Οι ανιστόρητοι που προσεπάθησαν να γράψουν ιστορία… τον 21ο αιώνα.
Στις 10/1/2023,ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος Β της Ελλάδος, έφυγε για Το μεγάλο ταξείδι. Ένα ταξείδι, που έμελλε να αναδείξει για άλλη μία φορά ,την έλλειψη ιστορικής γνώσεως της ηγετικής ομάδος του Μαξίμου, αλλά και την φοβική της στάση έναντι των ανιστορήτων προταγμάτων της αριστεράς και εν τέλει την υπόταξή της σ αυτά. Η ευκολία με την οποία ανακοίνωσαν ως δήθεν απόφαση της διυπουργικής επιτροπής, την με< Γεραπετρίτειο >λογική, αιτιολόγηση της ταφής του αποβιώσαντος άνακτος ,ως απλού ιδιώτου, εκθέτει τον πρωθυπουργό. Καθιστά δε κτήμα όλων, το επιπόλαιον λήψεως αποφάσεων, εχόντων σχέση με την <διαχείρηση> ιστορικών γεγονότων, που αφορούν στο Έθνος των Ελλήνων. Τα επιχειρήματα που επιστρατεύθησαν ώστε να τεκμηριωθεί η απόφαση της διυπουργικής επιτροπής, αφίστανται της κοινής λογικής. Ένας πολιτειακός άρχων, συνταγματικώς ορισθείς, αρχηγός του στρατεύματος και Ολυμπιονίκης στους Ολυμπιακούς αγώνες της Ρώμης το 1960,αγωνισθείς με το Ελληνικό Εθνόσημο, δεν παύει να είναι Έλλην. Η εμπαθής , απόφαση του Ανδρέα Παπανδρέου το 1994,20 έτη δηλαδή μετά την ανάδειξη από το δημοψήφισμα του 1974 της Προεδρευομένης Δημοκρατίας, ως πολιτεύματος της χώρας, αποτελεί ύβρη για την δημοκρατία. Ο Κωνσταντίνος Β γεννήθηκε Έλληνας, μετείχε της Ελληνικής παιδείας, είχε φοιτήσει και στις τρείς παραγωγικές σχολές των Ενόπλων Δυνάμεων και έφερε Ολυμπιακό μετάλλιο σε δύσκολες εποχές στην Πατρίδα. Η πασοκογενής νοοτροπία, που φέρουν οι εις το Μαξίμου παροικούντες μισθοδοτούμενοι, πρώην μέλη και στελέχη του< Κινήματος>, και η ελλιπής ιστορική Παιδεία του Πρωθυπουργού, οδήγησαν σε μία ακόμη λάθος απόφαση- επιλογή. Η με νομικό έρεισμα παρεχομένη δυνατότητα, να τελείται με τιμές αρχηγού κράτους ,και δημοσία δαπάνη, η κηδεία των διατελεσάντων πολιτικών και πολιτειακών αρχόντων, πλήττεται. Η δήθεν συμφιλίωση που επιχειρείται ,μετά τον εθνοκτόνο συμμοριτοπόλεμο, με τιμές μόνον σε ηγέτες της Αριστεράς που δεν διετέλεσαν πολιτικοί ή πολιτειακοί άρχοντες, δείχνει το λάθος της συνολικής προσεγγίσεως της συμφιλιώσεως. Αναζητώντας στοιχεία ,για τις μέχρι τώρα εναρμονισθείσες με την νομοθεσία κηδείες που έγιναν δημοσία δαπάνη και με τιμές αρχηγού κράτους, εκπλήττεται ο μελετητής. Συναντά την ταφή της Μελίνας Μερκούρη, με μεταφορά της σωρού της με κιλλίβαντα πυροβόλου όπλου, στους δρόμους της πρωτευούσης, αυτής του Χαριλάου Φλωράκη με απόφαση της κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή ,τον Μάϊο του 2005,αλλά και του Μανώλη Γλέζου, με απόφαση της σημερινής κυβερνήσεως και με την αιτιολογία αποδόσεως τιμών στην σωρό, του τελευταίου Ευρωπαίου παρτιζάνου το 2020. Καθίσταται πλέον σαφές, ότι η απόφαση σκοπιμότητος που ελήφθη, από την λεγομένη διυπουργική επιτροπή, ήτο απόφαση εναρμονισθείσα πλήρως στα αριστερά νοσηρά διακινούμενα .