ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ;!
Από τον Ηλία Ν. Ηλιακόπουλο*
Μια ακόμη τροποποίηση στον ευαίσθητο χώρο του οικογενειακού Δικαίου προ των πυλών .Με κεντρικό θέμα και μοχλό την προσπάθεια θέσπισης «συνεπιμέλειας» των γονέων .Ως απόρροια του γεγονότος ,πως με το υπάρχον ατελές και μέχρι τώρα αψυχολόγητο νομικό μας σύστημα , αποξενώνονται οι ευαίσθητες παιδικές ψυχές αναγκαστικά από τον ένα γονέα .Αυτόν που δεν έπαιρνε την επιμέλεια τους .Που στις περισσότερες περιπτώσεις από την «φύση των πραγμάτων» είναι ο πατέρας … Και που πάμπολλες φορές είναι ο ριγμένος .Στην ουσία ριγμένο είναι το ίδιο το παιδί , που «εν τοις πράγμασι» εστερείτο τον ένα εκ των γονέων του… Γ ι αυτό και η αγωνία του Νομοθέτη να ορίσει την συνεπιμέλεια ως θεσμό στο νέο οικογενειακό Δίκαιο. Που όμως και πάλι σκόνταψε . Γι αυτό και ο Νομοθέτης αρκέστηκε στην « κοινή επιμέλεια» αλλά και στην « κοινή γονική μέριμνα» !
Αλήθεια τι θα πει « από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας»;! Έχει στην πραγματικότητα μια τέτοια θεσμοθέτηση περιεχόμενο με αντίκρισμα ; Από κοινού δεν ασκούν πάντα οι γονείς την γονική μέριμνα ; Ακόμη και αν χωρίζουν μεταξύ τους ουδείς Νομοθέτης μπορεί να τους αποστερήσει τον σκληρό πυρήνα φροντίδας των παιδιών τους ! Και όμως το είδαμε κι αυτό ! Αντί να οριστεί η συνεπιμέλεια …θεσπίζεται η από κοινού και εξ ίσου άσκηση της γονικής μέριμνας- έννοια που περιλαμβάνει και την επιμέλεια- μετά την λύση του γάμου καθώς και για τα παιδιά εκτός γάμου , που έχουν αναγνωριστεί. Δηλαδή μήπως καθορίστηκε κάτι διαφορετικό από αυτό που μέχρι τώρα στην ουσία ίσχυε; ! Ή μήπως η ρητή διατύπωση , ότι και οι δυο γονείς ασκούν από κοινού την γονική μέριμνα, αποτρέπει την διάρρηξη των σχέσεων γονέα και παιδιού ;! Γιατί το αληθές συμφέρον του κάθε παιδιού είναι να έχει και τους δυο γονείς του! Το οποίο όμως και πάλι με αυτή την διατύπωση του Νόμου εκ των πραγμάτων είναι αδύνατο… Γιατί με τον νέο Νόμο το κάθε παιδί δικαιούται να έχει και τους δυο γονείς του παρόντες στην ανατροφή και φροντίδα του . Ωραίο σχήμα λόγου αλλά πόσο πραγματικά εφικτό είναι κάτι τέτοιο;!
