Διαχρονικό και επίκαιρο το φαινόμενο της σεξουαλικής παρενόχλησης. Έτσι φαίνεται τουλάχιστον από τις συνεχείς καταγγελίες και αναφορές. Ως κοινωνία, αλήθεια, πόσο μας προβληματίζει; Κι αν απαντήσουμε “πολύ”, τι κάνουμε πέρα από το να μετράμε περιπτώσεις και να μας απασχολεί το όνομα του θύτη; Γιατί, πέρα από τα τρανταχτά ονόματα, τα επώνυμα αρσενικά, τα ένστικτα αγριεύουν και μεταξύ των ανωνύμων! Δεν είναι λύση μόνο οι απανωτές καταγγελίες και μόλις φτάσουν στον εισαγγελέα, μπήκε το νερό στο αυλάκι και πάμε παρακάτω, σε νέες ανακοινώσεις.
Άμεσα, θα πρέπει να σταματήσει η πληγή να κακοφορμίζει. Η αλήθεια είναι ότι κάνουμε τα πάντα για το σώμα των παιδιών μας, τους παρέχουμε πάρα πολλές χρηστικές γνώσεις, για να πετύχουν στις κάθε είδους εξετάσεις. Η ψυχή; Τι γίνεται με την ψυχή; Τι οφείλουμε στα παιδιά μας και το παραβλέπουμε ή καλύτερα το στέλνουμε στις ελληνικές καλένδες;
Το παιδί, πρέπει να μαθαίνει κοινωνιολογικά, πού ,πότε και από ποιον κινδυνεύει και τι να κάνει πλέον, με τα τόσα μέσα που έχει στη διάθεσή του. Τι να τις κάνει τις ξερές γνώσεις, που ολοένα αυξάνονται κατά ηλικία και τάξη και όταν βιάζεται το σώμα του,η ψυχή του, μέσα στο σπίτι του, έξω και παραέξω, το λαλίστατο και πανέξυπνο παιδί, ο έφηβος, ο ενήλικος κρατάει το στόμα ερμητικά κλειστό;
Αυτό το κλειστό στόμα, δημιουργεί μια μόνιμη εσωτερική αναστάτωση, χαλάει ζωές, χαλάει σπίτια, γιατί η συνείδηση, που ελέγχει τα πάντα, προτάσσει τα φυλαγμένα μυστικά και κλείνουν πολλοί δρόμοι στην πορεία.
Καιρός της ενημέρωσης από το δημοτικό. Τα παιδιά ,με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να μάθουν, πότε κινδυνεύουν, πότε ένα απαλό αθώο χάδι μπορεί να ξεφύγει στη στενή ατραπό, της σεξουαλικής ικανοποίησης εκείνων, που σαν το βάλουν στο αρρωστημένο τους μυαλό, δεν εμποδίζονται παρά μονάχα με την άμεση γνωστοποίηση. Δυστυχώς, το πρόβλημα δεν θα το λύσουν τα χιλιάδες θύματα, που καταθέτουν το μαρτύριό τους, όταν κι αν το καταθέτουν.
Το πρόβλημα θα λυθεί δια της παιδείας, από ειδικούς στο συγκεκριμένο ζήτημα.
Αν για παράδειγμα, επιλέξουμε να εξυπηρετήσουμε καταστάσεις του τύπου για την αθλήτρια ,προπονήτρια, δεν θα λυθεί το πρόβλημα, καθώς όπως προείπα τα των επωνύμων τα μαθαίνουμε, τα των ανωνύμων;
Ελπίζω, να εγκύψει η πολιτεία άμεσα σε ένα κοινωνικό πρόβλημα ,που ανοίγει πληγές που δεν επουλώνονται και να συνδράμει στην ενημέρωση και από τα ΜΜΕ, αντί να ακούμε μόνο για θύματα και θύτες.
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Φιλόλογος, συγγγραφέας, ποιήτρια, κριτικός
