Του Μάνδαλου Παναγιώτη.

Όταν μιλάμε για ανάπτυξη μιλάμε και για υποδομές. Δηλαδή τα κριτήρια που κάποιος θα ζυγίζει για να έρθει να επενδύσει. Η Θράκη χρόνια τώρα, αν και γεωγραφικός αλλά και πλουτοπαραγωγικός παράδεισος, με την πλούσια και αύφορη πεδιάδα της, έμενε όλα αυτά τα χρόνια στο περιθώριο. Και όμως, ενώ βρίσκεται πολύ κοντά στα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας, ενώ έχει το λιμάνι που για αυτό κυρίως ιδρύθηκε η πόλη της Αλεξανδρούπολης, ενώ έχει το αεροδρόμιο και τον σιδηρόδρομο, αυτά έμειναν στα χαρτιά, ως υπάρχουσες δομές. Απαρχαιωμένος ο σιδηρόδρομος, μετά κόπων και βασάνων φτιάχτηκε η Εγνατία, που ακόμα δεν έχει συνδεθεί με το λιμάνι αλλά ούτε ο σιδηρόδρομος φτάνει εκεί, γεωθερμικά πεδία που θα κατέβαζαν το ενεργειακό κόστος κάθε επένδυσης, μια βιομηχανική περιοχή της Αλεξανδρούπολης που μόνο στα χαρτιά είναι βιομηχανική περιοχή.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά ένα-ένα.

Για να εγκατασταθεί μια βιομηχανία, αυτό που μετρά είναι οι παροχές.

Η βιομηχανική ζώνη, η σύνδεση της με λιμάνι, σιδηρόδρομο και αυτοκινητόδρομο. Τι από αυτά υπάρχει. Μόνο η σύνδεση με την Εγνατία στην περίπτωση της Αλεξανδρούπολης. Από την άλλη χρειάζονται ορισμένες λειτουργικές δομές και κυρίως αποχετευτικό βιομηχανικό δίκτυο και δίκτυο ύδρευσης. Τι υπάρχει από αυτά;… Μόνο δίκτυο ύδρευσης και μόνο αυτό. Να θέσουμε υπόψη ότι η κατασκευή μικρών βιολογικών καθαρισμών αυξάνει το κόστος ανά μονάδα και φυσικά πρόβλημα αποτελεί και η τελική εναπόθεση των επεξεργασμένων λυμάτων. Επίσης οι εναλλακτικές μορφές ενέργειας. Εδώ έχουμε και το κομμάτι της γεωθερμίας που ακόμα είναι στα χαρτιά. Δεν υπάρχει παροχή φυσικού αερίου, γεωθερμία και φυσικά υπάρχει μόνο το παραδοσιακό πανάκριβο πετρέλαιο. Με τις άλλες μορφές ενέργειας το ενεργειακό κόστος θα μειώνονταν κατά πολύ, αφού η γεωθερμία θα επέφερε πάμφθηνη ενέργεια, ενώ το φυσικό αέριο αρκετά φτηνότερη. Αλλά τι λέμε. Εδώ περνάν δυο αγωγοί και δεν υπάρχει φυσικό αέριο ούτε στην πόλη, αλλά και σε καμία πόλη της Θράκης.

Το λιμάνι. Παντελής στέρηση κάθε υποδομής. Για να είναι ένα λιμάνι εμπορικό θα έπρεπε να υπάρχουν δομές εμπορικές. Σταθμός εμποροκιβωτίων, σταθμοί μεταφόρτωσης εμπορευμάτων, σύγχρονα σιλό για τα γεωργικά εμπορεύματα που η θεά φύση έδωσε στην πανεύφορη πεδιάδα σε όλον τον Έβρο αλλά και την Θράκη σύνδεση με σιδηρόδρομο και Εγνατία, τελωνείο.  Τι υπάρχουν από όλα αυτά. Τίποτα.

Επίσης αν θέλαμε και το κομμάτι κρουαζιέρα και σύνδεση επιβατική με άλλα λιμάνια και όχι μόνο Ελληνικά. Σταθμός μετεπιβίβασης επιβατών και φυσικά χώροι στάθμευσης αυτοκινήτων Λεωφορείων και ταξί. Επίσης σταθμός της αστυνομίας, Λιμενικού  και του τελωνείου για διεθνείς γραμμές. Τι υπάρχουν από όλα αυτά….. Τίποτα. Μιλάμε για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. Κάποτε το μικρό λιμάνι της Αλεξανδρούπολης έσφυζε από ζωή, ενώ πολλά πλοία κατέφθαναν για να γεμίζουν με τα προϊόντα της εύφορης Θρακικής πεδιάδας. Κάποτε και τα τρένα έφταναν στο λιμάνι, σήμερα όχι.

Μέσα μεταφοράς. Αυτά εκτός μιας ταλαίπωρης Εγνατίας, όλα τα άλλα ….στα σπάργανα. Αεροπορικές εταιρείες μια και πανάκριβη, Aegean λέγεται. Σιδηρόδρομος που φεύγει …αλλά κανείς δεν ξέρει πότε θα φτάσει. Αλλά αν μιλάμε και για σύνδεση με Μαύρη Θάλασσα, εκεί τα πράγματα είναι τελείως μαύρα. Η σύνδεση του σιδηροδρόμου σε όλον τον Έβρο, είναι τραγική. Ένας όχι σιδηρόδρομος ….αλλά αργόδρομος  …που αν έστω ψιχαλίσει κόβεται η συγκοινωνία.

Όσον αφορά την σύνδεση της Εγνατίας με τον κάθετο άξονα …αυτός 35 χρόνια φτιάνεται και ελπίζουμε να τελειώσει όπως μας λένε κατά τον Μάρτη.

