Δεν διερωτάσθε γιατί η εμπορική ναυτιλία της χώρας συνεχίζει να πρωτοπορεί σε παγκόσμιο επίπεδο ενώ αντίθετα η χώρα έχει απαξιωθεί πλήρως παραγωγικά; Διότι είναι απεξαρτημένη από τις σκοπιμότητες των Βρυξελλών και του Βερολίνου, διότι δεν την αγγίζουν οι αποφάσεις στο όνομα της Ευρωζώνης και της Ε.Ε.. Έτσι ώστε να προκύπτει η αντίφαση: Ενώ δηλαδή η χώρα πρωτοπορεί στην εμπορική ναυτιλία παγκοσμίως, η οποία μάλιστα το 2015 αύξησε το μερίδιό της στο παγκόσμιο εμπόριο από 15,4% το 2014 σε 16,1%, δεν έχει την παραμικρή δυνατότητα παρέμβασης στα λιμάνια και στα ναυπηγεία της χωρίς την έγκριση της Επιτροπής Ανταγωνισμού της Κομισιόν, με αποτέλεσμα τα ναυπηγεία που ανθούσαν στο παρελθόν να έχουν απαξιωθεί πλήρως και τα λιμάνια να παραμένουν εγκλωβισμένα στο ΤΑΙΠΕΔ. Γιαυτό, σήμερα, οι Βρυξέλλες στοχεύουν την ελληνική εμπορική ναυτιλία μέσω των μνημονίων πιέζοντας την κυβέρνηση για την υπερφορολόγηση των ελληνικών ναυτιλιακών εταιρειών που εδρεύουν στη χώρα. Γιατί; Για να μειωθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής ναυτιλίας και να μεταφέρουν οι ναυτιλιακές εταιρείες τις δραστηριότητές τους στις ανταγωνίστριες χώρες και να επωφεληθούν οι ίδιες. «Ιδιαίτερα ανησυχητικό για εμάς, δηλώνει ο Έλληνας δ/νων σύμβουλος της Blue Wall Shipping Limited, είναι το γεγονός ότι η Ε.Ε. ζητεί μετ’ επιτάσεως από την ελληνική κυβέρνηση να αυξήσει τη φορολόγηση της ελληνικής ναυτιλίας και την ίδια στιγμή, κάθε μήνα, μας γίνονται κρούσεις με κάθε επισημότητα και σε ανώτατο επίπεδο από τουλάχιστον πέντε κράτη – μέλη της Ε.Ε., προκειμένου να μεταφέρουμε εκεί τη δραστηριότητά μας, με πολύ χαμηλότερη φορολογία από την Ελλάδα». Ήδη εντός του 2015, 42 ναυτιλιακές εταιρείες έχουν αποχωρήσει και εγγραφεί σε ξένα επιχειρηματικά μητρώα. Σε όλα αυτά πρωταγωνιστεί το Βερολίνο, το οποίο δεν μπορεί να ανεχθεί τη συρρίκνωση της γερμανικής ναυτιλίας λόγω της χρεοκοπίας ναυτιλιακών εταιρειών της, παρά τις τεράστιες επενδύσεις, και την πώληση ποντοπόρων πλοίων από οφειλέτες των γερμανικών τραπεζών προς έλληνες πλοιοκτήτες.
