Με πρωτοβουλία της «Ένωσης Πολιτιστικών Φορέων Έβρου» (Ε.ΠΟ.Φ.Ε.) και σε στενή συνεργασία με τους Συλλόγους–Μέλη της και με την υποστήριξη των τοπικών Θεσμικών Αρχών, ως απόδοση ελαχίστου Φόρου Τιμής στα Θύματα της Γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού τιμήθηκε για 7η συνεχόμενη χρονιά , το Μαύρο Πάσχα των Θρακών 1914
Το πρωί της Κυριακής την ίδια μέρα και ώρα στα Ηρώα: της Αλεξανδρουπολης , της Ορεστιάδας , του Διδυμοτείχου και του Σουφλίου τελέσθηκε ταυτόχρονα Επιμνημόσυνη Δέηση για τα θύματα της Γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού και κατάθεση στεφάνου από τις Αρχές και τους Συλλόγους
Η διοργάνωση πραγματοποιήθηκε από την “Ένωση Πολιτιστικών Φορέων Έβρου” (Ε.ΠΟ.Φ.Ε.) , Υπό την αιγίδα: της Ιεράς Μητροπόλεως Αλεξανδρουπόλεως, Τραϊανούπολεως & Σαμοθράκης , της Ιεράς Μητροπόλεως Διδυμοτείχου, Ορεστιάδας & Σουφλίου , της Περιφέρειας Α.Μ.Θ./Περιφερειακής Ενότητας Έβρου και με την υποστήριξη : του Δήμου Αλεξανδρούπολης , του Δήμου Διδυμοτείχου , Δήμου Ορεστιάδας , του Δήμου Σουφλίου
ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΔΩ
6η ΑΠΡΙΛΙΟΥ – ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΘΡΑΚΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
Ήταν 6 Απριλίου 1914 Κυριακή του Πάσχα, όταν ξεκίνησε ένας από τους μεγαλύτερους διωγμούς Ελλήνων του 20ου αιώνα, αυτός των Θρακών.
Η Ανατολική Θράκη βρισκόταν στην κατοχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με έντονη την παρουσία των Θρακών, αριθμώντας περίπου 300.000 Έλληνες. Η παρουσία των Ελλήνων στην περιοχή ενοχλούσε τους Τούρκους, οι οποίοι επιθυμούσαν την απομάκρυνσή τους για να αποκτήσουν τον πλήρη έλεγχο της περιοχής.
Ενέργειες όπως ο εμπορικός αποκλεισμός, βαριά φορολογία, λεηλασίες και τρομοκρατικές επιθέσεις, προηγήθηκαν όλο αυτό το διάστημα για την απαλοιφή του Ελληνικού στοιχείου. Οι τακτικές τους επικεντρώθηκαν σε όλη την Θρακιώτικη περιφέρεια όπως την Ανδριανούπολη, την Αρκαδιούπολη αλλά και την Βιζύη όπου υπήρχε μεγάλος αριθμός Ελληνορθόδοξων κατοίκων. Παρόλο των εξαντλητικών αυτών μέτρων από τους Τούρκους, οι Θράκες παρέμειναν στον τόπο τους. Γεγονός που τους οδήγησε να εντείνουν τα μέτρα με δολοφονίες, ομαδικές σφαγές, βασανιστήρια, εκτοπισμούς και ένταξη σε τάγματα εργασίας.
H 6η Aπριλίου 1914 σηματοδότησε την απαρχή των συστηματικών διώξεων σε βάρος του Θρακικού Eλληνισμού από τους Tούρκους, αναγκάζοντας τους Θρακιώτες να εγκαταλείψουν εν τέλει την Ανατολική Θράκη. Ήταν Kυριακή του Πάσχα, αυτού που στη μνήμη των Θρακιωτών έμεινε ως «ΤΟ MΑΥΡΟ ΠΑΣΧΑ».
Συνολικά, 232.000 Θρακιώτες εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές εστίες τους και να καταφύγουν στην ελεύθερη Ελλάδα, αλλά και σε χώρες του εξωτερικού. Άλλοι 96.000 οδηγήθηκαν στην Μικρά Ασία σε τάγματα εργασίας. Από αυτούς, με τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου πολέμου, επέστρεψαν στις εστίες τους μόνο 50.000. Οι υπόλοιποι 46.000 πέθαναν από τις ασθένειες, τον υποσιτισμό και τις κακουχίες.
Τις απαρχές βέβαια των διωγμών του Θρακικού Ελληνισμού τις βρίσκουμε στο χώρο της Βόρειας Θράκης (Ανατολικής Ρωμυλίας) το 1906. Τότε που οι Βούλγαροι με την εθνικιστική τους μανία οργάνωσαν τις σφαγές και τις διώξεις στην Αγχίαλο και σε άλλες πόλεις σε βάρος του ελληνικού στοιχείου που εξανάγκασαν πολλούς Έλληνες να καταφύγουν στην τουρκοκρατούμενη Ανατολική και Δυτική Θράκη και οι περισσότεροι στην ελεύθερη Ελλάδα.
Στο 7ο Παγκόσμιο Συνέδριο Θρακών που πραγματοποιήθηκε στο Διδυμότειχο τον Ιούνιο 2006, αποφασίστηκε η καθιέρωση της 6ης Απριλίου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού.
