ΦΥΛΑΚΙΟ ΕΒΡΟΥ…
Λυπούμαι που γίνομαι…ενοχλητικός (για μερικούς γραφικός), αλλά δεν πρόκειται να σταματήσω να γράφω για αυτήν την ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ και ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΗ απόφαση της κυβέρνησης να δημιουργήσει κέντρο φιλοξενίας “παράτυπων μεταναστών” στο Εβρο.
Σήμερα είναι το Φυλάκιο, αύριο θα είναι η Καρωτή, μετά μπορεί να είναι (και θα είναι μην έχουμε ψευδαισθήσεις) κάποιο άλλο χωριό.
Από τη στιγμή που η Τουρκία πάρει το μήνυμα οτι κτίζουμε δομές φιλοξενίας στον Εβρο είναι απολύτως βέβαιο οτι θ΄αρχίσει να κατευθύνει και να καθοδηγεί καραβάνια στα σύνορα.
Μεταξύ των οποίων και εκπαιδευμένους τζιχαντιστές από τα κέντρα εκπαίδευσης που διατηρεί στη Σομαλία και την Συρία.
Το επιχείρησε τον περασμένο Μάρτιο και έσπασε τα μούτρα της.
Μην έχουμε αμφιβολίες οτι θα επανέλθει.
Είναι ο πλέον βέβαιος τρόπος για να δημιουργήσει θύλακες που θα υπονομεύουν την περιοχή τρομοκρατώντας τους κατοίκους.
Οσοι ζούν στον Εβρο, το γνωρίζουν και το βιώνουν ήδη.
Μόνον κάτι ανόητοι, σαν τον Μηταράκη, δεν το αντιλαμβάνονται.
Γιατί δεν χρειάζεται να είσαι τσακάλι για να καταλάβεις οτι δίπλα σ’ ένα χωριό σχεδόν 600 κατοίκων, κοντά στα σύνορα. δεν δημιουργείς ένα μεγάλο χωριό 2.000 ¨παράτυπων μεταναστών”, που ουδείς γνωρίζει από που κρατάει η σκούφια τους και τι επιδιώκουν!
Και η ειρωνεία της τύχης είναι οτι το κέντρο θα κατασκευαστεί σ’ ένα χώρο όπου στη δεκαετία του 1980 λειτουργούσε βιοτεχνία ενδυμάτων η οποία χρεωκόπησε γιατί προφανώς δεν άντεχε τον ανταγωνισμό.
Αν η κυβέρνηση θέλει να δείξει το ενδιαφέρον της για τον Εβρο, ας στηρίξει την επαναλειτουργία της επιχείρησης, ας δώσει παραγγελίες για την ένδυση του Ελληνικού Στρατού και της Αστυνομίας για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και να μείνουν οι κάτοικοι στον τόπο τους.
Ανάπτυξη δεν έρχεται με τη δημιουργία hot-spots.
Ο Κωνσταντίνος Τριανταφυλλάκης γεννήθηκε στο Ασημένιο Έβρου. Τελείωσε το Γυμνάσιο Διδυμοτείχου. Το 1975 ήρθε στην Αθήνα και σπούδασε στην Πάντειο. Το 1979 μετέβη στη Νέα Υόρκη για μεταπτυχιακές σπουδές στα οικονομικά και πολιτικές επιστήμες (Μaster) και Διεθνείς Σχέσεις (Διδακτορικό). Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1990. Εργάζεται ως Σύμβουλος Επιχειρήσεων σε θέματα marketing και επικοινωνίας. Έργα του: “Αλλιώς τα είχαμε σχεδιάσει” (2012), “Ημερολόγια χαρμολύπης” (2014), “Αλλη μια ευκαιρία” (2017), “Μικρές περιπλανήσεις στις ρωγμές του χρόνου” 2019.
