Πέρασαν 42 χρόνια από την ημέρα εκείνη. 42 χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, όπως πιστεύαμε έως 5 χρόνια πριν. Μιας Δημοκρατίας που ο λαός επέβαλε για να έχει, Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία. Ή ίσως όχι!

Σήμερα, μετά από τόσα χρόνια θα περιμέναμε ότι όλα άλλαξαν. Όλα βαίνουν καλώς. Και όμως, είμαστε χειρότερα από ποτέ. Κάτι μεταξύ 1947-1950. Συσσίτια, κοινωνικά παντοπωλεία, άστεγοι, σχεδόν ανύπαρκτα πριν μερικά χρόνια, φτωχοποιημένοι άνθρωποι, που κάποτε ήτανε όπως λεν και οι άλλοι νοικοκύρηδες. Και χθες μια μέρα πριν την επέτειο ..η συμφωνία ..με τους δανειστές. Πολλές χιλιάδες κόσμου θα χάσουν τα σπίτια τους. Και βέβαια οι αιώνιοι μπαταχτσήδες καλά θα κάνουν να τα χάσουν. Αλλά δυστυχώς αυτοί πάντα επιβιώνουν. Είναι σαν τους χαμαιλέοντες και τα φίδια. Τρυπώνουνε παντού.

Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία. Και ενώ ο κόσμος πεινά…τα σοκολατόπαιδα των πολιτικών τζακιών σου μιλάνε για κολέγια και ιδιωτικά σχολεία. Εδώ ο κόσμος δεν έχει να φάει και αυτοί τον χαβά τους. Άκουσα σήμερα το πρωί τον Μητσοτάκη…αυτό το λαμπρό τέκνο σε συνέντευξη να λέει….η γιορτή του Πολυτεχνείου είναι μια γιορτή που δεν συνάδει με την σημερινή πραγματικότητα. Δυστυχώς ο άνθρωπος της μίζας και της Σίμενς …δεν συνάδει με την ανθρώπινη νοημοσύνη. Κάπου οι νευρώνες του ..είναι τελείως αποσυνδεμένες με την έννοια, λογική. Το σύνθημα δεν είναι Αμερικάνοι φονιάδες…αλλά ψωμί παιδεία ελευθερία. Αυτή την τρομερή πραγματικότητα το παιδί των κολεγίων δεν την ξέρει. Γιατί ο μπαμπάς του και το σόι του ..που διοίκησαν την Ελλάδα, φρόντισαν να την υποδουλώσουν. Να την ξεπουλήσουν, να την αμαυρώσουν, να ξευτελίσουν τους κατοίκους της και να φουσκώσουν τους λογαριασμούς τους. Δυστυχώς οι Δημοκρατικές κυβερνήσεις αυτές που έπρεπε να αποδώσουν την Δημοκρατία την σφετερίστηκαν. Την διέλυσαν στο έλεος της μίζας και της παραλλαγής. 35 χρόνια πονηρής νοθείας της Δημοκρατίας, λεηλασίας δημόσιου χρήματος και ιδίως από την μεριά του ΠΑΣΟΚ ..που διέλυσε τα πάντα, την παραγωγή, την βιομηχανία και φυσικά στο τέλος….άφησε το τραγικό εκείνο μήνυμα του ανεγκέφαλου Γιωργάκη το 2010….κυβερνώ έναν διεφθαρμένο λαό. Πόσο μηδενικό στοιχείο πρέπει να είσαι όταν διοικείς για 35 χρόνια…και κατηγορείς για διαφθορά …τον πολίτη, που σε ψήφισε. Πόσο μηδενικός και άψυχος, μπορεί να είσαι …όταν απλά ο εγκέφαλος δεν επικοινωνεί με το στόμα ..αλλά μόνο με άλλα όργανα.

Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία, γιατί υπάρχουν στα σχολεία παιδάκια που λιποθυμάν επειδή δεν έχουν αν φαν. Και εμείς φτιάχνουμε συμφωνίες με τους δανειστές. Η Ελευθερία που χάθηκε, στα όρια της Δημοκρατίας που μετεξελίχτηκε σε ολική ολιγαρχία. Τι και αν αυτοκτόνησαν 13.000 συμπατριώτες μας ..εμείς εκεί.

Το νόημα εκείνης της μέρας δεν συνάδει με τις μέρες μας. Και όμως αν είχε έναν ελαφρό εγκέφαλο…θα δει ότι σήμερα είναι όσο ποτέ επίκαιρο. Τόσο καίριο, τόσο επίκαιρο…που το ζει στο πετσί του ο μέσος πολίτης ..είτε είναι δημόσιος υπάλληλος, είτε ιδιωτικός, είτε μικρομεσαίος επιχειρηματίας, είτε οποιοσδήποτε πολίτης εκτός αυτών των μεγάλων τζακιών ..που ακόμα ακολουθούν στην ολική ξεφτίλα τους να ζούνε στον κόσμο τους. Και ναι η Δικτατορία, είχε πολιτικούς κρατούμενους. Σήμερα η Ελλάδα όλη είναι ένας πολιτικός κρατούμενος, που τον ταπεινώνουν όλο και ποιο πολύ.

Και όμως τότε τιμωρήθηκαν για την κατάλυση της Δημοκρατίας, οι υπεύθυνοι. Σήμερα και εδώ και 35 χρόνια…κανείς δεν τιμωρήθηκε. Απλά οι υπεύθυνοι του μεγάλου 35ετους φαγοποτιού …εξακολουθούν να κουνούν το χέρι…σαν απόλυτοι δικτάτορες και να διεκδικούν τίτλους, περγαμηνές και εξουσίες….και όμως η μόνη εξουσία που τους αξίζει., είναι ..η φυλακή…

Προηγούμενο άρθροΕυρώπη: Συμπεράσματα από τη Συρία (του Δ. Μακροδημόπουλου)
Επόμενο άρθροΗ παραπαίουσα Ευρώπη…… (από τον Ηλία Ν. Ηλιακόπουλο, Δρ. Νομικής , Δικηγόρο)