Μπορεί να αλλάξει το αποτέλεσμα των εκλογών;
Άκουσα τη δήλωση του Άδωνη Γεωργιάδη στον ΣΚΑΙ, τα όσα είπε περί διεκδίκησης από τη Ν.Δ. 180 βουλευτών στις δεύτερες εκλογές της 25ης Ιουνίου ώστε να δρομολογήσει μόνη της, χωρίς τα άλλα κόμματα, ό,τι αλλαγές η ίδια θέλει στο Σύνταγμα και πραγματικά θορυβήθηκα. Σε σημείο ώστε να πιστεύω ότι απαιτείται παλλαϊκή συσπείρωση έναντι της Ν.Δ. ώστε να αποφευχθεί ένα τέτοιο τραγικό ενδεχόμενο για τη δημοκρατία, την όποια δημοκρατία έχει ο τόπος μας σήμερα. Δηλαδή, πολιτικοί ακροδεξιάς υφής, προερχόμενοι από το ακροδεξιό ΛΑΟΣ, καλυμμένοι από την κομματική λεοντή της ΝΔ να μεταρρυθμίζουν το Σύνταγμα. Κατά σύμπτωση (;;;) και τα τρία προβεβλημένα στελέχη της ΝΔ, προερχόμενα από το ΛΑΟΣ, παρέλασαν από το υπουργείο Υγείας. Η κατάσταση του ΕΣΥ είναι γνωστή σε όλους, όσοι έχουν τη δυνατότητα προστρέχουν στις ιδιωτικές κλινικές που ακμάζουν όσο το ΕΣΥ απαξιώνεται (τυχαία;) και προϊδεάζει για ανάλογες “μεταρρυθμίσεις” νεοφιλελεύθερης πολιτικής, εφόσον επιτευχθεί ο νέος εκλογικός στόχος της ΝΔ, σύμφωνα με τον Άδωνη Γεωργιάδη. Με αντιπρόεδρο της Ν.Δ. και μόνιμο υπουργό τον Άδωνη Γεωργιάδη καθώς και άλλων πρωτοκλασάτων στελεχών του ΛΑΟΣ αλλά και της ΕΠΕΝ ως βασικών στελεχών της κυβέρνησης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης χαρακτηρίζει τη Ν.Δ. ως κεντροδεξιό κόμμα. Τόσο πολύ έχουν διαστρεβλωθεί οι νοητικές μας αντιλήψεις ως προς την πολιτική χωροθέτηση των κομμάτων;
Είναι δυνατό τα αποτελέσματα των εκλογών της 21ης Μαΐου με τις 20 και πλέον ποσοστιαίες μονάδες υπεροχής της Ν.Δ. έναντι του ΣΥΡΙΖΑ να διαφοροποιηθούν μέχρι τις 25 Ιουνίου αποτρέποντας τα χειρότερα; Η πρόσφατη ιστορία των εκλογικών αναμετρήσεων στη χώρα μας αποδεικνύει ότι είναι εφικτό. Τελευταίο παράδειγμα αποτελούν οι εκλογικές αναμετρήσεις της 6ης Μαίου 2012 και της 17ης Ιουνίου 2012, δηλαδή 42 μέρες μόλις μετά, όταν η Ν.Δ. από το 18,85% αύξησε τα ποσοστά της στο 29,66%, ο ΣΥΡΙΖΑ από το 16,78% στο 26,89%, οι ΑΝΕΛ μείωσαν την εκλογική τους δύναμη από το 10,58% στο 7,51% και το ΚΚΕ από το 8,48% στο 4,51%. Το εκκωφαντικό στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι ενώ οι δημοσκοπήσεις στα τέλη Μαρτίου του 2012 έδιναν ποσοστό 6,9% στην πρόθεση ψήφου για τον ΣΥΡΙΖΑ, σε λιγότερο από τρεις μήνες έλαβε εκλογικό ποσοστό 26,86%!! Επομένως δυνητικά υπάρχουν περιθώρια διαφοροποίησης των αποτελεσμάτων της 21ης Μαίου. Σημασία έχει η δυναμική που μπορούν να προσδώσουν στο εκλογικό σώμα τα γεγονότα. Τον Ιούνιο του 2012 καταλυτικό ρόλο έπαιξε ο φόβος της ακυβερνησίας της χώρας που καλλιέργησαν στο εκλογικό σώμα και αξιοποίησαν έντεχνα τα κόμματα πολώνοντας το εκλογικό σκηνικό και διαφοροποιώντας πλήρως τα αποτελέσματα.
