“Όλοι μαζί ενωμένοι” αλλά μέχρι πότε;
Η μόνιμη επωδός των κυβερνητικών αξιωματούχων κάθε φορά που αναφέρονται στην αντιμετώπιση της επιδημίας του κορωνοιού είναι η αναγκαιότητα της ενότητας όλων μας απέναντί της. Μέχρι πότε όμως θα μας καλούν να είμαστε ενωμένοι; Θα συνεχίσουν και μετά την αντιμετώπιση της επιδημίας;. Με άλλα λόγια θα ακυρωθεί η νεοφιλελεύθερη πολιτική στη χώρα μας; Θα σταματήσει η ισοπέδωση του ΕΣΥ; Θα σταματήσει η υπεξαίρεση των κοινωνικών κατακτήσεων ως μέσον συσσώρευσης του κεφαλαίου; Διότι σύμφωνα με τα ευρήματα της πρόσφατης έκθεσης του ΟΟΣΑ «Health at Glance», στην Ελλάδα το 35% των δαπανών της υγείας πληρώνεται από την τσέπη των ασφαλισμένων. Απαξιώθηκε πλήρως το ΕΣΥ με πρόφαση τα μνημόνια, απογυμνώθηκαν στελεχιακά τα Νοσοκομεία, ευτελίστηκαν μισθολογικά οι γιατροί με αποτέλεσμα να μεταναστεύουν μαζικά στο εξωτερικό και σήμερα ένα ΕΣΥ αποδυναμωμένο ακόμη και για την αντιμετώπιση των τρεχουσών αναγκών, ξαφνικά “ηρωοποιείται” από την κυβέρνηση. Αντί να απολογούνται για την κατάσταση του ΕΣΥ μαζί με όσους συνήργησαν στην καταβαράθρωσή του, η επιδημία τους υποχρέωσε να αναγνωρίσουν ότι πρόκειται για το κατ’ εξοχήν κοινωνικό αγαθό. Διότι, η κυβέρνηση είναι αυτή που τον περασμένο Οκτώβρη με προπομπό τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο ζητούσε να μετατραπεί η νομική μορφή των Νοσοκομείων από Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ) σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ). Διότι προσβλέπει στην αναδιαμόρφωση των εργασιακών σχέσεων των γιατρών του ΕΣΥ και στην απασχόληση ιδιωτών γιατρών στα Νοσοκομεία ως κερκόπορτα για την είσοδο του κεφαλαίου σε αυτά.
Ο Ούλριχ Μπεκ διαπίστωνε στην “Επινόηση του Πολιτικού” ότι «το κοινωνικό κράτος είναι νόθο τέκνο του κομμουνισμού, γεννημένο από το φόβο απέναντί του». Γιαυτό ανακαλείται Με τη διάλυση της ΕΣΣΔ, του αντίπαλου ιδεολογικού δέους, δεν υπήρχε πλέον λόγος το κεφάλαιο να προβαίνει σε παραχωρήσεις. Σε αυτό βέβαια συνήργησαν και άλλοι παράγοντες που κατέστησαν το κεφάλαιο υπέρμετρα επιθετικό απέναντι στις κοινωνικές κατακτήσεις: Ο Ψυχρός πόλεμος ως αντισυμβατικός, αφού δεν προηγήθηκαν του τέλους του μάχες και καταστροφές, δεν συνοδεύτηκε από τη “δημιουργική καταστροφή” των συμβατικών πολέμων, τη σωρό των ερειπίων που κατέλειπαν οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι. Με το τέλος του Ψυχρού πολέμου δεν αναβίωσαν οι “χρυσές δεκαετίες” από το 1945 – 1973 συνέπεια της “δημιουργικής καταστροφής” του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Με αποτέλεσμα την αδυναμία απορρόφησης του πλεονάζοντος