Η ισοπέδωση ΑΕΙ – Κολεγίων
Ο μύθος της Ν.Δ. περί αριστείας
Η αλήθεια είναι ότι μια ευνομούμενη κοινωνία έχει την υποχρέωση να επιβάλει κριτήρια αξιολόγησης ώστε να προστατεύει τα μέλη της. Γιαυτό, αποτελεί έσχατο λαϊκισμό να υποστηρίζεται ότι μπορεί ο καθένας να σπουδάσει ό,τι φαντασιώνεται προκειμένου να ανελιχθεί κοινωνικά αν αποδεδειγμένα δεν διαθέτει ανάλογες ικανότητες. Διότι, η ισοπέδωση των κριτηρίων αξιολόγησης μεταξύ αποφοίτων ΑΕΙ και κολεγίων από την πολιτεία, που η ίδια τα είχε θεσπίσει, έχει ευρύτατες συνέπειες. Οδηγεί στην ισοπέδωση των αξιών, στην αναξιοκρατία, υποβαθμίζει στο έσχατο επίπεδο την προσφορά των υπηρεσιών και στερεί τη νεολαία από τις αξίες που γαλούχησαν τις προηγούμενες γενιές και συνεχίζουν ν’ αποτελούν κριτήρια στις αναπτυγμένες χώρες, δηλαδή την επιβράβευση της προσπάθειας που φέρνει την κοινωνική καταξίωση και όχι την ισοπέδωσή της. Όλα αυτά στη χώρα μας των πελατειακών σχέσεων και της οικογενειοκρατίας προσλαμβάνουν στη λειτουργία του κράτους οξύτατες μορφές. Γιαυτό η σοβαρότερη παράμετρος της κρίσης που ακόμη βιώνουμε θα πρέπει να αναζητηθεί σε αυτή την απαξίωση.
Ποια είναι τα αξιοκρατικά κριτήρια που θα πρέπει να πρυτανεύουν; Ο Δ. Τριχόπουλος, καθηγητής του Harvard και ακαδημαϊκός εν ζωή, σε άρθρο του το 2010 ισχυρίζονταν: «Το επίπεδο των φοιτητών στα ελληνικά πανεπιστήμια είναι υψηλό, κατά τη γνώμη μου υψηλότερο εκείνου των καλών αμερικανικών πανεπιστημίων. Αυτό δεν οφείλεται μόνον στην παιδειοκεντρική φιλοσοφία της ελληνικής οικογένειας αλλά και στο γεγονός ότι οι εισαγωγικές εξετάσεις για τα πανεπιστήμιά μας είναι αδιάβλητες, δίκαιες και αξιοκρατικές. Αν δεν υπήρχαν τα “παράθυρα” μετά τις εισαγωγικές, η Ελλάδα θα μπορούσε να διεκδικήσει παγκόσμια πρωτοπορία όσον αφορά την ποιοτική στάθμη του προπτυχιακού φοιτητικού σώματος στα πανεπιστήμια». Γιατί λοιπόν η χώρα μας με την εξίσωση ΑΕΙ – κολεγίων απεμπολεί μια παγκόσμια κατάκτηση που η ίδια θεσμοθέτησε; Διότι, ποια υλικοτεχνική υποδομή μπορούν να διασφαλίσουν τα κολλέγια έναντι των ΑΕΙ; Ποιο επίπεδο έρευνας; Γιατί δεν λαμβάνεται υπόψη ότι το ακροατήριό τους απαρτίζεται από σπουδαστές που απέτυχαν να εισαχθούν με τις πανελλαδικές εξετάσεις σε ΑΕΙ; Με ποια κριτήρια επιλέγονται στη συνέχεια από τα κολέγια;
