Η περίοδος μεταξύ του “τόπου εξορίας” και της “αποθήκης ψυχών” για τον Έβρο, εάν και μακρά, δεν έχει να επιδείξει κάτι σπουδαίο, αυτό βέβαια αν συνέβαινε δεν είμαστε σε αυτό το σημείο.

Αντί να συζητάμε την επανασύνδεση με τον ιστορικό μας χώρο, αυτόν της νοτιοανατολικής Ευρώπης, παρακολουθούμε την δημογραφική κατάρρευση λες και είναι καιρικό φαινόμενο. Αντί να να συζητάμε για ανάπτυξη αυτού του ευλογημένου τόπου, παρακολουθούμε την τεράστια νέα δομή φιλοξενίας προσφύγων στο Φυλάκιο της Ορεστιάδας και τον πανάκριβο φράχτη, τα μοναδικά έργα του κ. Μητσοτάκη και της κυβέρνησης του στον Έβρο.

Η γεωστρατηγική θέση της περιοχής μας μπορεί να δίνει τεράστιες δυνατότητες, εμείς, ως κοινωνία , ακούμε τον κ. Μητσοτάκη να λέει ότι είμαστε το προκεχωρημένο φυλάκιο της δύσης και φυλάμε τα Ευρωπαϊκά σύνορα, χωρίς καμία αντίδραση.

Αφού λοιπόν είμαστε τα σύνορα της Ευρώπης και έχουμε την ευθύνη της φύλαξης τους , πρέπει να έχουμε κάποιο αντιστάθμισμα για αυτή την υπηρεσία που προσφέρουμε.

Και επειδή θωράκιση των συνόρων χωρίς ανάπτυξη,με φράχτες και δομές φιλοξενίας προσφύγων, δεν μπορεί να υπάρξει, πρέπει να την σχεδιάσουμε το μέλλον αυτού του τόπου, εάν πραγματικά μας ενδιαφέρει η συνέχεια του με το σημερινό καθεστώς.

Πρώτη προτεραιότητα πρέπει να είναι η αναζωογόνηση της υπαίθρου, η οποία είναι φυσικά,άρρηκτα συνδεδεμένη με την αγροτική οικονομία.

Προφανώς και πρέπει να υπάρχει συνολικά σχέδιο για την ανάπτυξη του Έβρου της Θράκης και ένα καλό εργαλείο είναι το πόρισμα του ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ στα πλαίσια της διακομματικής επιτροπής.

Εγώ όμως θέλω να καταθέσω συγκεκριμένη πρόταση ,για “Ειδικό Σχέδιο Αγροτικής Ανάπτυξης του Έβρου” πέρα της ΚΑΠ,την οποία πρέπει να επαναδιαπραγματευτεί συνολικά η χώρα.

Την ανάγκη αυτή δημιουργεί η γεωγραφία και για αυτό έχει μόνιμα χαρακτηριστικά. Αναφέρομαι σε μονιμότητα, γιατί αυτό το σχέδιο δεν πρέπει να έχει τα χαρακτηριστικά της Θεσσαλίας, όπου αυτή η ανάγκη δημιουργήθηκε από έκτακτα καιρικά φαινόμενα.

Επίσης αυτή η πρόταση δεν έχει καμία σχέση με αυτό που ονομάζουν οι κυβερνώντες “Ανασυγκρότηση του Έβρου” που ουσιαστικά είναι αποκατάσταση ζημιών που προκλήθηκαν από τις καταστροφικές πυρκαγιές του περασμένου καλοκαιριού.

Το “Ειδικό Σχέδιο Αγροτικής Ανάπτυξης του Έβρου” πρέπει να λαμβάνει σοβαρά τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που έχει η περιοχή μας , κλιματολογικά και εδαφολογικά. Προφανώς ο σχεδιασμός θα πρέπει να περιλαμβάνει τις υποδομές, όπου δυστυχώς υπάρχουν πολλές ανάγκες, π.χ. στον εύφορο κάμπο του χωριού μου, του Τυχερού, η άρδευση γίνεται από αποστραγγιστικά κανάλια.