Χαρακτηριστικότερη περίπτωση των προθέσεων της Γερμανίας έναντι της χώρας μας είναι αυτή των αγωγών South Stream και Turkish Stream. Η κατασκευή του πρώτου ακυρώθηκε με την επίκληση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, ενώ είχαν ξεκινήσει οι εργασίες κατασκευής του στη Βουλγαρία και τη Σερβία και είχαν υπογραφεί διμερείς συμφωνίες όλων των κρατών διέλευσης με τη ρωσική Gazprom. Με την ίδια δικαιολογία παραπέμφθηκε στις ελληνικές καλένδες και ο Turkish Stream παρά το μνημόνιο συνεργασίας που υπέγραψαν στην Αγία Πετρούπολη στις 19 Ιουνίου για τον αγωγό ο τότε υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Παναγιώτης Λαφαζάνης με τον Ρώσο Υπουργό Ενέργειας Αλεξάντρ Νόβακ. Όμως, την ίδια μέρα, στο περιθώριο του διεθνούς οικονομικού φόρουμ στην Αγία Πετρούπολη, η δήθεν ανεπιθύμητη στην Ευρώπη Gazprom υπέγραψε συμφωνία με τη γερμανική ΕΟΝ, την αυστριακή ΟΜV και τον βρετανοολλανδικό όμιλο Shell για την κατασκευή νέου τμήματος του Νοrd Stream που θα διπλασιάσει τις ποσότητες του ρωσικού αερίου που ήδη μεταφέρονται με τον γερμανικό αγωγό. Ο νέος αυτός αγωγός θα αποτελέσει το βασικό όχημα μεταφοράς του ρωσικού αερίου προς την Ευρώπη μετά το 2019. Επομένως οι λόγοι που υπονόμευσαν την κατασκευή των αγωγών South Stream και Turkish Stream δεν ήταν η ρωσική προέλευση του αερίου αλλά η προώθηση των γερμανικών συμφερόντων σε βάρος των βαλκανικών χωρών διέλευσης των δύο αγωγών και της Ελλάδας. Σε σημείο ώστε ο Έλληνας ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς να δηλώνει: «Δεν χάνω ποτέ την ευκαιρία να εκφράσω την απορία μου: Είναι το ρωσικό αέριο που ενοχλούσε; Αφού θα πάει από τον βορρά τώρα. Ή ήταν το ότι αυτό θα αξιοποιούνταν και από άλλες χώρες;» Αν στα παραπάνω προσθέσουμε την ακύρωση της κατασκευής του αγωγού Μπουργκάς – Αλεξ/πολης, την αποθάρρυνση ρωσικών επενδύσεων στη χώρα (ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, Λιμάνι Θες/νίκης), τις αγκυλώσεις στην επένδυση της Cosco με αποτέλεσμα αυτή να στρέφεται τώρα και σε τουρκικά λιμάνια, την κωλυσιεργία της επένδυσης της Socar στον ΔΕΣΦΑ με μοχλό την Επιτροπή Ανταγωνισμού της Κομισιόν, τότε είναι ολοφάνερο ότι τα περιθώρια ανάκαμψης της χώρας είναι ανύπαρκτα διότι υπονομεύονται από την ίδια την Ε.Ε. υπέρ των συμφερόντων των ηγέτιδων χωρών της με προεξάρχουσα τη Γερμανία..
Όμως το γεγονός που αποδεικνύει ότι η πατρίδα μας κατέστη υποχείριο των επιδιώξεων του Βερολίνου χάνοντας στοιχειωδώς την εθνική της κυριαρχία είναι η επιβολή των capital controls. Διότι η Γερμανία, χωρίς να χρησιμοποιήσει ούτε ένα άρμα, κατόρθωσε από τη Φραγκφούρτη, μέσω της ΕΚΤ που ελέγχει, να ακινητοποιήσει την οικονομία μας. Ας φωνάζουν οι πατριώτες για τον κίνδυνο εξ ανατολών και τους κακούς γείτονες από βορρά, η Γερμανία, μια μέτρια στρατιωτική δύναμη που ίσως υπολείπεται της χώρας μας, κατόρθωσε αναίμακτα και χωρίς δαπάνες, να την «καταλάβει» ουσιαστικά σπέρνοντας τον πανικό στον ελληνικό λαό. Δεν είναι λοιπόν ολοφάνερο τί θα συμβεί αν παραμείνουμε στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ με τους ίδιους όρους; Δεν είμαστε από το 1981 στις δομές της; Τριάντα τέσσερα χρόνια εμπειρίας δεν είναι αρκετά; Συνέβαλε η ένταξή μας στην ανάπτυξη ή στην παραγωγική απαξίωση της χώρας; Γιατί λοιπόν οι εταίροι μας, όπως μας επιβάλλουν τώρα τόσα μέτρα, δεν αντιδρούσαν στην παραγωγική απαξίωση και δεν επέβαλαν στη χώρα την παραγωγική της ανάκαμψη και τον εκσυγχρονισμό της; Δεν είναι σήμερα αυτονόητη η απάντηση;
Μακροδημόπουλος Δημήτρης