Στην προσπάθεια αποδόμησης του θεσμού των Πανελλαδικών εξετάσεων και του επιπέδου των επιτυχόντων φοιτητών επαναλήφθηκαν τον περασμένο Αύγουστο, με την ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, οι τίτλοι αποδοκιμασίας από τον ημερήσιο Τύπο της χώρας, με χαρακτηριστικότερο αυτόν που ανέφερε ότι υποψήφιος εισήχθη «στο πανεπιστήμιο με βαθμολογία 0.8». Αξιοποιούνται δηλαδή ακραίες περιπτώσεις ως αιχμή του δόρατος κατά των κρατικών πανεπιστημίων. Πουθενά όμως δεν επισημάνθηκε το γεγονός ότι για να εισαχθεί ένας υποψήφιος σε οποιαδήποτε ιατρική σχολή ή σε οποιαδήποτε σχολή του Πολυτεχνείου ή στις σχολές της Φυσικομαθηματικής, των Φιλοσοφικών και Νομικών σπουδών, κ.ο.κ.. απαιτείται υψηλό επίπεδο, αποτέλεσμα βασανιστικής προσπάθειας προκειμένου να επιτύχουν την εισαγωγή τους. Γιαυτό το επίπεδο των ελληνικών ΑΕΙ είναι υψηλό και αποδεικνύεται καθημερινά από το γεγονός και μόνον ότι εκατοντάδες χιλιάδες αποφοίτων τους εργάζονται στις πλέον προηγμένες οικονομίες της Ευρώπης με επιτυχία. Σε αντίθεση με τα ΑΕΙ στα κολέγια προστρέχουν κατά κανόνα όσοι απέτυχαν στις εισαγωγικές εξετάσεις. Αν λοιπόν προσπαθούν να προσάψουν μομφή κατά των κρατικών πανεπιστημίων προβάλλοντας ακραίες περιπτώσεις στο Τύπο, τότε πως θα πρέπει να σχολιάσουν τα κολέγια; Από πού λοιπόν προκύπτει η ακαδημαϊκή επάρκεια των αποφοίτων των κολεγίων ώστε η πολιτεία να τους αναθέτει τη μόρφωση των παιδιών μας;
Όμως, η υπουργός που ευαγγελίζεται την αναβάθμιση των ΑΕΙ, πώς θα την επιτύχει όταν εξισώνει επαγγελματικά τα ΑΕΙ με τα κολλέγια; Έχει αντιληφθει γιατί σπουδάζουν οι νέοι στα Πανεπιστήμια; Σπουδάζουν αποσκοπώντας στα επαγγελματικά δικαιώματα για να επιβιώσουν. Γιαυτό δεν μεταναστεύουν στο εξωτερικό; Ποιο θα είναι πλέον το κίνητρο για τη διαρκή αναβάθμιση των ΑΕΙ εκ μέρους των φοιτητών αλλά και του ΔΕΠ όταν ισοπεδώνονται επαγγελματικά με τα κολέγια;
Ανέκαθεν η επωδός κάθε προσπάθειας υποβάθμισης της ανώτατης εκπαίδευσης στη χώρα μας προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων είναι η επίκληση συγκεκριμένης Οδηγίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και η απειλή παραπομπής της χώρας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Με άλλα λόγια, η ΕΕ δεν είναι υπέρ της διαρκούς προσπάθειας αναβάθμισης της ανώτατης εκπαίδευσης αλλά υπέρ της ισοπέδωσής της χάριν οικονομικών συμφερόντων; Διότι είναι ολοφάνερο ότι από την εξίσωση των κολλεγίων με τα ημεδαπά ΑΕΙ ενισχύονται ποικιλοτρόπως τα ξένα ΑΕΙ με τα παραρτήματά τους στη χώρα μας και όχι μόνον. Όμως αν χώρες της ΕΕ αξιοποίησαν με τα μνημόνια την κρίση στη χώρα μας χάριν των συμφερόντων τους, η κυβέρνηση και ιδιαίτερα η υπουργός, που ως αξιωματική αντιπολίτευση εμφανίζονταν ως θεματοφύλακες της αριστείας, απεμπόλησαν τόσο γρήγορα και εύκολα τις διακηρύξεις τους;
