Κάνε κουράγιο μάνα μου, Ελλάδα!
-Γιατί αναστενάζεις μάνα;
-Πώς να μην αναστενάζω παιδί μου, το κεφάλι μου ενέχυρο, το σώμα μου καμένο ,τα πόδια μου στα λασπόνερα .
-Τι λες ,τώρα δεν είσαι καλύτερα από πρώτα;
-Ψάχνω τα πρωτινά τα μεγαλεία ,πόσο δύσκολο να κοιτάζεις μπροστά και να εύχεσαι να ήσουν στο χθες!
-Μα ,ο πόθος σου ήταν η ανάπτυξη ,γιγαντώθηκε η Αθήνα ,μεγάλωσαν οι πόλεις ,έγιναν έργα …
-Έγιναν έργα αλλά πώς !Έργα πολλά καλά αλλά και άλλα στο πιτς φιτίλι ,στο φιτίλι που άναψε και κόρωσα! Κι άιντε να ξανάρθω με τον καιρό στα καλά μου αλλά τα παιδιά μου ,τόσα θύματα ,τόσοι αθώοι ,τόσοι άνθρωποι ,τόσες περιουσίες ,τόση χλωρίδα και πανίδα ….τι θα πουν πάλι οι ξένοι .Εκεί που πάω να γλιτώσω το κεφάλι μου από το χρέος ,φαπ και κάτω, παραζαλισμένη ,μη γνωρίζοντας ποιος ,γιατί !
-Ε ,τώρα παραλογίζεσαι ,παλιότερα δεν τα έλεγες αυτά .
-Πάντα τα έλεγα ,κάποιοι ευτυχώς άκουγαν και κάποιοι όχι. Φορούσαν οι εγωιστές παρωπίδες και τραβούσαν μπροστά ,ούτε δεξιά ούτε αριστερά ,μπροστά, στον καιάδα.
-Κάνε κουράγιο μάνα μου, Ελλάδα!
-Βλέπεις ,τις Σειρήνες δεν τις ακούνε κι ας έχει απ’ αυτές κάθε πατρίδα.
-Και γιατί δεν τις ακούνε !
-Το ασθενοφόρο για παράδειγμα όταν κουβαλάει έναν ασθενή που κινδυνεύει να πεθάνει ,βάζει μπρος την σειρήνα ,που σημαίνει: κίνδυνος κάντε οδηγοί στην άκρη τα οχήματά σας! Εάν δεν υπολογίσουν τον ιδιαίτερο ήχο θα πεθάνει ο ασθενής .Έτσι και μ’ εμένα, οι Σειρήνες φωνάζουν ,σηματοδοτούν τα λάθη αλλά κανείς δεν υπολογίζει τον κίνδυνο και όλοι μαζί καταστρεφόμαστε. Με κατέστρεψαν οι ασυμβίβαστοι…
-Δηλαδή!
-Αυτοί οι πολίτες που δεν συμβιβάζονται με την πραγματικότητα ,οι ξερόλες ,οι επικριτές ,οι ενοχλητικοί ,οι καταπατητές ,οι διεφθαρμένοι ,οι απατεώνες , οι υστερόβουλοι με τη βούλα του λαού ,με την υπογραφή σου, με την ψήφο σου παιδί μου !
-Καλά εγώ που ψήφισα μία φορά ,δεν σε καταλαβαίνω και δεν γνωρίζω ποιοι είναι όλοι αυτοί οι συνάνθρωποι …
-Συνάνθρωποι λες, και αυτό δείχνει ότι είσαι στον δρόμο της υπομονής και της αγάπης ,της αλληλεγγύης και της συμπόνιας
-Δυστυχώς ,δεν κινδυνεύω από τους ανθρώπινους ανθρώπους ,κινδυνεύω από τους άπληστους, τους ανεμπίστευτους, τους δουλοπρεπείς, τους νεόπλουτους ,τους λαοπλάνους, τους επιτήδειους ,που παίζουν επικίνδυνα, πολύπλοκα παιχνίδια στην πλάτη μου κι έρχεται η ώρα που με πνίγουν ,με καίνε ,με πληγώνουν βαθύτατα, με το υπολογιστικό τους βλέμμα !
