Με δεδομένους τους προφανείς αυτούς κινδύνους από την προωθούμενη εγκατάσταση αλλοδαπών ΑΕΙ στη χώρα και τη λειτουργία αυτών νομοτελειακά σε βάρος των περιφερειακών δημόσιων Πανεπιστημίων, το νομοσχέδιο προτάσσει για επικοινωνιακούς σκοπούς διατάξεις για την αποκαλούμενη «ενίσχυση» ιδίως του ΔΠΘ, αλλά και γενικότερα των δημοσίων ΑΕΙ.
Και όσον μεν αφορά στην υποτιθέμενη «ενίσχυση» του ίδιου του ΔΠΘ, πρόκειται για απλό ευφημισμό, καθόσον οι διατάξεις εξαντλούνται στην ενσωμάτωση σε αυτό τμημάτων πρώην τεχνολογικών ιδρυμάτων (ΤΕΙ) της χώρας, που αρχικά αναβαθμίστηκαν σε ΑΕΙ και στη συνέχεια μάλλον η διαχείρισή τους αποτέλεσε «βάρος» για άλλους φορείς. Αντιθέτως, δεν λαμβάνεται καμία μέριμνα για την ενίσχυση των υφιστάμενων Σχολών του Δ.Π.Θ. με επαρκές διοικητικό προσωπικό, για την πλήρωση του πλήθους κενών θέσεων μελών Δ.Ε.Π. της τελευταίας δεκαετίας, για την ενίσχυση των βιβλιοθηκών και των ψηφιακών και άλλων ερευνητικών εργαλείων τους, καθώς και για την αναβάθμιση των φοιτητικών εστιών και τη στήριξη των φοιτητών της ακριτικής αυτής περιοχής.
Όσον αφορά δε στην επικαλούμενη ενίσχυση των δημόσιων ΑΕΙ γενικότερα, απλή ανάγνωση των διατάξεων του νομοσχεδίου καταδεικνύει ότι ο νομοθέτης εξαντλεί τη φροντίδα του και πάλι σε συνήθεις αλλαγές των διαδικασιών ανάδειξης των πανεπιστημιακών οργάνων και γενικότερα στη διοικητική γραφειοκρατία των Πανεπιστημίων και ελάχιστα ενδιαφέρεται για την ουσία της ερευνητικής, διδακτικής και εν γένει ακαδημαϊκής αποστολής και για την ενίσχυσή τους.