κεφαλαίου. Πρόκειται για μια από τις κύριες αιτίες της οικονομικής κρίσης που βιώνουμε. Υπήρξε όμως και άλλη αιτία: Η διάλυση της ΕΣΣΔ δημιούργησε ξαφνικά ένα τεράστιο γεωοικονομικό κενό που έσπευσε το παγκόσμιο κεφάλαιο να το καλύψει και να αξιοποιήσει τις ιδιαιτερότητές του (φθηνές πρώτες ύλες και φθηνή εργασία), εγκαταλείποντας τις ευημερούσες δυτικές κοινωνίες. Εκεί ας αναζητηθεί η αποβιομηχάνιση των μεσοδυτικών πολιτειών των ΗΠΑ που ψήφισαν τον Τραμπ, εκεί οφείλεται η ανεργία στην Ευρώπη και η ακροδεξιά στροφή. Υπάρχει βέβαια και μια τρίτη αιτία: Όσο η ζήτηση μειώνεται στη Δύση, λόγω της αύξησης της ανεργίας και της συρρίκνωσης του κράτους πρόνοιας, το κεφάλαιο, με τις πολιτικές λιτότητας στο όνομα της δημοσιονομικής εξυγίανσης αναπληρώνει τις απώλειές του συσσωρεύοντας πλούτο μέσω της υπεξαίρεσης κοινωνικών κατακτήσεων που αποτελούσαν τις σταθερές της ευημερίας στη Δύση. Τα πάντα βαθμιαία ιδιωτικοποιούνται. Για να φθάσουμε έτσι σε σημείο ώστε ο διάσημος οικονομολόγος Σαμίρ Αμιν, το 2015 σε συνέντευξη του, να μας υπενθυμίσει ότι «όπως είπε κάποτε με κάθε ειλικρίνεια, ο κεντροδεξιός πρόεδρος της Γαλλίας Ζισκάρ ντ’ Εστέν, η Ευρωπαϊκή ενοποίηση καθιστά τον σοσιαλισμό παράνομο. Σήμερα, πρόσθεσε ο Αμίν, παράνομος στο πλαίσιο της Ε.Ε., είναι όχι μόνο ο σοσιαλισμός αλλά και ο κευνσιανισμός». Πως μπορούμε λοιπόν να παραμείνουμε ενωμένοι την επομένη της επιδημίας;
Η επιδημία του κορωνοιού επέβαλε την τηλεργασία και το ηλεκτρονικό εμπόριο που προφανώς θα επικρατήσουν και μετά την αντιμετώπιση του ιού. “Διότι οι κρίσεις είναι περίοδοι μετασχηματισμού και στη διάρκειά τους το κεφάλαιο επινοεί εκ νέου τον εαυτό του και μετασχηματίζεται …ώστε να σταθεροποιεί την αναπαραγωγή του”. Θα αυξηθεί όμως η ανεργία και η μετανάστευση των νέων ενώ λόγω της τηλεργασίας που απομονώνει τους εργαζόμενους θα εκμηδενιστούν οι συλλογικές αντιδράσεις τους. Ο Martin Ford σημειώνει ότι ως αποτέλεσμα της εκθετικής ανάπτυξης της δύναμης των υπολογιστών, «υπάρχει κίνδυνος ολόκληρες παραδοσιακές κατηγορίες εργασιών να αυτοματοποιηθούν σε μεγάλο βαθμό στο όχι μακρινό μέλλον». Η άποψη, σημειώνει, ότι οι νέες τεχνολογίες δημιουργούν θέσεις με ρυθμό που θα αντισταθμίζει αυτές τις απώλειες θέσεων εργασίας «είναι καθαρή φαντασίωση» Η επιδημία του κορωνοιού μια μέρα θα αντιμετωπιστεί. Όμως η νέα πραγματικότητα που θα μας κληρονομήσει θα αποκαλύψει ένα εργασιακό τοπίο δυσμενέστερο του πρόσφατου παρελθόντος που διέλυσε η επιδημία. Διότι το κεφάλαιο ενσωμάτωσε ήδη σε λίγες μέρες την τεχνολογική εξέλιξη ενώ η κυβέρνηση θα παραμένει δέσμια των νεοφιλελεύθερων εμμονών της.
