφ μετακινήθηκε από την ζώνη ώρας +3 στην +4.
Η Τουρκία ακολουθεί τις αλλαγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στην ημερομηνία και στην ώρα αλλαγής, ωστόσο τον Σεπτέμβριο 2016 αποφασίστηκε η μόνιμη χρήση της θερινής ώρας όλο τον χρόνο, ενώ το 2015 είχε παραταθεί μέχρι τις 8 Νοεμβρίου 2015, λόγω εκλογών.
