Πορεία προς τη Γεσθημανή-Βήμα 8ο (του Αρχιμ. Ειρηναίου Λαφτσή)

Με την Μικρή Παράκληση όπως αναφέραμε ως τώρα ζητά ο Χριστιανός από την Παναγία να τον λυτρώσει από τις απειλές της ζωής, ψυχικές και σωματικές. Από τους πειρασμούς, τα πάθη, τις αμαρτίες, αλλά και τις ασθένειες, τους κινδύνους και τις δοκιμασίες της ζωής.

Όμως η αγαπητική σχέση με την Παναγία δεν γεννιέται από τον φόβο των ασθενειών και του θανάτου. Δημιουργείται από την αποδοχή του ιερού προσώπου Της, ως πηγή δωρεών και ευεργεσιών σε εμάς. «Ευεργέτην  τεκούσα, τον των καλών αίτιον, της ευεργεσίας τον πλούτον πάσιν ανάβλυσον».

Η Παναγία είναι ο μεγάλος ευεργέτης της ζωής μας. Η πρώτη μας αίτηση πηγάζει από την βεβαιότητα ότι εκείνη ξέρει το δικό μας συμφέρον. Πίστη σημαίνει εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού. Οι χριστιανοί πιστεύουμε ακράδαντα ότι η Παναγία πρεσβεύει στον Χριστό για το δικό μας συμφέρον. Ο κάθε άνθρωπος δεν είναι σε θέση να γνωρίζει ποιο είναι το πνευματικό του συμφέρον. Κάποιες φορές μία μεγάλη δοκιμασία έρχεται στη ζωή μας, έτσι ώστε μέσα σ’ ένα μικρό χρονικό διάστημα να μπορούμε να κερδίσουμε την αιώνια ζωή. Εμείς, όμως, που νοιώθουμε τον πόνο, την δοκιμασία, την ασθένεια και τελικά την απώλεια της ζωής, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε το πνευματικό όφελος που είναι η δια του θανάτου είσοδος στην αληθινή ζωή. Ας θυμηθούμε τα λόγια του Αγίου Πορφυρίου που χαρακτήριζε τον καρκίνο ως ευλογημένη επίσκεψη του Θεού στον ασθενή. Γι’ αυτό με πίστη απευθυνόμαστε στην μητέρα μας Παναγία, «μη μου παρίδης την δέησιν, το συμφέρον ποίησον».

Όλα όσα ζητάμε από το Θεό μέσω της Παναγίας δεν τα ζητάμε με τρόπο απαιτητικό. Εμείς αιτούμαστε την χάρη, αλλά το δώρημα θα δοθεί μόνο για το συμφέρον μας, όπως γράφει ο υμνωδός. Ο Απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή αναφέρει: «όλα προέρχονται από την χάρη του Θεού την οποία ο άνθρωπος την ελκύει από τα έργα του». (Ρωμ. 11, 6) Άρα, λοιπόν, δεν απαιτεί ο χριστιανός από τον Θεό, αλλά παρακαλεί προσευχόμενος και ζητά την χάρη και το δώρημα Του.

Μέσα από την Μικρή Παράκληση, παρακαλούμε την Παναγία να μας παρέχει και άλλες δωρεές του Θεού στη ζωή μας. Την Ειρήνη, την Γαλήνη, την Ασφάλεια, την Παρηγοριά, την Παραμυθία, την Ευσπλαχνία. Αγαθές επιθυμίες οι οποίες μας οδηγούν να ζήσουμε με ευτυχία και ποιότητα την ζωή μας. «Ειρήνευσον κόρη τη γαλήνη τη του Υιού και Θεού σου Πανάμωμε». «Ευσπλαχνίας την άβυσσον επικαλουμένω της σης παράσχου μοι».

Ο χριστιανός μέσα από την Παράκληση και δια της προσευχής του καλύπτει όλες τις ανάγκες της ζωής του και όλες τις επιθυμίες του. Καταφεύγει στον Θεό και ζητά να τον βοηθήσει, με σύμμαχο  την Παναγία. Η Παράκληση είναι ίσως η πιο αγαπημένη ακολουθία των χριστιανών για ένα λόγο. Επειδή απευθύνεται στο πρόσωπο της Θεοτόκου την οποία νοιώθουμε ως τον πιο κοντινό μας άνθρωπο. Η σχέση είναι συναισθηματική. Όπως κάθε άνθρωπος απευθύνεται στην μητέρα του με άνεση και με την σιγουριά ότι θα βρει κατανόηση και στήριξη, έτσι απευθυνόμαστε και στην μάνα Παναγία μας. Χωρίς να ντρεπόμαστε γονατίζουμε μπροστά της, αφήνουμε δάκρυα στην αγκαλιά της, νοιώθουμε σιγουριά όταν την έχουμε στην σκέψη μας. Όταν κινδυνεύουμε οι άνθρωποι δύο λέξεις λέμε στην κορύφωση του κινδύνου «Παναγιά μου και Μάνα μου». Το πρόσωπο είναι ένα στην ουσία. Η Παναγία. Είναι η μάνα του Χριστού και του κάθε χριστιανού.

Αυτή την μητέρα συνοδεύουμε βήμα, βήμα στην Γεσθημανή, και στολίζουμε το νεκροκρέβατό Της με τα πάθη, τις αμαρτίες και τις ατέλειές μας. Για να τις θάψει μαζί Της και να τις αναστήσει καινές. Αμήν.