Είναι πράγματι ωραία, ευλογημένη από τον Θεό. Η πόλη , γλυκιά νεραϊδα του θρακικού πελάγους .Η Ωραία Αλεξανδρούπολη , που αντιστέκεται στις λογής -λογής προσβολές , που δέχεται …Γιατί οι δημοτικοί άρχοντες της άλλα εξήγγειλαν και άλλα κάνουν. Γιατί οι χώροι στάθμευσης δικύκλων στην όμορφη πόλη μας , όσοι κι αν υπάρχουν , δεν έχουν σχεδιαστεί λειτουργικά με τις ανάγκες των δικυκλιστών. Επιπρόσθετα η έλλειψη επαρκούς αστυνόμευσης στους επιτρεπόμενους χώρους στάθμευσης για αυτοκίνητα , όπου σταθμεύουν όμως και αναρίθμητα δίκυκλα, ιδιαίτερα , όταν σταθμεύουν και επί των πεζοδρομίων(!) δημιουργούν την αίσθηση αδιεξόδου , που δεν έχει τέλος. Δημιουργούν μια εκρηκτική ατμόσφαιρα. Μια συνάμα θολή ατμόσφαιρα, που δεν είναι ο καλύτερος πρεσβευτής για έναν ανερχόμενο και ελπιδοφόρο τουρισμό στην πόλη μας . Μηχανάκια παντού σε όλους τους δρόμους και τα πεζοδρόμια κυρίως σε ώρες αιχμής ανάμεσα από αυτοκίνητα , μια αντιαισθητική εικόνα στην καλαισθησία, που οι ταγοί της έπρεπε να έχουν αναδείξει .Που όμως δεν υπάρχει. Αφού η διάταξη του άρθρου 34 ΚΟΚ μας ρητά ορίζει , ότι η στάση και η στάθμευση επιτρέπονται , αν δεν δημιουργείται κίνδυνος ή παρακώλυση της κυκλοφορίας και αν δεν υπάρχουν σχετικές απαγορευτικές πινακίδες ή διαγραμμίσεις. Τέτοιες απαγορευτικές πινακίδες δεν μπήκαν ποτέ από τις αρμόδιες υπηρεσίες .Έτσι κάλλιστα μπορεί κανείς να αντιληφθεί , γιατί επικρατεί το χάος με τα δίκυκλα. Αφού δεν υπάρχουν πινακίδες ,που να προειδοποιούν και να επιβάλλουν κυρώσεις. Αφού δεν υπάρχει σχέδιο με προϋποθέσεις και συνέπειες … Αν υπήρχε , όλα θα ήταν διαφορετικά.. Μελέτες πολλές , εφαρμογές στις διάφορες πόλεις της χώρας άλλες τόσες .Ενδεικτικά , χρήσιμη η μεταπτυχιακή Διατριβή από το τμήμα Αγρονόμων Τοπογράφων του ΑΠΘ με τίτλο « Διεύρυνση λειτουργίας οργανωμένων χώρων στάθμευσης Δικύκλων στο κέντρο Θεσσαλονίκης»Εκπόνηση της από τον λαμπρό επιστήμονα, Αγρονόμο Τοπογράφο Μηχανικό, Αλέξανδρο Οικονόμου. Τι έκανε ο Δήμος μας; Μάλλον τίποτε. Δεν θα μπορούσε να πάρει ιδέες και να τις εφαρμόσει; . Αντ αυτού , επί πλέον άναρχη ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων σχεδόν σε όλα τα πεζοδρόμια των κεντρικών δρόμων, προς δόξαν ενός ανθυγιεινού εμπορικού ανταγωνισμού, με προσβολή στην αισθητική του περιβάλλοντος. Γιατί μπορεί ο στόχος να είναι η δυναμική , η ζωντάνια και η επιχειρηματική άνοδος της πόλης μας , θα πρέπει όμως όλο αυτό να λειτουργεί στο πλαίσιο σεβασμού του Δημόσιου χώρου και τη χρήση αυτού Δυστυχώς με όσα συμβαίνουν δεν έχουν ανοίξει στον πολίτη πεζοδρόμια και πεζόδρομοι. Έτσι δεν θα έπρεπε να τοποθετούνται τραπεζοκαθίσματα σε πεζοδρόμια που είναι μικρότερα των 2,5 μέτρων. Θα έπρεπε να μην υπάρχει ανοχή για τραπεζοκαθίσματα σε πεζόδρομους που έχουν πλάτος μικρότερο των 5,5 μέτρων. Θα έπρεπε επίσης να περιορίζεται αποφασιστικά η κατάληψη κοινόχρηστου χώρου από τα περίπτερα , με αποσαφήνιση των εξωτερικών στοιχείων που θα μπορούν στο εξής να περιλαμβάνουν. Μια βόλτα στην πόλη μας και σε νευραλγικά της σημεία αποδεικνύει , ότι δεν έχει ληφθεί η δέουσα μέριμνα. Ανάπτυξη και επιχειρηματικότητα να υπάρξει ,αλλά με «κανόνες»! Κατά συνέπεια οι δημοτικοί άρχοντες δεν είχαν παρά να δουν πως ενήργησαν κατά το άμεσο παρελθόν άλλες μεγάλες πόλεις και να αντιδράσουν αντίστοιχα .Δεν θυσιάζονται όλα στον βωμό της πολιτικής σπέκουλας και του υπέρμετρου κέρδους , όταν από μια τέτοια τακτική αναιρείται η «κοινή χρήση».
