Σκέψεις…
Η κ.Β.Α είναι μια δραστήρια γυναίκα που ζούσε στην Κυριακή Σουφλίου,ένα όμορφο χωριό,εύφορο με ήσυχους κατοίκους,το χωριό των προγόνων μου.Σ αυτό εγκατεστάθησαν όταν ήλθαν διωγμένοι από τις πατρογονικές τους εστίες της επαρχίας Φιλιππουπολεως.Το χωριό μου.Τα σπίτια που είναι κατοικημένα έχουν μπαχτσέδες Μ όλα τα λαχανικά της εποχής και φρουτόδενδρα όπως καϊσιές,δαμασκηνιές,γκορτσιές,αχλαδιές.Αυτό το χωριό λοιπόν ,τα τελευταία χρόνια,έστω κι αν είναι στην ενδοχώρα του νομού Έβρου,και απέχει πάνω από 10km από τον ποταμό Έβρο,δέχεται συχνές επισκέψεις λαθρομεταναστών που κλέβουν τρόφιμα,πουλερικά από τα κοτέτσια και ξεκληρίζουν τα κοπάδια της γύρω περιοχής.Εχω γράψει κάτ επανάληψη για το τί περνούν οι άνθρωποι εκεί,από τους απρόσκλητους μουσαφιραίους.Τωρα όμως που η αγαπημένη κ.Β.Α.βρισκεται στην εντατική του νοσοκομείου Αλεξανδρουπόλεως,γράφω πραγματικά πολύ θυμωμένη.Θυμωμένη Μ όλους αυτούς που κυβερνούν τις χώρες της Ευρώπης, δέσμιοι των ανόητων προταγμάτων των δήθεν ανθρωπιστών,που αδυνατούν να αποφασίσουν για μια σθεναρή απόκρουση όλων των εισβολέων της Ευρωπαϊκής Ηπείρου.Θυμωμενη με τους Έλληνες πολιτικούς που αντί ν αποφασίσουν την με κάθε τρόπο απόκρουση των εισβολέων,φροντίζουν ν αυξάνουν τις δομές κράτησης τους.Επι τέλους πόσους κακοποιημένους ενήλικες και παιδιά πρέπει να θεραπεύσουμε;πόσα σπίτια κατεστραμμένα να υπάρξουν;πόσο αίμα να χυθεί σε περίοδο ειρήνης,προκειμένου να ικανοποιηθεί η άρρωστη περί πολυπολιτισμικότητας άποψη αυτών που κυβερνούν τον τόπο.
Η κ.Β.Α,είναι Ελληνίδα πολίτης,φορολογουμένη,εργάσθηκε και εργάζεται σκληρά για να επιβιώσει και έζησε τον τρόμο μέσα στο ίδιο της το σπίτι.Ποιος θ ανέβει στο ακριτικό χωριό της να της ζητήσει συγγνώμη;Ισως ο πρωθυπουργός,δεδομένου ότι ήταν υποψήφιος στον Έβρο,πρέπει να πάει να την επισκεφθεί.Μονον έτσι θα καταλάβει τι σημαίνει να ζείς φυλάττοντας θερμοπύλες,να πληρώνεις φόρους και να είσαι εγκαταλελειμμένος από την πολιτεία.
Ας προσεχηθούμε να γίνει σύντομα καλά και να εξέλθει υγιής από το νοσοκομείο η κυρία Β.Α
Της το οφείλουμε όλοι οι Έλληνες που δεν έχουμε ξεσηκωθεί ακόμη.