-Είσαι άδικη! Να υποθέσω ότι η παγκοσμιοποίηση τα έχει αυτά. Μήπως κάτι άλλο συμβαίνει;
-Παιδί μου , ζούμε μόνο για το παρόν. Η λογική του κέρδους ,το χρήμα ,η πλεονεξία ,έκαναν τους πολίτες να μην αρκούνται στα λίγα που έχουν, αλλά να θέλουν συνεχώς κι άλλα, πολύ περισσότερα. Ε, αυτό τους έφερε σε ποικίλες συνδιαλλαγές με τους εκάστοτε κυβερνώντες. Και ενώ γίνονταν παραβάσεις και η πολιτεία, δια των νόμων ,έπρεπε να επιβάλλει ποινές ,καταπατήθηκαν και αυτοί οι νόμοι της φύσης ,δηλαδή επιχειρεί ο άνθρωπος προς όφελός του, κατά της βούλησης του Θεού!
-Κατά της βούλησης του Θεού !
-Το παραβλέπω αυτό -είναι μεγάλο κεφάλαιο- για την άλλη φορά ,αν θα υπάρξει μια τέτοια ευκαιρία! Όμως ,πρέπει να κουβεντιάζονται τα προβλήματα που χρονίζουν και δυστυχώς με καταστρέφουν!
Θα σου πω όμως ότι οι άρχοντες του τόπου, αν θέλουν πράγματι το καλό όλων και όχι της τσέπης τους , επιβάλλεται δια των έργων τους να προκαλέσουν θετικά τους πάντες ,ώστε να γίνει αντιληπτή η ενέργειά τους.
Άρα ,οι νόμοι που μας προστατεύουν, εάν τηρούνται, θα κάνουν τους πολίτες χαρούμενους και ευτυχισμένους από τη διαβίωση σε ένα υγιές περιβάλλον.
-Τι να κάνει δηλαδή η εξουσία όταν ανοίγουν οι ουρανοί και πλημμυρίζει ο τόπος κι όταν μια σπίθα φωτιάς ,εξαιτίας των ισχυρών ανέμων κατακαίει τα πάντα!
-Έχω καταστραφεί ως χώρα, ως γεωγραφικός τόπος από τον θρίαμβο του καπιταλισμού, που δημιούργησε παθητικά όντα ,άβουλα, κλεισμένα στην ιδιωτική τους σφαίρα ,με μοναδική επιδίωξη το χρήμα και τη δύναμη .
Πάσχουμε από έλλειψη πρόνοιας, ανιδιοτελούς προσφοράς, από ωφέλιμα έργα, από εντιμότητα ,από έλλειψη αγάπης και ανθρωπιάς!
Για τον σύγχρονο άνθρωπο όλα μεταφράζονται με όρους αποτελεσματικής ωφελιμότητας .Εδώ ψάξε και θα βρεις απαντήσεις .Μηδενικά έργα, πακτωλός σκανδάλων ,επί σειρά ετών ,με υποβαθμίζουν και οι πολίτες ανίσχυροι ,πλήττονται βάναυσα.
-Τελειώνουμε. Να κάνουμε ταμείο που λέμε στη γλώσσα μας!
-Καταφύγιο ελπίδας η δράση! Άμεσα να περιοριστούν δυσθεώρητα λάθη ετών ,όχι με τη μέθοδο της σφαλιάρας αλλά με σχέδιο και σοβαρότητα. Ας μην αναλωθούμε άλλο σε ρίξιμο ευθυνών, δεν ωφελεί!
-Κάνε κουράγιο μάνα μου, Ελλάδα!
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Φιλόλογος,συγγραφέας,κριτικός
