Στην συνέντευξη τύπου που παραχώρησαν οι βουλευτές Έβρου του ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τον πρόεδρο του ΟΛΑ προσπάθησαν να παρουσιάσουν το μαύρο άσπρο, δηλαδή τη φιλομονοπωλιακή πολιτική και την ιδιωτικοποίηση ως πολιτική που οδηγεί στην ανάπτυξη προς όφελος του λαού.
Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξαν να κάνουν μια εύκολη κριτική στις θέσεις της ΝΔ εμφανίζοντας την δική του παραχώρηση ως “φιλολαϊκή” επειδή είναι δήθεν “υποπαραχώρηση”, με τον εκάστοτε οργανισμό λιμένος να διατηρεί την ιδιοκτησία του λιμανιού.
Και σε αυτό το θέμα φαίνεται ξεκάθαρα η στρατηγική σύγκλιση των αστικών κομμάτων. Η ΝΔ καταψήφισε το νομοσχέδιο, χωρίς να κρύβει την αμηχανία της που και εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ της πήρε την μπουκιά από το στόμα, ασκώντας άσφαιρη κριτική στην κυβέρνηση για τον τρόπο που προωθεί την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, μιλώντας για «ευκαιριακές επιλογές» και για καθυστερήσεις «στις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές». Αντίστοιχη ήταν η κριτική που άσκησε και το ΚΙΝΑΛ, που εγκαλεί την κυβέρνηση για το τέλος του 5%, «επειδή δεν είναι ελκυστικό για τους επενδυτές».
Πέραν του προπαγανδιστικού χαρακτήρα και της προσπάθειας εμφάνισης ανύπαρκτων διαχωριστικών γραμμών από τη ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ συγκαλύπτει πως η μέθοδος της υποπαραχώρησης δραστηριοτήτων και όχι ολόκληρου του λιμανιού είναι -υπό συνθήκες- ευνοϊκότερη για το μεγάλο κεφάλαιο:
– Το κεφάλαιο ιεραρχεί σε ποιες δραστηριότητες θα επενδύσει κάθε φορά. Έτσι, τα κερδοφόρα φιλέτα θα γίνουν αντικείμενο επενδύσεων και εκμετάλλευσης, ενώ όλες οι υπόλοιπες δραστηριότητες, που μπορεί να είναι απαραίτητες για τα λαϊκά στρώματα, θα μείνουν στον έλεγχο του οργανισμού λιμένος, ο οποίος ταχύτατα θα εμφανίσει ζημιές και θα απαιτείται η χρηματοδότηση του από τις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων της περιοχής.
– Η εκχώρηση της χρήσης δραστηριοτήτων και η διατήρηση της γης ή άλλων υποδομών στην ιδιοκτησία του δημοσίου, ελαττώνει σημαντικά το απαιτούμενο τίμημα, αφού το κεφάλαιο απλά “νοικιάζει” τον εξοπλισμό και τη γη και δεν τον “αγοράζει”.
– Ο ανταγωνισμός μεταξύ των μεταφορικών ομίλων απαιτεί ορισμένες υποδομές να βρίσκονται σε ουδέτερα χέρια για να διασφαλίζεται πως δεν θα έχει κάποιος αποφασιστικό πλεονέκτημα. Έτσι, ο κρατικός χαρακτήρας σε κάποιο τμήμα κομμάτι από ένα λιμάνι, όχι απλά δεν αλλάζει την πορεία απελευθέρωσης των μεταφορών, που υλοποιεί σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είναι σε ορισμένες περιπτώσεις, απαραίτητη προϋπόθεσή του.
Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ανέφεραν ότι διασφαλίζονται τα συμφέροντα των εργαζομένων. Αλήθεια δεν έχουν ακούσει τίποτα για το τι συμβαίνει με τους εργαζόμενους στην COSCO στο λιμάνι του Πειραιά, για τους όρους δουλειάς της πλειοψηφίας των ναυτεργατών, αντίστοιχα με τους εργαζόμενος στα αεροδρόμια που ιδιωτικοποιήθηκαν; Μπορούν να μιλάνε για προστασία των εργαζομένων όταν διατηρούν ολόκληρο νομοθετικό οπλοστάσιο ενάντια στα δικαιώματα των εργαζομένων;
Μεγάλα μεταφορικά μονοπώλια, του εσωτερικού και του εξωτερικού, προσδοκούν να ελέγξουν τα λιμάνια, γενικότερα τις μεταφορικές υποδομές, εμπορευμάτων και ανθρώπων, για να εκμεταλλευτούν τη γεωστρατηγική θέση της χώρας και την σημαντική αύξηση του τουριστικού ρεύματος και παράλληλα να επενδύσουν κερδοφόρα τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαιά τους. Αυτή είναι η ουσία της πολιτικής της εμπορευματοποίησης – ιδιωτικοποίησης των λιμενικών υποδομών, που υλοποιεί κάθε αστική κυβέρνηση, ακολουθώντας τις οδηγίες της ΕΕ, και προωθεί τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτή η πολιτική έχει δραστικές αρνητικές συνέπειες για τα λαϊκά στρώματα. Οδηγεί στη δραστική αύξηση του κόστους των μεταφορών, σε βάναυσες εργασιακές συνθήκες για τους εργαζόμενους, ενώ ο τρόπος μετακίνησης εμπορευμάτων και προσώπων καθορίζεται από μια χούφτα μονοπωλιακούς ομίλους, που ελέγχουν που και πότε θα κατευθύνεται ο τουρισμός, οι εμπορευματικές ροές κ.ά.
