Εδώ και μέρες ακούω και διαβάζω διάφορα για την ίδρυση ΚΔΑΠ ΑΜΕΑ αλλά και τη συστέγαση των παιδικών σταθμών.
Θα σας πω την δική μου άποψη σαν γονέας αλλά και σαν δημότης της Δημοτικής Ενότητας Φέρων του Δήμου Αλεξανδρούπολης
1.Έχουμε δύο κτίρια που είναι παιδικοί σταθμοί και στεγάζουν περίπου από 20 παιδιά αντίστοιχα, σύνολο 40.
Όταν πήγαινε η κόρη μου στο παιδικό ήταν 35 παιδιά σε μια αίθουσα νοικιασμενου κτιρίου, χωρίς να είναι σχεδιασμένο για παιδικό σταθμό.
Με ιώσεις , ψείρες και όλα τα υπόλοιπα εκτός του covid.
Είναι ομως και τα παιδιά που πάνε τώρα , δημοτικό , γυμνάσιο , λύκειο ( 10 χρόνια στα κοντέινερ) σε αίθουσες με 20, 22,25 παιδιά, αυτά δεν είναι ευάλωτα απέναντι στον covid, στους ιούς??
Στις παιδικές χαρές δεν έχει covid?
2.Είναι ιστορικό κτίριο , ο πρώτος παιδικός σταθμός του πρώην Δήμου Φερών. Μεγάλωσε γενιές και γενιές .
Ναι συμφωνώ απόλυτα!!!
Θα Καμαρώνω όμως σαν παγώνι, αν αυτός ο πρώτος ιστορικός σταθμός γίνει, το Πρώτο ΚΔΑΠ ΑΜΕΑ! !!!!!
Αλήθεια δεν είναι τρομερά συγκινητικό να δίνουμε ένα τέτοιο ιδιαίτερο χώρο σε ιδιαίτερους ανθρώπους και παιδιά που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από όλα τα υπόλοιπα παιδιά?
3.Είναι στο κέντρο και βολεύει τους γονείς αλλά και τα παιδιά να μην ταλαιπωρούνται.
Συμφωνώ και σε αυτό μέχρι ένα σημείο όμως!
Βλέπετε μένω στον νέο συνοικισμό όπου εκτός των 2 τελευταίων τάξεων του Δημοτικού, την πηγαινοεφερνα πάντα με το αυτοκίνητο ακόμη και για το φροντιστήριο της, τη βόλτα της κτλ.
Υπάρχουν και τα παιδιά που έρχονται από τους οικισμούς, αυτά δεν ταλαιπωρούνται? Αυτοί οι γονείς έχουν όλοι αυτοκίνητα? Έχουν χρήματα για βενζίνες? Αντιμετωπίζουν βροχές, κακοκαιρίες, χιόνια κτλ ?
Συμφωνώ δεν πρέπει να ταλαιπωρούνται τα παιδιά όχι όμως μόνο τα δικά μας παιδιά, αλλά όλα τα παιδιά!!
4.Να γίνει το ΚΔΑΠ ΑΜΕΑ αλλά όχι σε αυτό το κτίριο .
Θα ήθελα να μου πείτε ένα δημοτικό κτίριο , ισόγειο, που έχει ράμπες, που έχει αυτή τη μερική ετοιμότητα για να γίνει ΚΔΑΠ ΑΜΕΑ ?
Να γίνει νέο κτίριο , μαζί σας είμαι !!
Κάναμε πολλούς αγώνες , πολλοί γονείς μαζί με τα παιδιά μας ,για να γίνει το νέο κτίριο του Λυκείου!! Επί μια δεκαετία οι αγώνες !!
Τώρα θα μπουν τα παιδιά στο νέο λύκειο!
Ένα νέο κτίριο λοιπόν, θέλει 2-3 χρόνια μέχρι να είναι έτοιμο, άντε στη καλύτερη 1 – 2, αν υπάρχει χαρακτηρισμένο οικόπεδο!!!!!!!
Να μην γίνει λοιπόν συστεγαση και ας χαθεί η ευκαιρία που δίνεται σε αυτα τα ιδιαίτερα παιδιά να έχουν από τώρα , από αύριο , που θα έπρεπε από χθές , επιτέλους ένα χώρο δικό τους !
Να μην γίνει, να μην σταματήσει η ταλαιπωρία αυτών των ιδιαίτερων παιδιών μέσα στο δρόμο Φέρες – Αλεξανδρούπολη!
Συγχαρητήρια σε αυτούς τους γονείς είναι άξιοι που τόσα χρόνια κάνουν αγώνα κάθε μέρα για τα παιδιά τους! Παιδιά ενός άλλου θεού μέχρι τώρα !!
Αλλά ξέρετε Κακώς δεν είχαν πάρει τα ” όπλα ” μέχρι τώρα να απαιτήσουν, να γίνει το οποιοδήποτε κτίριο ΚΔΑΠ ΑΜΕΑ!! Να μας βάλουν το “μαχαίρι” στο λαιμό και να μας πουν πληρώνουμε και εμείς φόρους είμαστε και εμείς δημότες και απαιτούμε ένα από τους παιδικούς που πάνε τα παιδιά σας να δωθεί από αύριο στα δικά μας παιδιά!!!
Ειλικρινά με στεναχωρεί που άφησαν – αφήσαμε να χαθούν τόσα χρόνια!!!
Ειλικρινά με πειράζει που δεν γίναμε εμείς, οι άλλοι γονείς, μια γροθιά μαζί τους τόσα χρόνια για να γίνει! Που είμασταν τόσα χρόνια ?
Ντρέπομαι που το δικό μου παιδί είχε τα πάντα ( ακόμη και τα κοντέινερ είναι κάτι ) , αλλά αυτά τα ιδιαίτερα παιδιά δεν είχαν!
Σταματήστε λοιπόν τον “πόλεμο ” κανείς μας δεν κερδίζει!
Τα παιδιά μας χάνουν!
Εμείς χάνουμε!
Ας Δείξουμε σε αυτά τα ιδιαίτερα παιδιά, πως τους δίνουμε το καλύτερο κτίριο γιατί το αξίζουν , γιατί πρέπει να αναπληρώσουν ότι έχασαν τόσα χρόνια !!
Ίσως τελικά το όπου πέφτει εκεί καίει είναι αυτό που πρέπει να σκεφτούμε καλά αν είναι να πούμε όχι στη στήριξη αυτής της απόφασης !!
Όποιος δεν φορέσει τα παπούτσια μου δεν ξέρει τι περνάω!
Εγώ λοιπόν θέλω να τα φορέσω και να περπατήσω μαζί τους και ας κατηγορηθώ, το χαμόγελο αυτών των παιδιών θα με συντροφεύει κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ! Αλλά δεν θα συγχωρέσω ποτέ τον εαυτό μου που τόσα χρόνια δεν τους βοήθησα να απαιτήσουν να γίνει αυτός ο χώρος!
Ένα κείμενο από καρδιάς, με πολύ Αγάπη σε όλους τους γονείς! Ο καθένας μας δίνει τον δικό του αγώνα. Μα κάποιοι άλλοι γονείς δίνουν ακόμη πιο δύσκολο αγώνα!