Λέμε για τουριστική ανάπτυξη. Εδώ, λίγο τραγικότερα. Η πρόσβαση στους αρχαιολογικούς χώρους είναι… ελαφρώς επικίνδυνη. Σπηλιά του Κύκλωπα, αρχαίος χώρος Δοξιπάρας, αλλά και οι καταπληκτικές δομές του Διδυμοτείχου που απλόχερα η ιστορία έδωσε, είναι σε αρχέγονη και μη διαφημιζόμενη αλλά και ανεκμετάλλευτη μορφή.

Χώροι μοναδικοί, όπως το δάσος της Δαδιάς και το Δέλτα του Έβρου, χωρίς μεγάλη διαφήμιση και προβολή.

Όσο για το αγροτοκτηνοτροφικό κομμάτι. Εδώ θα έπρεπε να ήμασταν ο παράδεισος της παραγωγικής δραστηριότητας. Τα τζιμάνια όμως της καταστροφικής και ολέθριας πολιτικής, μας  παρέδωσαν τα εύφορα κομμάτια στην αγρανάπαυση και στις ακακίες. Η παραγωγή στο μηδέν σχεδόν και ευτυχώς τα τελευταία χρόνια κάτι ξανάρχισε να κινείται.

Εδώ η θεά φύση μας έδωσε και ιαματικές πηγές με πολλές αρχαία κτερίσματα γύρω -γύρω. Και όμως κανείς δεν έκανε μια ανασκαφή στην αρχαία Τραιϊανούπολη που είναι γεμάτη αρχαία, όπως και στον αρχαίο Δωρίσκο που ο Ξέρξης μαστίγωνε την θάλασσα.

Οι ιαματικές πηγές αλλού πηγή ανάπτυξης …εδώ πηγή μιζέριας.

Και φυσικά το μοναδικό σε παραγωγή μεταξιού Σουφλί. Αφημένο στην τύχη του. Αφού ξεπάστρεψαν τις μουριές και εξαφάνισαν την σηροτροφία ….ερημιά και εγκατάλειψη πήραν την θέση της ανάπτυξης. Κάτι πάει να κινηθεί τώρα …και ας ελπίσουμε να γίνει. Δυστυχώς και ο απομονωτισμός των τοπικών παραγόντων έφερε ολέθρια αποτελέσματα.

Στις Φέρες, η Κοσμοσώτειρα, θα μπορούσε να είναι κοσμοσώτειρα για τον Τουρισμό, αλλά και εδώ κατήφεια,, όπως και με το τέμενος Βαγιαζήτ στο Διδυμότειχο …που στο τέλος κάηκε.

Διδυμότειχο, μια πόλη ιστορία. Αρχαία παντού..από νεολιθικά …έως σήμερα. Τέμενος Βαγιαζήτ, αρχαία κάστρα και βυζαντινά, ναοί και χαμάμ, φυλακές του Λουδοβίκου και άλλα ιστορικά μνημεία, ….αλλά το τραγούδι Διδυμότειχο μπλουζ, ηχεί για να θυμίζει την μοναξιά του και την εγκατάλειψη του.

Η Σαμοθράκη. Ένα νησί θρύλος …..αλλά πολύ θρήνος στο τέλος. Από ιαματικές πηγές, από ορειβασίες στο απότομο βουνό το Σαος, όπου ο Δίας κατά την παράδοση καθότανε στον θρόνο του στην κορυφή Θρόνος του Δία και ατένιζε τον Τρωικό πόλεμο, από ιστορία και αρχαία πολλά και μοναδικά, από φυσικές ομορφιές, δάση και πλούσια ποτάμια με καταρράκτες σε έναν τέτοιον παράδεισο. Η Νίκη της Σαμοθράκης αν ήταν για τους νεοέλληνες θα την βάφτιζαν… Θρήνος της Σαμοθράκης με τα φτερά καμένα, για την κατάντια που φέρανε στον τόπο.

Η επανεκκίνηση της Θράκης και του Έβρου είναι επιτακτική και στρατηγική για όλη την Ελλάδα. Οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της καθώς και η στρατηγική της θέση στην περιοχή μπορεί να δώσει μεγάλο κύρος και αξία στην Ελλάδα και στην τραγική πολιτική κατάσταση που έχουμε περιέλθει. Ο ηθελημένος παραγκωνισμός που εδώ και 35 χρόνια έγινε για την περιοχή έφερε όλη την χώρα σε τραγικά αποτελέσματα. Αν υπήρχαν οι δομές, αν συνεχιζότανε η παραγωγή, αν είχαμε εκμεταλλευτεί όλους αυτούς τους παράγοντες, σήμερα η περιοχή και η Ελλάδα θα ήταν χώρα ευημερίας και ανάπτυξης. Δυστυχώς μεγάλη μερίδα ευθύνης φέρουν και οι τοπικοί φορείς και παράγοντες. Και δυστυχώς αν κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου θα πεθάνουμε στην αδικία τη κατάντιας και της πεινάς. Την αδικία να έχεις τον χρυσό ….και να νομίζεις ότι είναι χώμα

Προηγούμενο άρθροΓκάτζιος – Στεργίου – Στάθη: «Δεν θέλαμε να τελειώσει ποτέ ο αγώνας»
Επόμενο άρθροΑΔΕΔΥ Έβρου : «Καλωσορίζουμε» τον Πρωθυπουργό στην Κομοτηνή διαδηλώνοντας κατά της κυβερνητικής – μνημονιακής – αντιαναπτυξιακής του πολιτικής