Περί πατριωτισμού και συνοδών φληναφημάτων
Στις 11-12 Ιουλίου, πραγματοποιήθηκε η σύνοδος των ηγετών των χωρών μελών του ΝΑΤΟ, στο Βίλνιους της Λιθουανίας. Μετά από την σύνοδο αυτήν και την συνάντηση του πρωθυπουργού με τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν, ο κ. Μητσοτάκης έδωσε τηλεοπτική συνέντευξη , όπου μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στον «Πατριωτισμό της ευθύνης». Προσεπάθησε με τον όρο αυτό ,να προετοιμάσει τους Έλληνες, για ενέργειές και πράξεις που θα γίνουν, με το πρόσχημα αυτής της εκφράσεως νεολογισμού, δηλαδή ότι αυτό που θα συμβεί στο άμεσο μέλλον ,θα συμβεί διότι επικράτησε η λογική του <<πατριωτισμού της ευθύνης>>. Προφανώς οι επικοινωνιολόγοι, εφηύραν αυτήν την έκφραση, προσπαθώντας να χειραγωγήσουν τους Έλληνες, για την <<απομείωση>> της εθνικής κυριαρχίας, στα πλαίσια του «πατριωτισμού της ευθύνης». Είναι η δευτέρα φορά που ο Έλληνας πρωθυπουργός, χρησιμοποιεί επιθετικούς προσδιορισμούς, σε μία λέξη, που δεν χρειάζεται κάτι τέτοιο. <<Πατριωτισμός είναι η ανιδιοτελής αγάπη για την Πατρίδα, η φιλοπατρία>> και ως εκ τούτου, ούτε νέος, ούτε παλιός είναι, αλλά διαρκής, ούτε υπεύθυνος ή ανεύθυνος, διότι είναι ανιδιοτελής αγάπη και μόνον. Είναι άκομψο, προκειμένου να ανακοινώσει κάτι δυσάρεστο στους Έλληνες, να χρησιμοποιεί γλωσσοπλαστικά τεχνάσματα, που ευτελίζουν την σημασία κάποιων σημαντικών ως προς το περιεχόμενο λέξεων. Γίνεται δε επικίνδυνο, όταν όλες αυτές τις σκέψεις και τις προθέσεις του τις κοινοποιεί λίγες μόνον ημέρες μετά τις εθνικές εκλογές, της μεγάλης αποχής και του υψηλού ποσοστού του κόμματος της ΝΔ ,της τάξεως του 40,5%.Η επικινδυνότητα έγκειται, στο ότι έχων κατά νού όλα αυτά, εξηπάτησε τους ψηφοφόρους, με αλλότρια ήσσονος σημασίας θέματα, κατά την προεκλογική περίοδο. Δεν θεώρησε σκόπιμο να αναφέρει την πρόθεσή του να εμμείνει στη συζήτηση με τον άσπονδο εχθρό γείτονα, την ώρα μάλιστα που καταγγέλεται η Ελλάδα διεθνώς υπό του ιδίου, για παραβίαση βασικών κανόνων καλής γειτονίας. Γνωρίζοντας την ευαισθησία των Ελλήνων, σε ότι αφορά τα του Έθνους, προτίμησε να σιωπήσει για τις προθέσεις του. Προφανώς πίστεψε, ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει την δεδομένη κομματική πλειοψηφία, ως εξουσιοδότηση του Ελληνικού λαού να πράξει τα των επιταγών των συμβούλων του του ΕΛΙΑΜΕΠ. Ίσως γι αυτό εξέφραζε κατ’ εξακολούθηση την απαίτηση για αυτοδυναμία. Εξέλαβε ως συμφωνίατων Ελλήνων,την εμπιστοσύνη που έδειξαν με την ψήφο τους, στο διαχρονικώς πατριωτικό κόμμα της ΝΔ. Ξεκινώντας λοιπόν από μία βάση εμπιστοσύνης που δείχνουν οι Έλληνες μη υπάρχοντος άλλου μεγάλου κομματικού σχηματισμού που να μπορεί να εκφράσει τα πατριωτικά τους αισθήματα, αισθάνεται ότι έχει την συγκατάθεσή τους, σε ότι προτίθεται να διαπράξει. Κάτι που θα αφορά την ικανοποίηση του Σουλτάνου, μετά από τις προγραμματισθείσες σε υψηλό επίπεδο συζητήσεις των δύο χωρών. Ήδη πληρωμένοι κονδυλοφόροι προσβλέπουν στις μέλλουσες «ειρηνικές» σχέσεις με την γείτονα, αγνοώντας τις παραβιάσεις του Ελληνικού εναερίου χώρου από Τουρκικά μαχητικά,την επομένη της σύνοδο του ΝΑΤΟ. Η γνωστή ρεαλίστρια πολιτικός της οικογενείας