Η Ελληνική υποχωρητικότητα στον υβριδικό πόλεμο της γείτονος.
Την Κυριακή 4/6/2023,γεννέθλιο ημέρα της ιδρύσεώς της, η νεωτέρα πόλη της Ελλάδος, η Ορεστιάδα, εόρταζε τα 100 χρόνια της με μία υπέροχη μουσική εκδήλωση. Χορωδία με συνοδεία ορχήστρας, απέδιδε εξαιρετικά τραγούδια, από τις αλησμόνητες πατρίδες.( Λίγοι μαέστροι ,έχουν την ικανότητα να εκμαιεύσουν τον πόνο την λύπη και την ελπίδα των εκδιωχθέντων από τις πατρογονικές εστίες Θρακών, μέσω αυτών των τραγουδιών, όσο ο χοράρχης Βασίλης Παπαμιχαήλ ,εγγονός προσφύγων της Ανατολικής Θράκης). Λίγα χιλιόμετρα μακριά από την πόλη, σε περιοχή του Δήμου της, στο χωριό Μαράσια, δυνάμεις του στρατού και της αστυνομίας, τη παρουσία του ΕΕΣ και πλήθους τηλεοπτικών καμερών των μεγάλων τηλεοπτικών δικτύων, απεγκλώβιζαν ενενήντα ένα λαθρομετανάστες, από νησίδα του ποταμού. Την ανάγκη απεγκλωβισμού, εκουσίως εγκλωβισθέντων, από νησίδα ανήκουσα σε Ελλάδα και Τουρκία, κανείς δεν δύναται να την κατανοήσει. Όπως δεν κατανοείται και η απουσία πλωτών μέσων περιπολούντων με συνοριοφύλακες, ιδιαιτέρως τις περιόδους που οι λαθρομετανάστες ,λόγω των ευνοϊκών καιρικών συνθηκών, αποφασίζουν και τολμούν την παράνομη είσοδό τους στην χώρα. Κάπου εδώ αποκαλύπτεται και το διαρκές πρόβλημα που θα υπάρχει, ακόμη και αν ο περίφημος φράχτης, καλύψει κάποτε τα 203Km των ακτών του ποταμού Έβρου. Μόνη λύση προβάλλει η αποστολή του μηνύματος εν τη πράξει σε όλους τους εμπλεκομένους με τον λαθροεποικισμό. Ουδείς γίνεται αποδεκτός, εισερχόμενος από μη επίσημες εισόδους της χώρας. Αυτό που ισχύει σήμερα, δεν λέγεται φύλαξη των συνόρων, αλλά συγκεκαλυμμένη αποδυνάμωση της Εθνικής κυριαρχίας. Αλήθεια σε ποια πολιτισμένη χώρα του κόσμου, μπορεί ανεπιθύμητος επισκέπτης, να εκβιάζει για την είσοδό του και να γίνεται αποδεκτός με ανοιχτές αγκάλες ; Ποίος ο λόγος των στρατιωτικών πανάκριβων εξοπλισμών, εφ όσον υπάρχει αποδοχή και συνδρομή στην παραβίαση των συνόρων της Χώρας, από αγνώστου προελεύσεως και αδιευκρινίστων προθέσεων εισβολείς ; Ποίος εξεχώρησε αυτό το δικαίωμα στους νύν υπηρεσιακούς κυβερνήτες; Μέχρι πότε θα εθελοτυφλεί η πολιτεία στα κελεύσματα των ΜΚΟ, στους πέραν του ποταμού επιδόξους εισβολείς στην πατρίδα μας; Απλές ερωτήσεις που επιβάλλεται να απαντηθούν από τους αρμοδίους, ιδιαιτέρως από τον εντέλοντα την εκκένωση της νησίδος, αλλά και από τον ΥΠΕΞ που διαβεβαίωνε ότι επρόκειτο να προβεί σε <συνεννόηση με την απέναντι πλευρά>. Επιβάλλεται να διευκρινισθεί η άδεια τηλεοπτικής καλύψεως από πλήθος ανταποκριτών μεγάλων τηλεοπτικών δικτύων, σε τι αποσκοπούσε. Μήπως στο να σταλεί το μήνυμα στους άρχοντες της Νέας Τάξεως και εμπνευστές της μετακινήσεως των πληθυσμών, ιδιαιτέρως για να πληγούν κράτη Έθνη όπως η Ελλάδα, ότι όλα γίνονται συμφώνως των εντολών τους; Ή για να κληθούν και άλλοι να έλθουν στο <κράτος ξέφραγο αμπέλι>; Ένα κράτος που δεν σέβεται την βούληση των πολιτών του, δεν τους εξασφαλίζει ασφάλεια ως υποχρεούται, αλλά ικανοποιώντας την νοσηρή πρακτική της παγκοσμίου ανακατατάξεως πληθυσμών, παρέχει ασφάλεια και συνθήκες υγιούς διαβιώσεως ,σε όσους παραβιάζουν τα σύνορα του.