Και να που ο Νέος Νόμος δίνει γραμμή προς τον Δικαστή κατευθυνόμενη από την Γαλλική Νομοθεσία , όταν καλείται να αποφανθεί ως προς την κατανομή των γονεϊκών δικαιωμάτων. Έχει τότε την υποχρέωση να αναζητήσει τον γονέα εκείνον που θα σεβαστεί τα δικαιώματα του άλλου ! Αλλά και τον γονέα εκείνον που θα σεβαστεί τις δικαστικές αποφάσεις – κριτήριο που λέγεται( έτσι Μάριος Ανδρικόπουλος Νέο Οικογενειακό Δίκαιο σε εφημερίδα Δημοκρατία 10-3-2021 , σελ 14) , ότι θα λειτουργήσει ως ασπίδα ενάντια σε καταχρηστικές συμπεριφορές αλλά και θα οδηγήσει σε αντίληψη συνεννόησης μεταξύ των γονέων .Και όλα αυτά εκτός από ωραία σχήματα λόγου τι υποστηρικτικό πεδίο έχουν , για να υλοποιηθούν;! Εκτός από το ωραίο σε σκέψεις και πρωτοπορία κείμενο του Νόμου ,τι υλικοτεχνική υποδομή έχει προβλεφθεί για να οδηγηθεί ο Δικαστής στον καλλιεργημένο και πολιτισμένο γονέα που θα σεβαστεί τα δικαιώματα του άλλου; Ή στον γονέα που θα σεβαστεί τις δικαστικές αποφάσεις ; Εδώ καλά -καλά δεν υπάρχουν ούτε κοινωνικοί λειτουργοί για να κάνουν μια υποτυπώδη έρευνα στο περιβάλλον του κάθε γονέα για να διαπιστωθεί έτσι ο κατάλληλος, ώριμος και συναινετικός γονέας που θα συνδράμει στην από κοινού φροντίδα και μέριμνα των παιδιών!
Γιατί στην Γερμανία ο δικαστής που είναι επιφορτισμένος να δικάσει οικογενειακές υποθέσεις έχει ολόκληρο επιτελείο στην διάθεση του , κοινωνιολόγων , παιδοψυχολόγων, ψυχιάτρων ειδικών επιστημόνων που με τις ειδικές και τεκμηριωμένες εκθέσεις και πραγματογνωμοσύνες κάνουν τον δικαστή να πατάει σε στέρεα θεμέλια για να εκδώσει την απόφαση του ! Μια απόφαση που θα είναι προίόν πολλών με την τελική πινελιά του Δικαστή! Και προπάντων πρόκειται για εξειδικευμένο δικαστή σε οικογενειακό δικαστήριο , τόσο σε Γερμανία όσο και σε Γαλλία με υποδομή και υλικοτεχνική υποστήριξη .Εδώ όμως τι; ! Ράβουμε και ξηλώνουμε κοστούμια διαφόρων Νόμων που μετά από λίγα χρόνια από την ψήφιση τους αποδεικνύονται παρωχημένα και έτσι πάλι από την αρχή…
Έτσι η νέα Νομοθεσία όσο και να έχει οδηγηθεί σε ένα παιδοκεντρικό και προοδευτικό πλαίσιο , με ανάδειξη της αξίας της παρουσίας και των δυο γονέων στην ζωή των παιδιών αλλά και την ανάγκη διαμόρφωσης νοοτροπίας συναίνεσης και ενσυνείδητης νομιμότητας των γονέων , αφήνοντας το παιδί έξω από τις προσωπικές αντιπαραθέσεις ,πολύ φοβάμαι σε λίγο καιρό θα καταδείξει την ανάγκη νέας αναθεώρησης και τροποποίησης , ακριβώς λόγω της απουσίας πραγματικών και νευραλγικών υποδομών , σίγουροι δίοδοι για την έκδοση ασφαλούς αποφάσεως !Ίσως κάποτε όλο οι αρμόδιοι περί την Νομοθεσία αντιληφθούν, πως η επιτυχής εφαρμογή μιας διάταξης προϋποθέτει σε βάθος υλικοτεχνική και επιστημονική υποστήριξη! Από αυτή όμως πάσχει πρωτίστως δυστυχώς το Ελλαδικό κράτος! Αλλά στην συνέχεια και από επίπεδο γονέων …Αυτό βέβαια είναι μια άλλη παράμετρος, που θα μας απασχολήσει εν καιρώ.
* Ο Ηλίας Ν. Ηλιακόπουλος είναι Διδάκτωρ Νομικής , Δικηγόρος και δραστηριοποιείται στον χώρο της Θράκης..
