ΟΙ ΔΗΜΟΙ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΥΓΕΙΑΣ

Με διατάξεις σε νόμο, που ψηφίστηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2016, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ μεταφέρει ουσιαστικά, την ευθύνη της λειτουργίας των δημόσιων μονάδων υγείας στην Τοπική Διοίκηση α’ και β’ βαθμού, απαλλάσσοντας σταδιακά  το κράτος από την υποχρέωση εξολοκλήρου χρηματοδότησης τους.
Σ΄αυτά τα πλαίσια αποφασίστηκε στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο Αλεξ/πολης η ίδρυση ΚΕΠ Υγείας και στον Δήμο μας με τις ψήφους και των δημοτικών συμβούλων της αντιπολίτευσης. Η Λαϊκή Συσπείρωση καταψήφισε την πρόταση της Δημοτικής Αρχής.
Ολα τα παραπάνω είναι κομμάτια του «παζλ» της παραπέρα περικοπής των κρατικών δαπανών για το σύστημα Υγείας . Εντάσσονται στις ευρωπαϊκές κατευθύνσεις και στην πολιτική και της σημερινής συγκυβέρνησης για σταδιακό περιορισμό των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού για την παροχή δωρεάν και υψηλού επιπέδου υπηρεσιών Υγείας , πολιτική που ενσωματώνει ο «Καλλικράτης» και υλοποιεί και ο Δήμος.
Ενισχύει έτσι την εμπορευματική-επιχειρηματική δραστηριότητα στον τομέα της υγείας, ολοκληρώνοντας ότι δεν πρόλαβαν οι προηγούμενες  κυβερνήσεις και συγκυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ σε όφελος των επιχειρηματικών ομίλων, κατ’ εφαρμογή  των ευρωενωσιακών οδηγιών και καταδικάζοντας τα λαϊκά στρώματα σε ακόμη μεγαλύτερη οικονομική αφαίμαξη.
Είναι ολοφάνερος ο στόχος για  περικοπή δαπανών ως και την πλήρη εξάλειψή τους από τον κρατικό Προϋπολογισμό για τον τομέα της υγείας. Ήδη οι επιχορηγήσεις στα νοσοκομεία μειώθηκαν κατά 60% από το 2009 έως το 2015.   Γι’ αυτό και οι τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, σε εξοπλισμό, φάρμακα και αναλώσιμα, που οδηγούν στο κλείσιμο περιφερειακών ιατρείων, Κέντρων Υγείας, τμημάτων και κλινικών νοσοκομείων, εργαστήριων κέντρων υγείας κ.λπ.

Στα ίδια ποσοστά υποχρηματοδότησης κινούνται και οι ΟΤΑ, σε σημείο που να μη μπορούν να καλύψουν τις λειτουργικές τους ανάγκες και φυσικά καθίσταται αδύνατη η χρηματοδότηση του τομέα υγείας σε πρωτοβάθμιο και δευτεροβάθμιο επίπεδο. Η Τοπική Διοίκηση,  που συνεπικουρεί την κεντρική εξουσία στην εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών, θα μετακυλίσει όλο αυτό το κόστος στις πλάτες των δημοτών. Αυτή τη λογική προωθεί και ο είναι ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ.
Τα λαϊκά στρώματα όχι μόνο δεν θα ανακουφιστούν από το πέρασμα στην Τοπική Διοίκηση ευθυνών για τον τομέα της Υγείας , αλλά οι συνέπειες θα είναι πολλαπλές και ιδιαίτερα αρνητικές: Περισσότερες πληρωμές, υποβαθμισμένες, κατακερματισμένες υπηρεσίες «πολλών ταχυτήτων». Αντικειμενικά, οι ΟΤΑ, επειδή τα οικονομικά τους είναι ισχνά, δεν μπορούν να χρηματοδοτούν ανάγκες των Κέντρων Υγείας , των νοσοκομείων κ.λπ. Αρα, θα επεκταθεί η λειτουργία των μονάδων Υγείας ως επιχειρήσεων ή θα αυξηθούν τα δημοτικά τέλη. Και θα πληρώνει πάλι ο λαός…
Για τη Λαϊκή Συσπείρωση θα πρέπει  η ανάπτυξη υπηρεσιών και μονάδων Υγείας  να σχεδιάζεται σε κεντρικό επίπεδο από το κράτος, σύμφωνα με τις ανάγκες που υπάρχουν και όχι σύμφωνα με το …κομπόδεμα του κάθε δήμου . Τα νοσοκομεία, οι δομές Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και το υγειονομικό προσωπικό που τις στελεχώνουν θα πρέπει να κατανέμονται στη χώρα με βάση τις δυνατότητες που προσφέρουν η επιστήμη και η τεχνολογία, τις συνολικές ανάγκες του πληθυσμού, αλλά και με βάση τις ιδιαιτερότητες (γεωγραφικές, πληθυσμιακές, κ.ά.) της κάθε περιοχής. Θα πρέπει να είναι δημόσιες υπηρεσίες, υψηλού επιπέδου και να παρέχονται σε όλους δωρεάν. Είναι απαράδεκτο και επικίνδυνο το αν ένα χωριό θα έχει γιατρό, ένας δήμος ασθενοφόρο, ένα Κέντρο Υγείας εξοπλισμό, ένα νοσοκομείο υγειονομικό υλικό, να εξαρτάται από την οικονομική «ευρωστία» της Τοπικής Διοίκησης, από τη φορομπηχτική πολιτική μέσω δημοτικών τελών, από δωρεές, φιλανθρωπίες κ.ά.
Αυτή την πολιτική, που παίζει με την ίδια μας την υγεία και τη ζωή καλούμε το λαό να μη την δεχτεί. Να διεκδικήσουμε μαζικά και δυναμικά, χωρίς άλλη καθυστέρηση, σύγχρονες, εξολοκλήρου δωρεάν και δημόσιες υπηρεσίες υγείας, για όλο το λαό, για ασφαλισμένους και ανασφάλιστους,  χωρίς προϋποθέσεις.

Προηγούμενο άρθροΣε θέση μάχης οι φορείς του Έβρου απέναντι στο ασφαλιστικό-φορολογικό νομοσχέδιο
Επόμενο άρθροΚλείδωσε το 24% για τον ΦΠΑ – Μάχη για το αφορολόγητο