Σε ανάρτηση του (στη σελίδα του facebook Η Γενιά μας – Η μεταπολεμική Αλεξανδρούπολη) ο Θόδωρος Ορδουμποζάνη αναφέρει:
Προτελευταία μέρα του χρόνου και ο υπέροχος καιρό ήταν μια ευκαιρία για απόδραση στη φύση.
Προορισμός μια επίσκεψη μέσα από τα δασώδη διαδρομή του Κιρκά στα παλιά Γερμανικά Μεταλλεία της περιοχής.
Εκεί όπου το Πάσχα του 1962 αλλά και του 1963 μαζί με την Προσκοπική ομάδα μου (1οΣύστημα Ναυτοπροσκόπων) περάσαμε 4-5 υπέροχες ημέρες κατασκήνωσης στη Βίλλα των Μεταλλείων με το απολαυστικό τζάκι , την υπέροχη θέα από το μπαλκόνι της και την πανέμορφη διαδρομή στο βουνό κάτω από τα βαγόνια του εγκαταλειμμένου τότε τελεφερίκ.
Είχα χρόνια να μεταβώ εκεί στα κτίρια και ήθελα να ανασκαλέψω μνήμες νεανικές…
Δυστυχώς σπάραξε η καρδιά μου όταν αντίκρισα την πλήρη καταστροφή των κτιρίων… την παντελή ερήμωση των εγκαταστάσεων… και την εγκληματική μόλυνση της περιοχής.
Και αναρωτήθηκα… γιατί καταστρέφουμε την περιουσία μας;
Γιατί αδιαφορούμε για τον πλούτο μας;
Γιατί σκοτώνουμε τις μνήμες μας;
Γιατί, γιατί, γιατί; Και δυστυχώς απάντηση δεν βρήκα….