Η αναβίωση ιστορικών καλλιεργειών,που παλαιότερα συνεισέφεραν τα μέγιστα στην τοπική οικονομία και εισαγωγή νέων με οργανωμένο τρόπο, μπορούν να αλλάξουν την σημερινή κατάσταση.Επίσης νέες καλλιέργειες που μπορούν να ευδοκιμήσουν στον Έβρο, πρέπει να εισαχθούν οργανωμένα για να υπάρξει επιτυχία, να μη ξεχνάμε ότι μεμονωμένες προσπάθειες από αγρότες έχουν γίνει και γίνονται, με τις πιθανότητες επιτυχίας να είναι όμως ελάχιστες.

Πρεπει να αναδείξουμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που έχει η κάθε περιοχή και τα προϊόντα που μπορούν να αποκτήσουν brand name.

To Ελαιόλαδο της Μάκρης ήδη έχει γίνει Π.Ο.Π και το πεπόνι “Χρυσή Κεφαλή “ Τυχερού βρίσκεται στο τελικό στάδιο για να το κάνει. Στις Φέρες τα μοσχάρια που εκτρέφονται στο ΔΕΛΤΑ του Έβρου έχουν μια μοναδική ποιότητα που μπορεί να δημιουργήσει ζήτηση η οποία θα αυξήσει και την παραγωγή, κάτι που σημαίνει ότι μπορεί να δημιουργήσει και νέους κτηνοτρόφους. αυτό βέβαια προϋποθέτει ένα ολοκληρωμένο ΕΘΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ το οποίο θα εξασφαλίζει και την βιωσιμότητα.

Η τεράστια ιστορία του Μεταξιού στο Σουφλί, δεν επιτρέπει καμία άλλη σκέψη εκτός από την ανάπτυξη της Σηροτροφίας και της σύνδεσης της με τον τουρισμό, αξιοποιώντας τα παλιά “Κουκουλόσπιτα” που υπάρχουν στην Μεταξένια πόλη.

Διδυμότειχο και Τρίγωνο έχουν αναπτύξει την καλλιέργεια Οπωροκηπευτικών με μονάδες μεταποίησης, το σκόρδο της Βύσσας επίσης είναι ξεχωριστό με μεγάλη παράδοση.

Μπορούν, κατα την άποψη μου, να δημιουργηθούν δύο “Αγροτικά Κέντρα” στον Έβρο, το ένα στο βόρειο τμήμα του με έδρα την Ορεστιάδα και ένα στο νότιο με έδρα στις Φέρες. Τα δύο αυτά κέντρα θα συνδεθούν με τις αντίστοιχες διευθυνσεις αγροτικής οικονομίας και θα αναλάβουν την εκτέλεση του σχεδίου, είναι προφανές ότι θα πρέπει να στελεχωθούν με κατάλληλο επιστημονικό προσωπικό.

Η πρώτη χρηματοδότηση του σχεδίου αυτού πρέπει να γίνει με εθνικούς πόρους, ισόποσο με τα χρήματα της επέκτασης φράχτη, δηλαδή 100 εκ ευρω.

Σε 2η φάση φυσικά πρέπει να ζητηθεί χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση γιατί η θωράκιση των συνόρων της μπορεί να γίνει μόνο με ανάπτυξη.

H μελέτη για αυτό το σχέδιο, πρέπει να ανατεθεί στο Πανεπιστήμιο της Ορεστιάδας, στο τμήμα Αγροτικής Ανάπτυξης.

ΥΓ Η τοπική αυτοδιοίκηση μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο αν δημιουργηθούν “Αγροτικοί Δήμοι” , έχω γράψει για το θέμα, το οποίο βέβαια αφορά όλη την περιφέρεια της χώρας και όχι μόνο τον Έβρο.

Αγροτικοί Δήμοι και Αγροτοπόλεις – Ανάγκη για μια άλλη αυτοδιοίκηση

Τυχερό Φλεβάρης 2024

Σπύρος Δέδογλου

Μέλος Κ.Ε ΣΥΡΙΖΑ.ΠΣ και μέλος τμήματος Αγροτικής Ανάπτυξης.

Προηγούμενο άρθροH αλαζονεία της έπαρσης (γράφει η Μαρία Ι. Γιαλαμά)
Επόμενο άρθροΤα τουρκικά F-16 και η Διακήρυξη Φιλίας των Αθηνών (γράφει ο Λάζαρος Καμπουρίδης, Αντιστράτηγος ε.α.)