Είναι ειλικρινώς δύσκολο ,να προσεγγισθεί ένα τέτοιο θέμα, πόσο μάλλον, όταν η δημοκρατικώς κατοχυρωμένη ασφάλεια του πολίτου εντός της χώρας του ,είναι διάτρητη. Όταν καταστρατηγούνται οι αρχές Δικαίου και η ισχύουσα νομοθεσία από τους διακινητές, όταν το οργανωμένο κράτος, δεν επιβάλλει τον τερματισμό της <λαθροδιακίνησης>, με την εκδίωξη των ΜΚΟ από την Ελληνική επικράτεια, φαντάζει υποκριτικό, να διώκονται συνοριοφύλακες για διευκόλυνση λαθρομεταναστών. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεως, επιβάλλεται να είναι αυστηρή η τιμωρία τους ,εάν αποδειχθεί η διάπραξη από αυτούς του εγκλήματος για το οποίο κατηγορούνται. Για το έγκλημα όμως της Κυριακής ,ποιος θα τιμωρηθεί; Άλλωστε με άνωθεν εντολή, έγινε η περισυλλογή των παραβιαστών των συνόρων…παρουσία πάντοτε των φιλοστόργων για τους παρανόμως εισελθόντες , υπαλλήλων των ΜΚΟ.
Ενώ όμως συμβαίνουν αυτά τα εξαιρετικού ενδιαφέροντος γεγονότα στον Έβρο, με διεθνή ειδησεογραφική κάλυψη, η φωνή μια Ελληνίδος Πομάκας,της Αϊσέ Ιμάν, αποσιωπείται εσκεμμένως από τα ΜΜΕ. Εδώ και πολλά χρόνια , αγωνίζεται με άλλους Πομάκους διεκδικώντας να ζη στην Πατρίδα της- μας, ως ελεύθερη Ελληνίδα πληρώνοντας υψηλό τίμημα. Να προστατεύεται από τους διαρκείς εκβιασμούς του Τουρκικού προξενείου στην Θράκη. Να μπορεί να υψώνει στο μπαλκόνι της την Ελληνική σημαία, χωρίς να την λιντσάρουν οι ομόθρησκοί της, έμμισθα ενεργούμενα του Τουρκικού προξενείου. Είναι ευρέως γνωστό ,ότι το προξενείο λειτουργεί ως φίδι δηλητηριώδες στην καρδιά της Ελληνικής επικρατείας, απευθύνεται και καθοδηγεί Έλληνες πολίτες, σε ανθελληνικές ατραπούς, απειλεί και τιμωρεί τους μη υπακούοντες Πομάκους και η Ελληνική πολιτεία, αδιαφορεί ή τουλάχιστον δεν πράττει τα αυτονόητα για την προστασία τους. Κανείς δεν φρόντισε να γνωρίσουν οι Έλληνες την Αϊσέ, να ενημερωθούν για τους αγώνες που δίνει από μικρή για να επιβιώσει με την Ελληνικότητα της στολίδι . Εκδιώχθηκε από τον τόπο διαμονής της ,στα ορεινά Πομακοχώρια της Ξάνθης, καταδιώκεται όπου βρίσκεται, η υγεία της κλονίσθηκε, επειδή είναι Ελληνίδα και δεν αποδέχεται να την μεταβάλλουν σε Τουρκάλα οι άνθρωποι του προξενείου. Έχει κατ΄ επανάληψη διαδηλώσει για την ανθελληνική του δράση. Ακτίνα ελπίδος, μετά από πολλών χρόνων ανοχή της εγκληματικής πρακτικής του προξενείου στην Θράκη, από την συντεταγμένη Πολιτεία, η δέσμευση του τέως πρωθυπουργού, ότι αν επανεκλεγεί, θα πράξει τα αυτονόητα για να προστατεύσει τους Έλληνες υπηκόους, από τις πέραν πάσης αρχής Δικαίου και λειτουργίας προξενικών αρχών, δράσεις του προξενείου. Εν αναμονή.
Η χώρα διάγει παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, λόγω του εκλογικού συστήματος. Δίδεται λοιπόν η ευκαιρία στους Έλληνες να απαιτήσουν από τους πολιτικούς αρχηγούς, καθώς και από τους πολλούς εμφανισθέντες κομματικούς αρχηγούς του λεγομένου <Πατριωτικού χώρου>, να τοποθετηθούν με θέσεις ,για τα μείζονα εθνικά θέματα, για τον διαρκή εποικισμό του Έβρου και των νησιών, για την προστασία των αδελφών μας, γηγενών Θρακών- Πομάκων. Είναι οξύμωρο να ομιλούν κάποιοι για συνασπισμό κομμάτων του Πατριωτικού χώρου, άνευ κοινών θέσεων για τα μείζονα. Άλλως δικαίως θα χαρακτηρισθούν ως < εαρινή σύναξη των τρυγητών των 850.000 ευρώ>.