Σήμερα, αν τα αποτελέσματα εξέπληξαν τους νικητές και τους ηττημένους που παρακολουθούσαν καθημερινά τη διακύμανση των μεταξύ τους συσχετισμών, είναι ολοφάνερο ότι εξέπληξαν στον υπερθετικό βαθμό τους ίδιους τους ψηφοφόρους. Είναι λογικό ένα ποσοστό εξ αυτών να μη θέλει μια κυβέρνηση τόσο ισχυρή κοινοβουλευτικά στα όρια της αυθαιρεσίας, όπως αποκάλυψε ο Άδωνης Γεωργιάδης και προοιωνίζεται η 25η Ιουνίου, αν η Ν.Δ. διατηρήσει ή αυξήσει την εκλογική της δύναμη. Αντίστοιχα ένα ποσοστό είναι λογικό να μη θέλει τόσο αποδυναμωμένη αντιπολίτευση. Θα εκφραστεί αυτό στην κάλπη και σε ποιό βαθμό;
Τα 43 δις που μοίρασε αλόγιστα με οριζόντια κριτήρια στο όνομα της πανδημίας η ΝΔ σε σημείο μάλιστα οι τραπεζικές καταθέσεις σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να εκτοξευτούν κατά 22,5 δις ευρώ, αντί να αντιμετωπίσουν τις κοινωνικές ανάγκες, αλλά και οι πελατειακές σχέσεις που ξεπέρασαν κάθε ηθικό φραγμό όπως αποκάλυψαν το μπλοκάκι και οι αυθαίρετες μετατάξεις (Τέμπη), έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος. Βολεύεις έναν, και δημιουργείς ελπίδες, στις συνθήκες που βιώνει σήμερα η νεολαία, σε άλλους εκατό. Αθροιστικά σε περίπου δύο χρόνια η κυβέρνηση διένειμε πάνω από 60 δις, ποσό που υπερβαίνει το κούρεμα του χρέους των 53 δις (το PSI) του 2012 για το οποίο θριαμβολογούσαν τότε.
Κατηγορούν την Αριστερά για λαϊκισμό, μερικές φορές όχι άδικα, αλλά ο οικονομικός λαϊκισμός των πελατειακών σχέσεων της ΝΔ θα αποδειχθεί για άλλη μια φορά καταστροφικός για τη χώρα. Μπορεί τα παρακμιακά φαινόμενα να αποτελούν χαρακτηριστικό ολόκληρης της περιόδου της μεταπολίτευσης αλλά αποκορύφωμά τους υπήρξε η περίοδος διακυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή; «Ο Κώστας Καραμανλής παρέλαβε χρέος ύψους 183,2 δις ευρώ το 2004 και παρέδωσε χρέος 299,5 δις ευρώ το 2009. Το δημοσιονομικό έλλειμμα το 2009 ξεπέρασε τα 36 δις ευρώ και έκλεισε στο 15,7% του ΑΕΠ το 2009». (Καθημερινή 27/4/2014). Συνολικά η κυβέρνηση Καραμανλή δανείστηκε 109,3 δις ευρώ αθροιστικά το 2008 και το 2009 (Καθημερινή 27/4/2014). Αποτέλεσμα; Η οικονομική κρίση και η φυγή 592.000 νέων που αναζήτησαν εργασία στο ξένα (Eurostat). Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αύξησε την τελευταία τριετία το χρέος της χώρας κατά 44 δις ευρώ ενώ τα Τέμπη αποκάλυψαν κατά εφιαλτικό τρόπο τον τρόπο λειτουργίας του κράτους και οι υποκλοπές το τεράστιο έλλειμμα της δημοκρατίας. Μήπως το εκλογικό σώμα αξιολογήσει εκ νέου που οδηγούν όλα αυτά τη χώρα και τις επερχόμενες γενιές;