Η ευθύνη του πρωθυπουργού τεραστία, να υπογράψει μία τέτοια απόφαση, που διαταράσσει την Εθνική ενότητα. Μεγάλη όμως είναι και η ευθύνη του, για την επιλογή ηγητόρων του υπουργείου Πολιτισμού, ανικάνων να συντηρήσουν και να αξιοποιήσουν τρεισήμισυ χρόνια τώρα ,την κρατική πλέον ιδιοκτησία του πρώην Βασιλικού κτήματος Τατοϊου. Τα μνημεία νεωτέρας πολιτιστικής κληρονομιάς που ευρίσκονται εκεί, η εκκλησία ,οι τάφοι των προγόνων του αποθανώντος άνακτος και τα υπάρχοντα ανακτορικά οικήματα τελούν υπό πλήρη εγκατάλειψη. Υπόλογος όμως είναι ο πρωθυπουργός ,ως επί κεφαλής της ΝΔ, στα μέλη του κόμματός του που τον εξέλεξαν Πρόεδρο και ακολούθως του έδωσαν την πλειοψηφία στις Εθνικές εκλογές του 2019. Το να κυβερνά και να αποφασίζει ,χωρίς να λαμβάνει υπ όψιν του τις ιστορικές παρακαταθήκες που φέρει το κόμμα που έχει την τιμή να προεδρεύει ,αποτελεί ύβρη. Οι διαρκείς υποχωρήσεις στα <θέλω> της ευρυτέρας αριστεράς, άκριτα, καθώς και ο θαυμασμός του για τους αγώνες της, αγώνες που ήταν οι περισσότεροι ξενοκίνητοι και κατά του έθνους και του στρατού, προσβάλλουν όλους αυτούς που με προσωπικές θυσίες, εδημιούργησαν και εγιγάντωσαν το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Η δε διαρκής αναφορά του στο κέντρο, που όταν υπήρχε ως κομματικός σχηματισμός ήταν βαθειά αντικομμουνιστικός ,δείχνει εκτός της ελλείψεως ιστορικής γνώσεως και την προσκόλλησή του σε μη μετρήσιμα πολιτικά μεγέθη, υποτιμώντας τον νεοδημοκρατικό πατριωτικό κορμό, της λαϊκής δεξιάς.
Το λάθος της αποφάσεώς του, αναδεικνύεται και από την ηχηρή αντίδραση ακόμη και των πλέον <ησύχων>, πολιτών.( Αντέδρασαν όλοι οι γνωρίζοντες την σημαντική προσφορά των βασιλέων και διαδόχων από της ιδρύσεως του Ελληνικού κράτους και μετά, ιδίως στους Βαλκανικούς πολέμους και στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Αντέδρασαν και όσοι δέχθηκαν το επουλωτικό άγγιγμα, μετά τον Ιταλοελληνικό πόλεμο και τον συμμοριτοπόλεμο, της προνοίας, μέσω των δομών και της τεραστίας κοινωνικής προσφοράς της μητρός του τεθνεώτος .Αυτής που γιγάντωσε με ουσιαστικά μέτρα την κοινωνική πρόνοια και έσωσε Ελληνόπουλα από το φρικτότερο έγκλημα του 20 ου αιώνος, το παιδομάζωμα που διέπραξαν οι κομμουνιστές.) Λάθος που έχει να κάνει και με την ατολμία του στο παρελθόν ,να στηλιτεύσει την με τιμές αρχηγού κράτους και δημοσία δαπάνη κηδεία του Μάρκου Βαφειάδη, συνδεομένου αμέσως με την επίθεση κατά του εθνικού στρατού με την ξενοκίνητο δράση του.. Επί τέλους, εφ όσον είχε την τύχη ,να εκλεγεί Πρόεδρος της ΝΔ και πρωθυπουργός, πρέπει να κατανοήσει ότι οφείλει να αποδώσει τιμές σ αυτούς που αγωνίσθηκαν για την ελευθερία και ανεξαρτησία της Ελλάδος, στον Εθνικό στρατό δηλαδή και το τότε πολίτευμα της Βασιλευομένης Δημοκρατίας, τους αντιπροσωπεύοντες αυτό Βασιλείς και Διαδόχους. Η σημερινή δημοκρατία ,του νεοταξικου προτάγματος, και της επιβολής των απόψεων των δικαιωματιστών ,δεν κινδυνεύει από την απόδωση τιμών στον αποθανώντα πολιτειακό άρχοντα. Πρέπει να χαίρεται ο πρωθυπουργός, για τον σεβασμό των Ελλήνων πολιτών στο σύμβολο που ένωνε το Έθνος. Ένα σύμβολο ,που δεν μπορεί να υποκαταστήσει η κατόπιν διαπραγματεύσεων <εκλεγείσα> ΠτΔ . Η πίστη και η ενότητα του Έθνους σήμερα παρά ποτέ, είναι επιβεβλημένη. Ο μεταστάς Κωνσταντίνος Β, ακόμη και με τον θάνατό του και με την αξιοπρέπεια της βαρυπενθούσης οικογενείας του, συνδράμει την αγαπημένη του Πατρίδα. Ας το εκτιμήσουν οι κρατούντες που προσεπάθησαν να τον μειώσουν. Οι χιλιάδες πολίτες που βρέθηκαν για το ύστατο Χαίρε στον τελευταίο Βασιλέα των Ελλήνων, περιμένοντας ώρες όρθιοι να ασπασθούν την σωρό του, έδωσαν μαθήματα ήθους
Ο Βασιλεύς απέθανε.
Ζήτω το Έθνος των Ελλήνων!