και o υπουργός εξωτερικών, ενημέρωσαν μέσω τηλεοπτικών δικτύων και «στημένων ερωτήσεων» για τις προθέσεις τους ως προς το Αιγαίο και την Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Διότι η φράση του ΥΠΕΞ: «Χαράζουμε μία πολύτροπη εξωτερική πολιτική αρχών και κανόνων, η οποία δεν ετεροκαθορίζεται» παραπέμπει ποιητική αδεία, σε <<βαδίζουμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα, με διάθεση εκχωρήσεων και την προσδοκία να μην ξυπνήσουν οι φοβισμένοι και οικονομικώς εξουθενωμένοι Έλληνες» Απορίας άξιον είναι, γιατί ο <<πατριωτισμός της ευθύνης>> δεν ωθεί την κυβέρνηση να προστατεύσει τους Έλληνες, από τον διαρκή εποικισμό της χώρας από εισβολείς και τις κακουργηματικές αυτών πράξεις. Γιατί δεν απαγορεύει στις αμαρτωλές ΜΚΟ ,να δρούν ανεξέλεγκτες επί Ελληνικού εδάφους. Γιατί επί τέλους δεν κάνει το αυτονόητο, να κοινοποιήσει ότι δεν θα παρέχεται άσυλο, σ’ όποιον εισέρχεται από μη νόμιμες εισόδους στην χώρα. Η ευθύνη, αποτελεί κύριο χαρακτηριστικό του ηγέτου, για τους υπηκόους της χώρας που άρχει. Στο θέμα αυτό όμως, προφανώς πραγματοποιώντας το νεοταξικό όνειρο της πολυπολιτισμικής Ελλάδος, δεν επιδεικνύει ευθύνη.
Εν πάση περιπτώσει, επειδή ,οι σύγχρονοι Έλληνες, πλήν ελαχίστων, δεν απαιτήθηκε με θυσιαστική πορεία ζωής να διατηρήσουν ή και να αυξήσουν τα πάτρια εδάφη, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να εκχωρήσει ούτε σπιθαμή Ελληνικής γής.Γής που εξασφάλισαν θυσιάζοντας την ζωή τους οι πρόγονοί μας. Η στα όρια της εθνικής απρεπείας εκχώρηση των ασημικών της χώρας, σε αλλοεθνείς έναντι πινακίου φακής, δεν επιτρέπει συνέχιση της μειώσεως των ελληνικών κεκτημένων. Ο γείτονας, άσπονδος φίλος, είναι γνωστό ότι διαχρονικώς ακολουθεί επιθετική, επεκτατική πολιτική. Είναι γνωστό ότι επιβουλεύεται Ελληνικά νησιά και την Θράκη και αναμειγνύεται ως μη οφείλει στα της θρησκευτικής μειονότητος της. Είναι ευρέως γνωστό, ότι εξεδίωξε τον Ελληνικό πληθυσμό της Κωνσταντινουπόλεως ,της Ίμβρου και Τενέδου, καταστρατηγώντας την συνθήκη της Λωζάννης. Ο Έλληνας πρωθυπουργός, επιδεικνύων «πατριωτική ευθύνη» και όχι ανευθυνότητα ικανοποιήσεως των προταγμάτων της πολιτικής ορθότητος, επιβάλλεται να προστατεύσει τους Έλληνες, τα ελληνικά εδάφη και τις Ελληνικές θάλασσες. Οποιαδήποτε παροχή στην Τουρκία, απαγορεύεται, καθ΄ότι δεν έχει την έγκριση του Ελληνικού λαού. Όπως φυσικά και η προσδοκόμενη κοινοβουλευτική πλειοψηφία για την λήψη, μίας απομειωτικής αποφάσεως, δεν επαρκεί. Καλόν είναι να μην κοινοποιεί τις όποιες προθέσεις του: «Πρέπει να πώ, πώς οποιαδήποτε συμφωνία τέτοιου τύπου, φέρνει ενδεχομένως υποχωρήσεις στην διαπραγμάτευση», διότι μειώνει την διαπραγματευτική του δυνότητα. Πρίν όμως ξεκινήσει την διαδικασία διαπραγματεύσεων, σκόπιμον είναι να λειτουργήσει βάσει του «Διεθνούς Δικαίου της θάλασσας» και των απορρεόντων για την χώρα μας δικαιωμάτων. Άς μελετήσει το τι είπε ο μεγάλος ηγέτης, δημιουργός της συγχρόνου Ελλάδος, Ιωάννης Καποδίστριας, για την διαχρονική πορεία και αξιοπιστία των Τούρκων. Εάν παρά ταύτα, σκοπεύει όντως να πράξει αυτά για τα οποία προσπαθεί να προετοιμάσει τον λαό, υποχρεούται να προσφύγει σε δημοψήφισμα…