Από την άλλη, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν έβγαλαν άχνα για τη δράση του ΝΑΤΟ στο λιμάνι της Αλεξ/πολης. Ο νέος γύρος εκχώρησης λιμένων εντάσσεται στην περιβόητη πολιτική του “γεωπολιτικού μεντεσέ”, δηλαδή στην πολιτική σημαιοφόρου του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή. Ο έλεγχος των λιμενικών υποδομών συνδέεται με τη δεδομένη κατεύθυνση των ΗΠΑ αφενός για μετατροπή της Ελλάδας σε ένα μεγάλο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο με πολλές νέες βάσεις και αφετέρου με την ανάγκη ανακοπής του κινέζικου σχεδίου για αξιοποίηση της χώρας ως δρόμου μεταφοράς εμπορευμάτων. Η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ εμπλέκει τη χώρα βαθύτερα στο κουβάρι των γεωπολιτικών αντιθέσεων, αποκαλύπτοντας την αντιφατικότητα των αστικών σχεδίων, που από τη μία σκοπεύουν στην αξιοποίηση της χώρας ως δρόμου μεταφοράς εμπορευμάτων, ενώ από την άλλη υπηρετούν πρόθυμα τα ΝΑΤΟικά σχέδια.
Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα, δεν είπαν τίποτα για το γεγονός ότι με νόμους και της σημερινής κυβέρνησης λειτουργούν 140 «σαπάκια» με όποιο κίνδυνο για τη δημόσια υγεία και την περιοχή μας σε περίπτωση ναυαγίου ή άλλου «ατυχήματος» όπως πρόσφατα ζήσαμε στον Σαρωνικό.
Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξαν επίσης να κάνουν μια εύκολη κριτική στην θέση για παραμονή του λιμανιού σε δημόσιο έλεγχο λέγοντας χαρακτηριστικά ότι κρατικό λιμάνι σημαίνει αυτό που είναι σήμερα, εννοώντας αναξιοποίητο, χωρίς απαραίτητες υποδομές, κτλ. Το ΚΚΕ όμως δεν κάνει κριτική με βάση το καπιταλιστικό κράτος του χθες, μιλώντας γενικά και αόριστα για ένα δημόσιο, κρατικό λιμάνι. Η αξιοποίηση της σημαντικής γεωστρατηγικής θέσης της χώρας και των ευρύτατων λιμενικών υποδομών, προς όφελος του λαού, απαιτεί ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της οικονομίας και της εξουσίας. Απαιτεί την κοινωνικοποίηση του συνόλου των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, απαιτεί τον ριζικά διαφορετικό δρόμο της εργατικής εξουσίας.
Η προώθηση της ιδιωτικοποίησης των λιμανιών αποδεικνύει για μια ακόμα φορά πως το αστικό κράτος προωθεί μόνο εκείνες τις λύσεις που έχει ανάγκη το μεγάλο κεφάλαιο για να διασφαλίσει την κερδοφορία του, σε βάρος των λαϊκών δικαιωμάτων. Αποδεικνύει την αυταπάτη της δυνατότητας μιας δήθεν “φιλολαϊκής” διαφορετικής διαχείρισης της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Αποδεικνύεται περίτρανα η ανάγκη, οι εργαζόμενοι να βγουν μπροστά, να μην «τσιμπήσουν» στις κάθε λογής «αναπτυξιακές» υποσχέσεις που ακούν από το κεντρικό και το τοπικό κράτος. Να αντισταθούν στη νέα επιδείνωση της ζωής τους, να αντιπαλέψουν την αστική πολιτική σε κάθε επίπεδο.
Αποδεικνύεται η ανάγκη αποφασιστικής ενίσχυσης του ΚΚΕ στις επερχόμενες εκλογές, ως προϋπόθεσης ανασύνταξης του κινήματος και οργάνωσης της λαϊκής αντεπίθεσης.