Την ρυπαίνουν έτσι την πόλη μας. Με βολές κατά ριπάς. Εκείνη όμως στέκεται όρθια σε πείσμα όλων αυτών , που τάχα ευαγγελίζονται μια μοντέρνα Αλεξανδρούπολη. Γιατί έχει πράγματι κόστος , πρωτίστως πολιτικό , κυρίως όμως ηθικό, αν θέλεις να σεβαστείς την διαδρομή της στον χρόνο , αν θέλεις να υπολογίσεις τον κόσμο που κατοικεί εδώ και θέλει να βλέπει καλαίσθητα πράγματα. Το “μικρό Παρίσι” με τα σπάνιας κοπής πιάνα και τους μοσχομυρωδάτους κήπους δεν μπορεί να μεταλλαχθεί σε άχρωμη , άναρχη και πνιγηρή πόλη. Σε όλα αυτά , που μόνο επιγραμματικά γράφονται με πόνο ψυχής, έρχονται να προστεθούν κι άλλα , ασφυκτικά επικίνδυνα για την λειτουργία της πόλης .Κλείνουν τους δρόμους προς το λιμάνι , χαρακτηριστική η φραγή στην οδό Κύπρου , χωρίς να ερωτηθούμε , χωρίς να μας υπολογίσουν , με πρόσθετη αλαζονεία από τους δημοτικούς άρχοντες ,που διοικούν την πόλη. Εμπορικά συμφέροντα, λένε, που αντιδρούν στο πρωτόγνωρο αυτό κλείσιμο των δρόμων . προς το λιμάνι. Έτσι το προσεγγίζει ο δήμαρχος μας , κατά κοινή ομολογία , ρηχά και επιφανειακά Ποιός ερωτήθηκε; Ουδείς! … Εύστοχα παρατήρησε συμπολίτης μας .Τι να τους κάνει τους συγκοινωνιολόγους ο Δήμος ; Οι καλύτεροι είναι οι ταξιτζήδες, που διασχίζουν καθημερινά πολλές φορές και σε ώρες αιχμής την γεμάτη ζείδωρο φως πόλη μας .Ούτε αυτούς όμως θέλουν να τους ακούσουν οι ” επαϊοντες ” δημοτικοί άρχοντες. Δεν μπορούν με τον τρόπο αυτό να οριοθετήσουν το ιστορικό κέντρο της πόλης .Και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, συνεχίζουν με περισσή αλαζονεία , εγκαθιστώντας παράξενα δαιμονικά αγαλματίδια δίπλα στα μνημεία των ηρώων της μαγευτικής μας πόλης…Ούτε εδώ ρωτήθηκαν οι πολίτες….Ας μη ξεχνούν όμως οι δημοτικοί μας άρχοντες το γνωμικό του Αγάθωνος «Όστις άρχει, επί ανθρώπων άρχει , κατά νόμον άρχει και ουκ αεί άρχει»
Αν όλα τα παραπάνω , ίσως και λιγότερα, γίνονταν σε άλλη πόλη , όποια και να ήταν αυτή, θα είχαν αισθανθεί ,η πόλη και οι πολίτες την παράταιρη αυτή επέμβαση , μέχρι τα εσωτερικά τους σπλάχνα. Η Αλεξανδρούπολη όμως παρά τις ανίερες προσβολές και μυσαρές επεμβάσεις από την άφρονα τακτική των τοπικών ταγών της , αντιστέκεται !Γιατί; Γιατί από μόνη της με την φυσική της χωροταξία, αλλά και την διαχρονική φινέτσα της , είναι ένα διαμάντι .Και όπως ξέρουμε ,” τα διαμάντια υπάρχουν και είναι παντοτινά”. Εμείς όμως οι πολίτες που την αγαπάμε και την τραγουδάμε(θυμίζω τον υπέροχο ύμνο της, όπως αυθεντικά ακούγεται από τον καλλιτεχνικό όμιλο Αλεξανδρούπολης) , δεν θα επιτρέψουμε τελικά , έστω και προσωρινά να την θαμπώνουν…
